เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 1765

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1765

หลังผ่านไปสิบวันในเมืองฉิงเทียน

บนเรือนอันงดงาม บนหลังคามีแสงดาวระยิบระยับ ดวงจันทร์และดวงอาทิตย์หมุนวนบนพื้น

ที่นี่ชื่อว่าเรือนไจซิง เป็นร้านน้ำชาสุดหรูที่มีชื่อเสียงในเมืองฉิงเทียน คนทั่วไปไม่สามารถเข้ามาได้

เรือนไม่สูงมากนัก สูงประมาณ 30 กว่าเมตร มีสองชั้น สร้างจากหยกขาว หรูหรางดงามมาก ส่องแสงระยิบระยับไม่หยุด

เปรียบเทียบกับอาคารอื่น มันเล็กจนน่าสงสาร ผู้ชายร่างกายกำยาของประเทศฉิงเทียน อย่าว่าแต่จะเข้าไปเลย แม้แต่หน้าประตูยังไม่ยอมให้เดินผ่าน

บนถนนเส้นนี้มีเพียงสิ่งก่อสร้างหลังนี้ลอยอยู่กลางอากาศ ขั้นบันไดสร้างจากหินบลูสโตน ทอดยาวจากประตูลงมาบนพื้นเหมือนน้ำตก

ด้านล่างสุดมีแท่นหินสูงวางอยู่ ด้านบนเขียนว่า

“เกิน 16 เมตรห้ามเข้า เกิน 30 เมตรห้ามหยุด”

ความหมายก็คือสูงเกิน 16 เมตรห้ามเข้าไป อย่างมากก็ทำได้แค่ดูอยู่ข้างนอก ดูจนสะใจแล้วค่อยไป

สูงเกิน 30 เมตร ห้ามดูเด็ดขาด รีบไสหัวออกไป

ด้านล่างมีตราขนาดใหญ่สีม่วงทอง รูปร่างเหมือนเสาฉิงเทียนนอกอากาศเวิ้งว้าง

คนที่รู้จักจะดูออกว่านี่คือตราที่มาจากตระกูลจักรพรรดิของประเทศฉิงเทียน

ถ้าไม่ใช่คนในตระกูลจักรพรรดิจะกล้าใช้ตราแบบนี้เหรอ

นักบู๊ในประเทศฉิงเทียน สามารถย่อขนาดตัวให้สูงประมาณ 16 เมตร ก็ถือว่าเป็นผู้แข็งแกร่งที่เข้าสู่วิถีแล้ว

นั่นหมายความว่าเรือนแห่งนี้ ถ้าไม่ใช่ผู้แข็งแกร่งที่แท้จริงก็ห้ามเข้ามา

ตอนนี้ที่ชั้นสองของเรือน ชายสองสามคนกำลังนั่งดื่มชา

คนหนึ่งยิ้มแล้วพูดว่า “ไอ้สี่ ภารกิจครั้งนี้สำเร็จ นายมีความดีความชอบมากที่สุด ต่อไปถ้าไปถึงสำนักแล้วกลายเป็นคนใหญ่คนโต อย่าลืมพี่น้องอย่างพวกเรานะ”

ผู้ชายที่ถูกเรียกว่าไอ้สี่หัวเราะแล้วพูดว่า “ท่านพี่ทั้งสองท่านตลกแล้ว ไม่มีอะไรมากไปกว่าทำตามคำสั่งจากเบื้องบน ตอนนี้จัดการเรื่องส่วนใหญ่หมดแล้ว ยังต้องเก็บงานนิดหน่อย รอให้พวกผู้ดูแลจัดการแล้วกัน”

ผู้ชายข้างๆ ที่ดูอ้วนเล็กน้อยพูดว่า “ใช่ ที่เหลือไม่ต้องใช้สมองอะไรแล้ว แค่ใช้แรงเท่านั้น ให้คนหน่วยอื่นทำก็พอแล้ว งานส่วนใหญ่ของเราสำเร็จแล้ว ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงแล้ว!”

“ใช่ ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงแล้ว เหอะๆ แต่ก็มีอะไรสอดแทรกเข้ามาอยู่ดี ฉันจะเล่าให้พวกนายฟัง พูดขึ้นมาก็ตลก ก่อนหน้านี้ไม่กี่วันพี่ใหญ่ของฉันกลับมาแล้ว พวกนายเชื่อไหมล่ะ”

เมื่อชายสองคนด้านหน้าไอ้สี่ได้ยินถึงกับหัวเราะออกมา

“นี่เป็นเรื่องประหลาด เขากลับมาได้ยังไง กำจัดทิ้งไปนานแล้วไม่ใช่เหรอ”

“ใช่ อย่าบอกนะว่าไอ้โง่คนไหนทำพลาด”

ไอ้สี่โบกมือไปมาแล้วพูดว่า “ไม่ใช่หรอก ฉันสืบมาแล้ว ว่ากันว่าตอนนั้นมีคนที่ชอบหลอมหุ่นเชิดชอบร่างกายของหนานกงสิง จะเอากลับไปหลอมเป็นหุ่นเชิด สรุปว่าไม่รู้หลอมได้ครึ่งทางแล้วเกิดปัญหาหรือหลอมออกมาไม่ได้มาตรฐาน พี่ใหญ่สุดที่รักของฉันเลยกลายเป็นโครงกระดูกกลับมา”

ชายสองคนหัวเราะร่า

จู่ๆ ผู้ชายที่ดูอ้วนนิดหน่อยพูดว่า “งั้นตอนนี้พี่ใหญ่สุดที่รักของพวกเราเป็นไงบ้าง ไอ้สี่ นายส่งคนไปจัดการแล้วใช่ไหม”

ไอ้สี่พยักหน้าพูดว่า “ใช่ ฉันให้ไอ้พวกปัญญาอ่อนของจวนองค์ชายใหญ่ไปจับแล้ว พวกเขารู้จักหนานกงสิง เป็นคนจำนวนน้อยที่รู้ ฉันทิ้งตราประทับที่สามารถใช้อสูรวิเศษตรวจสอบตำแหน่งไว้กับพวกเขา ดูพวกเขาสู้กับโครงกระดูกผ่านอสูรวิเศษ จากนั้นฉันทำให้ตราประทับระเบิด ตอนนี้น่าจะตายหมดแล้ว จัดการปัญหาเรื่องรางวัลที่ให้พวกเขาด้วย ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว!”