เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 1771

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1771

พ่อบ้านพาลู่ฝานเดินมาจนถึงลานบ้านอีกหลังหนึ่งแล้วหยุดลง

ลู่ฝานพยักหน้าให้เขาแล้วเดินเข้าไปข้างใน

สิ่งก่อสร้างหลากหลายรูปแบบ ศาลาริมน้ำพร้อมด้วยธรรมชาติ น้ำตกไหลริน ไม่ขาดตกบกพร่องเลยสักอย่าง

แต่ทุกอย่างที่นี่ใหญ่มาก ใหญ่จนลู่ฝานรู้สึกว่าภูเขาเทียมและน้ำตกพวกนี้ ไม่ต่างจากของจริงเลย เขาไม่ค่อยชินสักเท่าไร

มาถึงหน้าประตูห้องใหญ่ เมื่อเห็นว่ารอบๆ ไม่มีใครแล้ว โครงกระดูกที่อดกลั้นมานานพูดว่า “สหายลู่ฝาน เมื่อกี้นายพูดว่าอะไร ทำไมถึงบอกว่าน้องสี่ของฉันปลอมล่ะ”

ลู่ฝานเอาโครงกระดูกวางลงบนพื้น ปล่อยปราณชี่ทั้งตัวออกมากั้นไม่ให้เสียงหลุดออกไป

จากนั้นเริ่มต่อกระดูกทีละชิ้น ต่อพลางพูดว่า “ก็ปลอมไง อย่าบอกนะว่านายดูไม่ออก แม้เขาเรียกนายว่าพี่ใหญ่ แต่น้ำเสียงเต็มไปด้วยความประชด เหมือนเป็นเรื่องตลกมาก รองลงมาเขารู้เรื่องในหมู่ผู้ฝึกชั่วร้ายดีมาก ถึงขั้นที่มองแวบเดียวก็รู้ว่าหินศักดิ์สิทธิ์ของฉันจริงหรือปลอม ถ้าไม่มีประสบการณ์หลายปี ไม่มีทางทำได้หรอก ฉันว่าน้องสี่ของนายเป็นผู้ฝึกชั่วร้ายมาตั้งแต่เด็กหรือเปล่า”

นัยน์ตาลู่ฝานเป็นประกาย ชะงักครู่หนึ่งแล้วพูดต่อ “ถ้าเป็นองค์ชายสี่ตัวจริง นายไม่มีทางรอดมาถึงวันนี้หรอก สำหรับคนทรยศ ไม่มีอะไรสำคัญกว่าการกำจัดผู้มีพระคุณให้เร็วที่สุด เพราะการที่นายมีชีวิตอยู่ จะเป็นการบ่งบอกถึงความผิดพลาดของเขา ไม่ว่าเขาจะอับอายจนโมโหหรือรู้สึกละอายใจ จะทำให้เขาลงมือกับนายอย่างโหดเหี้ยม เพราะเขาไม่มีทางให้ถอยแล้ว แต่ว่า หึหึ”

ลู่ฝานหัวเราะเบาๆ ถอนหายใจแล้วพูดว่า “แต่เขาไม่สนใจความเป็นตายของนายมากเท่าไร ฉันแค่โชว์ความสามารถออกมานิดหน่อย เขากลับปล่อยนายมากับฉัน เมื่อเป็นเช่นนี้ เขาสนใจแค่ว่านายจะสร้างความวุ่นวายให้เขาหรือเปล่า แค่มั่นใจว่านายไม่สร้างความวุ่นวาย นายจะเป็นหรือตายก็ไม่สำคัญ เย็นชาเหมือนคนแปลกหน้า อีกทั้งตอนนายถามเขาว่าขายประเทศหรือเปล่า เขายิ้มแล้วพูดกับนายว่าอ่อนต่อโลก นี่คือคำพูดของคนทรยศเหรอ ไม่ใช่เลย นี่คือการประชดว่านายไม่ฉลาดพอ”

โครงกระดูกอ้าปากกว้างขึ้นเรื่อยๆ ผ่านไปนาน เขาพูดออกมาว่า “สหายลู่ฝาน นายคิดแบบนี้จริงเหรอ มีหลักฐานอะไรหรือเปล่า”

ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “ฉันเพิ่งเข้ามาเมืองฉิงเทียน เพิ่งเจอเขาครั้งแรก พูดกันแค่ไม่กี่ประโยค จะมีหลักฐานอะไรล่ะ เป็นแค่การคาดเดาเท่านั้น แต่ฉันมีวิธีพิสูจน์การคาดเดาของฉัน”

โครงกระดูกพูดว่า “นายจะแอบลองเชิงเขา เลยขออยู่ในจวนนี้ สหายลู่ฝานฉลาดมาก!”

ลู่ฝานส่ายหน้าพูดว่า “ทำแบบนั้นโจ่งแจ้งไป นายคิดว่าเขาให้พวกเราอยู่ที่นี่ เขาจะไม่ป้องกันอะไรเลยเหรอ ฉันไม่ทำเรื่องโง่ขนาดนั้นหรอก”

โครงกระดูกพูดอย่างตกใจว่า “แล้วนายจะทำยังไง”

ลู่ฝานพูดว่า “ง่ายมาก นายยังหาตำหนักตัวเองเจอใช่ไหม!”

โครงกระดูกพูดว่า “หาเจอสิ”

ลู่ฝานพูดว่า “งั้นก็ดี รอฉันจัดการนายให้เสร็จก่อน แล้วเราค่อยหาโอกาสไปตำหนักนาย ความจริงเป็นยังไง มองแวบเดียวก็รู้”

โครงกระดูกไม่เข้าใจ เขาไม่เข้าใจว่าตำหนักตัวเองมีอะไรน่าดู

ลู่ฝานก็ไม่พูดอะไรมาก ต่อโครงกระดูกอย่างรวดเร็วจนเสร็จ จากนั้นพูดว่า “ลองดูสิว่าขยับได้หรือยัง”

โครงกระดูกลองขยับดู แต่ทันทีที่แค่ขยับ ก็ดูเหมือนจะแยกชิ้นส่วนออกอีกครั้ง