เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 1777
เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1777
“ผลลืมกังวล เมื่อได้กลิ่นจะสัมผัสวิถีแห่งสวรรค์ได้ เมื่อกินมันจะทำความเข้าใจหยินหยางได้”
เสียงชัดเจนของหญิงสาวดังก้องงานประมูล
กลุ่มคนเริ่มตะโกนราคาแข่งกันทันที
คนประเทศฉิงเทียนไม่ใช่แค่ตัวใหญ่ ยังเสียงดังด้วย ดังนั้นพวกเขาตะโกนราคาแข่งกันด้วยเสียงอันดังสนั่น
เสียงตะโกนดังเข้าหูไม่หยุด!
จู่ๆ “องค์ชายใหญ่” ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้มังกรสีม่วงทองตะโกนว่า “ฉันจะเอาอันนี้ ฉันให้ยาเซียนหนึ่งเม็ด!”
พอเขาเอ่ยปาก คนที่อยู่รอบๆ เงียบกันหมด
เห็นได้ชัดว่าคนที่มาที่นี่เป็นลูกค้าประจำ ใครไม่รู้จักหนานกงสิง เตี้ยนเซี่ยผู้ขึ้นชื่อเรื่องความเจ้าชู้บ้างล่ะ!
กลุ่มคนข้างๆ หัวเราะแล้วพูดว่า “เตี้ยนเซี่ยเอ่ยปากแล้ว พวกเราไม่แย่งแล้วล่ะ”
“องค์ชายใหญ่” ยิ้มแล้วพูดว่า “พวกนายแย่งได้นะ แต่ถ้าสุดท้ายไม่มีเงินจ่าย อย่าโทษฉันแล้วกัน”
ทุกคนหัวเราะร่า บรรยากาศดูเป็นกันเอง
แต่ผู้หญิงข้างๆ ลู่ฝานเอามือปิดปากหัวเราะ “นี่คือเตี้ยนเซี่ยที่เป็นลูกล้างผลาญในตำนานสินะ ได้ยินชื่อไม่เท่าเห็นหน้าจริงๆ ได้ยินชื่อเสียงมิสู้ได้พบหน้า!”
อีกคนที่อยู่ข้างๆ พูดว่า “ใช่ ยังดีที่ฝ่าบาทฉลาด ไม่ได้แต่งตั้งมกุฎราชกุมาร ไม่งั้นจากพฤติกรรมของเตี้ยนเซี่ย ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเลย มีแต่ทำให้ประเทศชาติล่มจม”
ลู่ฝานฟังเงียบๆ หนานกงสิงถอนหายใจแล้วพูดว่า “เตี้ยนเซี่ยลูกล้างผลาญ ที่แท้ฉันมีฉายานี้ด้วย ตลกชะมัด ฉันเข้าใจมาตลอดว่าฉันทำได้ไม่เลวและใกล้ชิดประชาชนมาโดยตลอด!”
ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “สหายหนานกงไม่ต้องเสียใจหรอก ตอนนี้นายรู้แล้วว่าเมื่อก่อนประชาชนมองนายยังไง ต่อไปนายก็รู้แล้วว่าควรทำยังไง”
หนานกงสิงเงียบไม่พูดอะไร
จู่ๆ ลู่ฝานกระแอมแล้วพูดเสียงดังว่า “ฉันก็ให้ยาเซียนหนึ่งเม็ดเหมือนกัน เพิ่มหินแร่อีกหนึ่งก้อน!”
อันที่จริงเสียงลู่ฝานไม่ได้ดัง แต่กลับทำให้สายตาประหลาดใจของทุกคนมองมาทางเขา
“องค์ชายใหญ่” ขมวดคิ้วเบาๆ แล้วพูดว่า “อย่าบอกนะว่ามีคนแข่งประมูลกับฉัน ได้ งั้นฉันให้ยาเซียนสองเม็ด!”
พูดพลาง “องค์ชายใหญ่” มองลู่ฝานอย่างยั่วโมโห เหมือนกำลังบอกว่าเก่งก็เข้ามา ดูสิว่าใครรวยกว่ากัน
ลู่ฝานพูดอย่างเฉยเมยว่า “ยาสองเม็ดบวกกับหินแร่อีกหนึ่งก้อน”
ลู่ฝานเงยหน้ามอง “องค์ชายใหญ่” อย่างไม่ยอมอ่อนข้อ ยังฉีกยิ้มหัวเราะอีกด้วย
ท่าทางเหมือนกำลังพูดว่า
ตระกูลจักรพรรดิเก่งมากหรือไง
“สิบเม็ด!”
เสียง “องค์ชายใหญ่” ดูไม่พอใจเล็กน้อย
ลู่ฝานพูดอย่างราบเรียบ “สิบเม็ดบวกกับหินแร่หนึ่งก้อน”
ลู่ฝานเล่นมุกในมือ ทำท่าทางจงใจหาเรื่อง
คนรอบๆ ไม่กล้าพูดแล้ว มองลู่ฝานเหมือนมองคนบ้า
ล่วงเกินองค์ชายใหญ่ประเทศฉิงเทียนในเมืองฉิงเทียน ถ้าไม่บ้าก็เพี้ยน
โดยเฉพาะเจ้าอ้วนที่พาลู่ฝานเข้ามา เหงื่อบนหน้าจะไหลลงมาแล้ว เขายังไม่รู้ตัวตนแท้จริงของ “องค์ชายใหญ่” เขารู้แค่ว่าคนที่พาเข้ามาคือผู้ฝึกชั่วร้าย
กลัวจนเหงื่อไหลเต็มตัว เจ้าอ้วนนั่งไม่ติดแล้ว เขาเป็นแค่ผู้ดูแลตัวเล็กๆ ที่มาพักผ่อนหย่อนใจ ทำไมเขาต้องมาเจอเรื่องวุ่นวายแบบนี้ด้วย
ฝั่งหนึ่งคือ “องค์ชายใหญ่” ส่วนอีกฝั่งคือเทวทูตหน่วยที่ 33 เขาล่วงเกินฝ่ายไหนไม่ได้ทั้งนั้น
ต้องรีบไป ถ้าไม่ไปต้องตายที่นี่แน่ๆ
“องค์ชายใหญ่” มองลู่ฝานด้วยสายตาดุดันแล้วพูดว่า “ทุกครั้งนายแค่เพิ่มหินแร่มาหนึ่งก้อน จะเป็นศัตรูกับฉันใช่ไหม”
ลู่ฝานพูดว่า “การซื้อของ คนที่ให้ราคาสูงก็ต้องได้สิ มากกว่านายสิบเท่าถือว่าเยอะ เพิ่มหินแร่มาอีกหนึ่งก้อนก็ถือว่าเยอะเหมือนกัน แล้วฉันจะออกเงินเยอะไปทำไมล่ะ ยังไงแค่มากกว่านายก็พอแล้วนิ!”