เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 1781
เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1781
“องค์ชายใหญ่” เหาะมาอยู่ห่างจากลู่ฝานประมาณสิบก้าว
ระยะห่างนี้พูดว่าไกลก็ไม่ไกล พูดว่าใกล้ก็มีเวลาให้ยอดฝีมือได้ตั้งตัว
“ลู่ฝาน? นายหมายถึงลู่ฝานที่โดนคำสั่งสูงสุดออกหมายจับน่ะเหรอ นายมีข่าวเขาเหรอ”
ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “มีแน่นอน ถ้าไม่มีฉันจะทำเรื่องพวกนี้ทำไมล่ะ”
“องค์ชายใหญ่” พูดว่า “ทำไมต้องบอกฉัน นายเป็นเทวทูตของหน่วยที่ 33 ไม่ใช่เหรอ เอาข่าวนี้ไปบอกหัวหน้าสำนักนาย นายจะได้รางวัลใหญ่ไม่ใช่หรือไง”
ลู่ฝานพูดว่า “แน่นอนว่ามีเหตุผลอยู่แล้ว แต่ฉันไม่บอกเตี้ยนเซี่ยหรอก องค์ชายใหญ่ เรื่องลู่ฝาน ฉันต้องการพันธมิตรสุดแข็งแกร่งมาช่วยถึงจะทำสำเร็จ เตี้ยนเซี่ยยินดีช่วยฉันหรือเปล่า”
นัยน์ตา “องค์ชายใหญ่” ฉายแววประหลาด “ดูเหมือนนายไม่ได้มีแค่ข่าว ยังรู้ด้วยว่าเขาอยู่ที่ไหน นายจะให้ฉันพาคนไปจับเขากับนายเหรอ”
ลู่ฝานพยักหน้าพูดว่า “ถูกต้อง”
สีหน้าของ “องค์ชายใหญ่” เริ่มมีความตื่นเต้น เขาแลบลิ้นออกมาเลียริมฝีปากตัวเองเบาๆ แล้วพูดว่า “ได้น่ะได้อยู่แล้ว แต่นายต้องบอกข่าวฉันมาก่อนสักนิด ฉันต้องการข่าวที่ถูกต้อง อย่างน้อยทำให้ฉันรู้ว่านายไม่ได้หลอกฉัน”
ลู่ฝานพูดว่า “ได้อยู่แล้ว ตอนนั้นลู่ฝานโดนประมุขประเทศตันเซิ่งใช้ไม้บรรทัดเคลื่อนสวรรค์ เคลื่อนตัวลู่ฝานจากนอกประเทศตันเซิ่งที่ทางตะวันออก เตี้ยนเซี่ยรู้ข่าวนี้หรือเปล่า”
“องค์ชายใหญ่” อึ้งไปครู่หนึ่ง เขาไม่รู้ข่าวภายในพวกนี้เลย แต่ตอนนี้เขาแสร้งทำเป็นรู้ พยักหน้าเบาๆ แล้วพูดว่า “อืม นายพูดต่อสิ”
ลู่ฝานรู้สึกขำในใจ แต่ก็พูดต่อ “แล้วไม้บรรทัดเคลื่อนสวรรค์ สามารถเคลื่อนย้ายคนไปในที่ที่มันเคยไป นั่นหมายความว่าสถานที่ที่ลู่ฝานสามารถปรากฏตัวได้มากที่สุดคือที่กำเนิดไม้บรรทัดเคลื่อนสวรรค์ ฉันพูดได้เพียงเท่านี้”
“องค์ชายใหญ่” หัวเราะอย่างมีความสุข
ในบรรดาผู้ฝึกชั่วร้าย มีใครไม่สอบถามเรื่องเกี่ยวกับลู่ฝานบ้างล่ะ
“องค์ชายใหญ่” อาศัยฐานะตัวเอง ถึงได้ข่าวที่ลู่ฝานหายตัวที่ไหนมาจากภายในของพวกผู้ฝึกชั่วร้าย
ตอนนั้นเขาได้ข่าวไม่ชัดเจนเท่าไร แต่เมื่อเทียบกันแล้ว มีโอกาสเป็นไปได้สูงว่าเทวทูตจากหน่วยที่ 33 จะพูดความจริง
“องค์ชายใหญ่” ก้าวมาข้างหน้า มองลู่ฝานแล้วพูดว่า “นายรู้ข่าวจริงด้วย ดี ฉันรับปากที่นายขอช่วยเอาไว้ก่อน บอกฉันมาสิ ฉันพาคนไปกับนายได้เลย”
ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “เตี้ยนเซี่ยเป็นคนตรงไปตรงมาจริงๆ งั้นฉันก็ไม่ปิดบังแล้ว ฉันมียาอยู่หนึ่งเม็ด ถ้าเตี้ยนเซี่ยกินเข้าไป ฉันจะเชื่อเตี้ยนเซี่ยอย่างสนิทใจ”
เมื่อพูดเช่นนี้ ลู่ฝานยื่นมือออกมา มุกสีขาวปรากฏในสายตา “องค์ชายใหญ่”
“องค์ชายใหญ่” ขมวดคิ้วพูดว่า “นายไม่เชื่อฉันเหรอ”
ลู่ฝานพูดว่า “ฉันเชื่อแค่คนที่ฉันควบคุมชีวิตไว้ในมือได้ ถ้าแค่นี้เตี้ยนเซี่ยยังไม่กล้าเสี่ยง ฉันจะกล้าบอกข่าวให้เตี้ยนเซี่ยรู้ทั้งหมดได้ไง”
“องค์ชายใหญ่” ส่ายหน้าพูดว่า “ไม่ ฉันไม่มีนิสัยกินยาคนอื่นตามใจชอบ พูดตามตรงว่าข่าวของนายดึงดูดฉันได้มาก แต่ฉันไม่มีทางกินยาที่นายให้หรอก”
จู่ๆ “องค์ชายใหญ่” แววตาเย็นชา ลู่ฝานมองความคิดเขาออก หัวเราะแล้วพูดว่า “เตี้ยนเซี่ยจะลงมือกับฉันเหรอ สี่คนที่เตี้ยนเซี่ยพามาเมื่อกี้ เตี้ยนเซี่ยน่าจะเห็นแล้วว่าฉันไม่กลัวพวกเขา ถ้าเตี้ยนเซี่ยไม่อยากร่วมมือกับฉัน ฉันไปหาคนอื่นก็ได้ งั้นเรื่องนี้ก็ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเตี้ยนเซี่ยแล้ว!”
ลู่ฝานพูดพลางกำกระบี่หนักไร้คมในมือแน่น
“องค์ชายใหญ่” มองท่าทางไม่หวาดกลัวของลู่ฝานแล้วลังเลเล็กน้อย
เขาเห็นภาพที่ลู่ฝานใช้กระบี่ทำให้สี่คนนั้นถอยหลังกรูด
ถ้าตอนนี้เขาแตกหักกับลู่ฝาน ต้องทำให้เรื่องดีแบบนี้สูญเปล่า แต่เขาไม่อยากเอาตัวเข้าไปเสี่ยง
“คิดได้หรือยัง”
ลู่ฝานถามขึ้น
เขาดูผ่อนคลายมาก เหมือนแค่มาคุยเงื่อนไขเท่านั้น
“องค์ชายใหญ่” เงียบอยู่นาน ค่อยๆ เอายาเม็ดหนึ่งออกมาจากเอวแล้วพูดว่า “ของแลกด้วยของ ชีวิตแลกด้วยชีวิต ในเมื่อนายไม่เชื่อฉัน ฉันก็ไม่เชื่อนายเหมือนกัน ฉันกินยาของนาย นายก็กินยาของฉัน ว่าไง”
ลู่ฝานขมวดคิ้วมองยาที่ “องค์ชายใหญ่” เอาออกมา
นี่เป็นยาสีแดงเหมือนเลือดทั้งเม็ด กลิ่นศพล้อมรอบเม็ดยา ลู่ฝานมองแวบเดียวก็รู้ว่าเป็นยาศพในตำนาน
ยาศพที่ว่าคือยาที่ผู้ฝึกชั่วร้ายใช้ศพกลั่นออกมา
โดยทั่วไปแล้วยาชนิดนี้ใช้ยกระดับพลังหุ่นเชิด อย่างเช่นถ้าตอนนี้ฝันร้ายยังอยู่กับเขา ฝันร้ายกินยานี้ต้องมีพลังเพิ่มขึ้นไม่น้อยแน่นอน