เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 1795
เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1795
แมกม่าสาดไปทั่ว หล่นลงด้านล่างเท้าทุกคน มีควันลอยขึ้นมาเบาๆ
ผู้อาวุโสซู่มั่นเสียงสูง ผู้ฝึกชั่วร้ายในที่นี้ตะโกนพร้อมใบหน้าที่มีรอยยิ้ม
“พวกเราก็รับการถ่ายทอดได้เหรอ”
“ผู้ฝึกชั่วร้ายอย่างเรา รับพลังที่ถูกต้องทำนองคลองธรรมของตระกูลหนานกงได้เหรอ”
“เหลือเชื่อมาก ผู้อาวุโสซู่มั่นไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหม”
……
พวกผู้ฝึกชั่วร้ายยิ้มอย่างมีความสุข ถามด้วยรอยยิ้มไม่หยุด
ผู้อาวุโสซู่มั่นพูดว่า “จริงสิ ไม่งั้นฉันจะให้พวกนายมาทำไม พวกนายเลือกโซ่มาเส้นหนึ่งแล้วยืนดีๆ รอถ่ายทอดพลังให้ รับได้มากแค่ไหนขึ้นอยู่กับความสามารถของพวกนายเองแล้วล่ะ ต้องรู้ว่านี่คือการถ่ายทอดของผู้สูงส่งเชียวนะ ทุกคนไม่ได้มีโอกาสแบบนี้นะ”
ผู้อาวุโสซู่มั่นเพิ่งพูดจบ พวกผู้ฝึกชั่วร้ายวิ่งส่ายก้นเข้ามาเลือกโซ่ของตัวเองทันที
ทุกคนกำโซ่แน่น มองประมุขประเทศฉิงเทียนที่มีเลือดไหลออกมาทั้งตัว
หนานกงสิงเริ่มกัดฟัน ลู่ฝานส่งกระแสจิตพูดข้างหูเขา “อดทนไว้ หนานกงสิง นายต้องอดทนไว้!”
หนานกงสิงค่อยๆ เดินไปข้างหน้า ผู้ฝึกชั่วร้ายคนอื่นมองประมุขประเทศฉิงเทียนอย่างตื่นเต้น ไม่มีใครสังเกตเห็นความผิดปกติของหนานกงสิงเลย
หนานกงสิงก้มหน้ากำโซ่ไว้เส้นหนึ่ง หนานกงสิงใช้แรงกำแน่นจนเห็นข้อต่อกระดูกเปลี่ยนเป็นสีขาว เล็บจะจิกเข้าไปในโซ่แล้ว
ลู่ฝานเดินตามหลังหนานกงสิง เตรียมจะกำโซ่ไว้เช่นกัน
แต่ผู้อาวุโสซู่มั่นพูดว่า “เด็กหน่วยที่ 33 มานี่!”
ลู่ฝานขมวดคิ้วเบาๆ แต่ก็เดินไปอย่างรวดเร็ว
“ผู้อาวุโสซู่มั่น!”
ลู่ฝานพูดอย่างราบเรียบ
ผู้อาวุโสซู่มั่นมองลู่ฝานตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วพูดว่า “ฉันให้นายมาที่นี่ ไม่ได้ให้นายรับการถ่ายทอดเหมือนพวกเขา นายไม่จำเป็นต้องปลอมเป็นองค์ชาย”
ลู่ฝานพูดว่า “งั้นไม่ทราบว่าผู้อาวุโสจะให้ฉันทำอะไร”
ผู้อาวุโสซู่มั่นมองลู่ฝานด้วยรอยยิ้ม แต่ไม่ได้พูดอะไร
ลู่ฝานขมวดคิ้วแน่นขึ้นอีก ตอนเขาคิดว่าผู้อาวุโสซู่มั่นจงใจเล่นงานเขา
จู่ๆ ผู้อาวุโสซู่มั่นเอามีดสั้นออกมา ยื่นให้ลู่ฝานแล้วพูดว่า “สิ่งนี้ชื่อว่ามีดปราบมาร นายเอามันไปแทงตรงหว่างคิ้วประมุขประเทศฉิงเทียน!”
ลู่ฝานอึ้งทันที มองผู้อาวุโสซู่มั่นอย่างตกตะลึง
ผู้อาวุโสซู่มั่นยิ้มแล้วพูดว่า “ในเมื่อมาแล้วก็ต้องทำอะไรหน่อยสิ คนอื่นทำงานหนักเพื่อแผนใหญ่ของสำนัก มีเพียงเด็กหน่วยที่ 33 อย่างนายที่เดินเล่นไปทั่ว คิดว่าตอนนี้ว่างมากเหรอ รีบเอามันไปแทงตรงหว่างคิ้วประมุขประเทศฉิงเทียนเร็วๆ ห้ามเอียงแม้แต่นิ้วเดียว ทำเสร็จฉันมีรางวัลใหญ่ให้!”
ผู้ฝึกชั่วร้ายรวมถึงหนานกงสิงมองมาทางลู่ฝานด้วยสายตาประหลาดทันที
ใบหน้าพวกผู้ฝึกชั่วร้ายเต็มไปด้วยความอิจฉา งานดีขนาดนี้โดนเด็กแย่งไปอย่างนั้นเหรอ
ลงมือกับคนที่ไม่สามารถตอบโต้ได้ อีกทั้งยังมีผู้อาวุโสคอยดูสถานการณ์อยู่ข้างๆ ไม่มีอันตรายแถมยังได้รางวัลใหญ่ ทำไมเรื่องดีแบบนี้ถึงไม่เกิดขึ้นกับพวกเขา
“รีบรับไปสิ ไอ้หนุ่ม ถ้านายไม่เอาไป งั้นฉันทำเอง ผู้อาวุโสซู่มั่นคิดว่าฉันเป็นไง”
“ฉันด้วย ผู้อาวุโสซู่มั่น ไอ้เด็กนี้ขี้ขลาด ให้ฉันทำเถอะ คนอ่อนแอไปยืนข้างๆ เลย!”
ผู้อาวุโสซู่มั่นหันมามองผู้ฝึกชั่วร้ายพวกนี้แล้วพูดเบาๆ ว่า “หุบปาก!”
เพียงประโยคเดียว ไม่มีใครกล้าพูดอะไรอีก
ลู่ฝานเงยหน้ามองผู้อาวุโสซู่มั่นแล้วพูดอย่างราบเรียบว่า “ผู้อาวุโสจะให้ฉันฆ่าผู้สูงส่งอย่างนั้นเหรอ จากพละกำลังของฉัน เกรงว่าจะไม่สามารถทำได้”