เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 1796
เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1796
ผู้อาวุโสซู่มั่นพูดว่า “ทำไม นายจะต่อรองกับฉันเหรอ ฉันให้นายทำ นายก็รีบทำซะ ถ้านายยังลังเล อ้างไปเรื่อยแบบนี้ นายก็รู้ถึงผลที่ตามมา”
ลู่ฝานมองสีหน้าแน่วแน่ของผู้อาวุโสซู่มั่น จู่ๆ เขายิ้มบางๆ
เขายื่นมือไปรับมีดปราบมารจากผู้อาวุโสซู่มั่น!
วินาทีที่ลู่ฝานรับมีดปราบมาร แววตาผู้อาวุโสซู่มั่นเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่เพียงแวบเดียวเท่านั้น ไม่มีใครสังเกตเห็น
ถือมีดสั้นไว้ ลู่ฝานพิจารณาครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “อาวุธเทพชั้นดี!”
ผู้อาวุโสซู่มั่นพูดด้วยรอยยิ้ม “แน่นอนว่าเป็นอาวุธเทพชั้นดี นี่เป็นของสะสมของประมุขประเทศฉิงเทียน ฉันจำได้ว่าเป็นมีดสั้นของคนรักของประมุขประเทศฉิงเทียน ผู้หญิงที่มีฉายาว่าปราบมารทั้งใต้หล้า!”
ผู้อาวุโสซู่มั่นหันมาพูดกับประมุขประเทศฉิงเทียน “เป็นไง โดนฆ่าด้วยอาวุธคนรักของตัวเอง ถึงตายนายก็คงไม่เสียใจสินะ!”
ประมุขประเทศฉิงเทียนค่อยๆ เงยหน้าขึ้น “ร่างกายเป็นแค่เปลือกนอกเท่านั้น ความตายเป็นเพียงความฝัน ตายด้วยน้ำมือใครมิใช่ความตาย ตายด้วยอาวุธใดมิใช่ความตาย”
ผู้อาวุโสซู่มั่นยิ้มแล้วพูดว่า “ระดับแดนดีมาก มิน่าล่ะนายถึงเป็นผู้สูงส่ง แต่น่าเสียดายที่นายรวมพลังแห่งโลกออกมาไม่ได้ ทำลายสัจธรรมของโลกไม่ได้ นายก็ยังเป็นมนุษย์คนหนึ่ง ไม่งั้นถึงฉันจับนายได้ ฉันก็ไม่สามารถฆ่านายได้”
ประมุขประเทศฉิงเทียนหัวเราะ “ถ้าฉันรวมพลังแห่งโลกออกมาได้ ตระหนักรู้สัจธรรมของโลก เข้าสู่วิถีแบบเหนือธรรมชาติ ร่างกายสูงส่ง คนกระจอกแบบพวกนายจะกล้าพูดอวดดีต่อหน้าฉันเหรอ ตลกสิ้นดี!”
ผู้อาวุโสซู่มั่นพยักหน้าพูดว่า “ฉันเลยพูดว่าน่าเสียดายไง ไอ้หนุ่ม ยังไม่รีบไปอีก!”
ผู้อาวุโสซู่มั่นสะบัดมือใส่ลู่ฝาน หนานกงสิงเบิกตาโตจ้องลู่ฝานจนลูกตาใกล้หลุดออกมาแล้ว
ลู่ฝานไม่ได้มองเขา เล่นมีดสั้นในมือแล้วค่อยๆ เดินเข้าไปหาประมุขประเทศฉิงเทียน
ผู้อาวุโสซู่มั่นพูดเสียงดังว่า “เร็วๆ นายเอาเลือดตรงหว่างคิ้วเขาออกมา ฉันจะได้หลอมรวมค่ายกลดึงพลังเขาออกมาถ่ายทอดให้พวกนาย”
ลู่ฝานเดินมาหน้าประมุขประเทศฉิงเทียน มองประมุขประเทศฉิงเทียนอย่างราบเรียบ “ฝ่าบาท ผู้สูงส่งแข็งแกร่งมากไม่ใช่เหรอ ฝ่าบาทโดนจับได้ยังไง”
ประมุขประเทศฉิงเทียนยิ้มแล้วพูดว่า “ผู้สูงส่งแข็งแกร่งมากเหรอ ไอ้หนุ่ม นายยังไม่เข้าใจ ผู้สูงส่งที่โดนฟ้าดินกำราบตลอดเวลาแบบฉัน อันที่จริงบางครั้งพละกำลังยังสู้เซียนบู๊ขั้นสูงสุดไม่ได้เลย เจอพวกมารเลวๆ ล้อมโจมตีอีก โดนจับเป็นเรื่องปกติ ไม่มีอะไรต้องอาย”
ลู่ฝานพยักหน้าพูดว่า “ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง ขอบคุณที่ไขข้อสงสัยให้ฉัน”
ประมุขประเทศฉิงเทียนพูดอย่างราบเรียบ “ไม่ต้องเกรงใจ ในบรรดาผู้ฝึกชั่วร้าย คนมีมารยาทแบบนายมีน้อยมาก เวลาแบบนี้ยังอุตส่าห์เรียกฉันว่าฝ่าบาทอีก”
ประมุขประเทศฉิงเทียนหัวเราะแล้วพูดว่า “มาสิ แทงตรงหว่างคิ้วฉัน ต้องแทงให้ตรงนะ ไม่งั้นนายจะเสียรางวัลใหญ่ไปแน่”
ลู่ฝานพูดว่า “วางใจได้เลย ฉันไม่แทงเอียงแน่นอน ฝ่าบาทอย่าหลบแล้วกัน ฉันมือสั่นง่าย ถ้าเกิดเรื่องน่าอายจะแย่”
พูดจบ ลู่ฝานยกมีดสั้นขึ้นสูง
ด้านหลัง สีหน้าผู้อาวุโสซู่มั่นเย็นชาขึ้นเรื่อยๆ
ลู่ฝานเอาพลังทั้งหมดใส่ลงไปในมีดปราบมาร แสงสว่างจ้าทันที
“ฝ่าบาท เดินทางปลอดภัยนะ!”
ลู่ฝานพูดทิ้งท้าย สะบัดมีดสั้นพุ่งไปทางหว่างคิ้วของประมุขประเทศฉิงเทียน
ขณะนั้นหนานกงสิงกัดฟันกรอด เขาช็อกอยู่ที่เดิม