เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 1833 ความแข็งแกร่งก้าวกระโดด

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1833 ความแข็งแกร่งก้าวกระโดด

สระปีศาจ

การบรรจบกันของแสง เมื่อทุกอย่างกลับสู่ความสงบ ลู่ฝานลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ

สูด!

ลมหายใจยาว และน้ำในสระรอบตัวเขากระเพื่อมเป็นวงกลม

ลู่ฝานค่อยๆยืนขึ้นในน้ำ และหยดน้ำทั้งหมดก็สั่นไหว ราวกับกำลังส่งเสียงเชียร์

เหยียดมือออกมา ลู่ฝานกดเบาๆลงบนฟ้าดิน

ในชั่วพริบตา พลังฟ้าดินทั้งหมดในโลกก็หยุดไหลเวียน

ลมไม่เคลื่อนไหว น้ำไม่ไหล แสงหยุดลง และโลกอยู่ในมือ

ลู่ฝานยิ้มเล็กน้อย ดูไปแล้วการบรรลุครั้งนี้ ไม่ใช่การทะลุเล็กน้อยสำหรับเขา

เขาในตอนนี้ สัมผัสได้ว่าความแข็งแกร่งของตัวเองได้เพิ่มขึ้นอย่างก้าวกระโดด

“เต๋าอยู่ที่ฟ้า เต๋าอยู่ที่ดิน เต๋าอยู่ที่สรรพสิ่ง เต๋าอยู่ที่หัวใจ!”

ลู่ฝานบ่นพึมพำ ยื่นมือออกไปแล้วสะบัด โลกก็กลับสู่สภาพเดิม

ปราณชี่ในร่างกายและพลังในโลกยังคงหมุนเวียนไปด้วยกัน ลู่ฝานพยายามปลดปล่อยปราณชี่ของตัวเองเล็กน้อย

เปลวไฟลุกโชนในมือของเขา

มีสีสันมากมายรวมอยู่ด้วยกัน ทันทีที่ปรากฏตัวก็ทำให้น้ำในสระใต้เท้าของลู่ฝานลดลง

เปลวไฟของเขา แตกต่างจากพลังของคนอื่นอย่างสิ้นเชิง

อย่างน้อยๆตัวของลู่ฝานเอง ก็ไม่เคยเห็นใครทำเปลวไฟเป็นสีแบบนี้มาก่อน

สีถูกรวมเข้าเป็นหนึ่งเดียว ไม่แยกซึ่งกันและกัน แต่ปัดรูปลักษณ์ที่แพรวพราวออกไป ข้างในกลับเป็นดำขาว สองพลังที่แตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัด

มันเป็นเพียงเปลวไฟที่ก่อตัวขึ้นด้วยปราณชี่ แต่มันกลับมีสีสันมาก

ลู่ฝานไม่รู้ว่ามันกลายเป็นแบบนี้ได้อย่างไร เขารู้แค่ว่าปราณชี่ในตอนนี้ของเขา ไม่แข็งแกร่งเท่าปกติ

ลู่ฝานค่อยๆโยนเปลวไฟลงไป

เปลวไฟตกลงไปน้ำในสระ เกือบจะในทันที ควันสีขาวก็ลอยขึ้นจากน้ำในสระ

ทันใดนั้นน้ำในสระหายไปสามสิบเปอร์เซ็นต์

หลังจากโบกมือสลายควัน รอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของลู่ฝาน

ปราณชี่ของเขาหลังจากการผ่านเปลี่ยนแปลงครั้งนี้ กลายเป็นทรงพลังเป็นอย่างมากจริงๆ

ถ้าหากว่า เดิมทีปราณชี่ดวงหนึ่งของเขา เทียบเท่ากับพลังปราณ หรือว่าพลังชี่ถึงยี่สิบเท่า

ถ้าอย่างนั้นตอนนี้ ยี่สิบเท่านี้ จะกลายเป็นเจ็ดสิบเท่า แปดสิบเท่า ถึงขนาดหนึ่งร้อยเท่า

การเพิ่มมากขึ้นน่ากลัวแบบนี้ ตัวลู่ฝานเองก็ไม่อยากจะเชื่อ

แต่ก็เกิดแบบนี้ขึ้น!

พลังทั้งหมดของสระปีศาจ แม้ว่าพลังส่วนใหญ่จะชดเชยการขาดพลังโลกในร่างกายของเขา แต่สิ่งที่เหลืออยู่นั้นไม่ใช่สิ่งที่คนทั่วไปจะแบกรับไว้ได้

เหตุผลที่ลู่ฝานไม่เป็นอะไรเลยสักนิด ทั้งหมดก็เป็นเพราะปราณชี่ในร่างกายของเขา

เพราะเหตุฉะนี้ ร่างกายของเขา ถึงได้เหมือนกับหลุมดำที่ไร้ก้นบึ้ง ดูดกลืนพลังทั้งหมดในสระปีศาจ

จนถึงตอนนี้ ในที่สุดลู่ฝานก็เข้าใจสักที ว่าทำไมแม้แต่เจ้าสำนักของจิตใจเต๋าสำนักมาร ก็อยากได้แบบและบรรลุความหนึ่งเดียวบู๊กับซี่ของเขา

ยิ่งฝึกฝนต่อไปมากเท่าไหร่ ลู่ฝานก็ยิ่งรู้สึกถึงความแข็งแกร่งของปราณชี่ของตัวเองแข็งแกร่งมากขึ้นเท่านั้น

ที่แท้ ลู่ฝานแค่เพิ่งค้นพบวิธีพิเศษในการใช้ปราณชี่บางอย่าง และยังเข้าใจลักษณะพิเศษบางอย่างของปราณชี่อีกด้วย

ตอนนี้ ในที่สุดลู่ฝานก็เข้าใจสักที ส่วนไหนที่ปราณชี่ทรงพลังที่สุด ไม่ใช่สิ่งเหล่านี้ แต่เป็นความเป็นไปได้ของความก้าวหน้าที่ไม่สิ้นสุด

แบบและบรรลุความหนึ่งเดียวบู๊กับซี่ ก็หมายความว่าขีดจำกัดความแข็งแกร่งของเขานั้น สูงกว่าของทุกคนในโลก

ก็หมายความว่าขีดจำกัดของคนอื่น ไม่ใช่ขีดจำกัดของเขาอย่างแน่นอน ถ้าหากเขายังเป็นแบบนี้ต่อไป เขามีโอกาสมากที่จะกลายเป็นคนแรกในโลกที่ทะลุขีดจำกัด

พลังเช่นนี้ ใครไม่อยากได้บ้าง

ลู่ฝานรู้สึกภูมิใจ ที่ตัวเองมีพลังเช่นนี้

ทันใดนั้น ลู่ฝานปลดปล่อยปราณชี่ทั้งหมดของตัวเองออกมา

ทันใดนั้น ปราณชี่ของเขาปกคลุมสระปีศาจทั้งหมดเหมือนทะเลเมฆ และแม้แต่ภูเขาที่อยู่รอบๆ ก็ถูกปกคลุมด้วยปราณชี่

ลู่ฝานสัมผัสถึงพลังที่พุ่งสูงขึ้นของตัวเองอย่างระมัดระวัง และรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงทั้งหมดรอบตัว

แสงรวมตัวกันเป็นรูปจาน ซึ่งสามารถเปลี่ยนแปลงได้ตามความคิดของลู่ฝาน แม้แต่พลังฟ้าดินปกคลุมไปด้วยแสงทั้งหมด ก็สามารถเคลื่อนไหวได้ตามต้องการ

ลู่ฝานถึงกับสามารถดูดซับพลังฟ้าดินให้หมดได้ในทันที และกลืนเข้าไปในร่างกาย

“เขตวิถี?”

จิตใจของลู่ฝานสั่นไหว

เขารู้สึกได้ว่าต่อจากนี้ไป เขาสามารถแยกทุกสิ่งในฟ้าดินออกจากพลังของตัวเองได้แล้ว

ไม่เพียงแต่พลังฟ้าดิน และยังมีเต๋าแห่งฟ้าดินด้วย ก็สามารถที่จะถูกเขาแยกออกด้วยพลัง

ด้วยความสามารถดังกล่าว มีเพียงเขตวิถีบู๊เท่านั้นที่ทำได้

ลู่ฝานคาดเดาอย่างลับๆ หรือว่าตอนนี้ตัวเองได้เข้าสู่อริยปราชญ์แล้วเหรอ?

เมื่อคิดได้เช่นนี้ ลู่ฝานพยายามรวบรวมพลังฟ้าดินหรือว่าพลังหยินหยางมา

พลังฟ้าดินจำนวนนับไม่ถ้วนเทลงมาในมือของเขา ลู่ฝานก็บังคับให้รวบรวมพลังเหล่านี้เข้าด้วยกัน

แต่วินาทีต่อมา พลังเหล่านั้นก็ระเบิดออกโดยตรง

เมื่อสัมผัสดีๆ พลังแห่งโลกยังคงไหลเวียน และไม่มีการเปลี่ยนแปลงอะไรมากนัก

แหงนหน้ามองไปทางท้องฟ้า ฟ้าดินก็ไม่เห็นมีอะไรผิดปกติ

จากมุมมองนี้ เขาก็ยังไม่ได้ก้าวเข้าสู่แดนอริยปราชญ์

นี่เป็นเรื่องแปลก ไม่ได้ก้าวสู่แดนอริยปราชญ์กลับก่อตัวเป็นเขตวิถี

ในโลกคงมีเขาคนเดียวที่เป็นแบบนี้นะ

แต่ครุ่นคิดดีๆอยู่ครู่หนึ่ง ลู่ฝานก็ค้นพบว่าเขตวิถีของตัวเองยังไม่สมบูรณ์จริงๆ

สิ่งที่เรียกว่าเขตวิถี อย่างน้อยๆก็ต้องมีเต๋าของตัวเองเข้าสู่ในนั้นด้วยนะ

เต๋าแห่งธาตุทั้งห้าก็ดี ต๋าอันยิ่งใหญ่แห่งฟ้าดินก็ดี มีเขตวิถีบู๊ ถึงจะเรียกว่าเขตวิถี

อย่างเขา แม้ว่าจะควบคุมทุกสิ่งรอบตัวได้ แต่ไม่ได้นำเต๋าของตัวเองเข้าไป

เกรงว่านี่จะถือเป็นเพียงครึ่งหนึ่งของเขตวิถี

กล่าวอีกนัยหนึ่ง แดนวิทยายุทธของเขาในตอนนี้ ยังไม่ได้เข้าสู่อริยปราชญ์ แต่คิดยังไงก็ไม่ไกลจากเข้าสู่อริยปราชญ์!

“ปราณฟ้าชั้นสุดยอด!”

ลู่ฝานทำการสรุปแดนวิทยายุทธของตัวเองด้วยรอยยิ้ม

แต่ลู่ฝานก็รู้ว่า แม้ว่าเขาจะเป็นแค่ปราณฟ้าชั้นสุดยอด แต่ถ้ามีเซียนบู๊ขั้นต้นตาบอดคนไหนต้องการสั่งสอนเขา งั้นก็ถือว่าเป็นโชคร้ายของเซียนบู๊คนนี้

เพียงแค่อาศัยปราณชี่ที่เปลี่ยนแปลงไปบนร่างกายของเขาในตอนนี้ บวกครึ่งหนึ่งของเขตวิถีของเขา ลู่ฝานมีความมั่นใจที่จะต่อสู้กับยอดฝีมือที่ได้เข้าสู่อริยปราชญ์

ร่างนั้นลอยขึ้นไปบนท้องฟ้าในทันที ลู่ฝานก็บินขึ้นไปบนยอดเขา

ตกลงมาอยู่บนยอดเขา ลู่ฝานมองไปรอบๆ และพูดเบาๆว่า: “ดูเหมือนว่าฉันจะบรรลุมานานมากแล้วนะ!”

ในเวลานี้ นอกและในสระปีศาจ ไม่มีร่างคนเลย

เขาก็เหมือนจะถูกทุกคนลืมไปแล้ว

“เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ขอแสดงความยินดีกับการออกศีลของท่าน ความจริงก็ไม่นาน แค่ปีกว่าๆเท่านั้นเอง ตอนนี้เจ้านาย ได้เข้าสู่ตำแหน่งที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกอย่างเป็นทางการแล้ว ด้วยอายุของท่าน และด้วยความสำเร็จเช่นนี้ สามารถเรียกได้ว่าทำให้ฟ้าดินสะเทือน และตกตะลึง…….”

ลู่ฝานขมวดคิ้วพูดว่า: “หยุด หยุด หยุด ไม่ต้องประจบประแจงแล้ว ไม่นึกเลยว่าฉันจะบรรลุไปหนึ่งปี บอกกับฉันสิ ตอนที่ฉันบรรลุ เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า?”

ภาพลวงตาของเจดีย์เสวียนเก้ามังกรปรากฏขึ้น และพูดด้วยรอยยิ้ม: “ผู้อาวุโสที่ฝึกวิชาชั่วร้ายชื่อซู่มั่นมาเยี่ยมท่านบ่อยๆ เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ท่านอยากดูว่าหล่อนพูดอะไรมั้ย? ฉันเก็บไว้ทุกอย่าง!”

ลู่ฝานพยักหน้าพูดว่า: “เปิดออกมาให้ฉันดู”

ม่านแสงปรากฏขึ้นทันทีจากเจดีย์เสวียนเก้ามังกร เพื่อให้ลู่ฝานดู

หลังจากนั้นไม่นาน ลู่ฝานได้เห็นฉากที่ผู้อาวุโสซู่มั่นมาหาเขาเป็นครั้งสุดท้าย

ตอนที่เห็นผู้อาวุโสซู่มั่นปล่อยหยดน้ำสีฟ้าออกมา ลู่ฝานขมวดคิ้วเล็กน้อยและพูดเบาๆ: “ที่แท้คือหยดน้ำนี้นี่เอง ขัดจังหวะการบรรลุต่อไปของฉัน”

หลังจากได้ยินการเปิดเขาสี่โลก ลู่ฝานก็พูดอย่างตื่นตระหนกตกใจในทันทีว่า: “อะไรนะ? เขาสี่โลกเปิดแล้วเหรอ? การแข่งนานาประเทศ ก็จะเริ่มแล้วเหรอ?”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดขึ้นมาว่า: “น่าจะใช่ เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่!”