เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 185

บทที่ 185
เขาหลีซาน ภูเขาอันงดงาม
บนยอดเขา มีกลิ่นยาหอมไปทั่ว ยาเม็ดกลมตกลงบนพื้น จากนั้นกลายเป็นน้ำ ซึมเข้าไปในดิน
ในภูเขาที่ระเบิดออก หม้อเล็กสีใส มีแสงหม่นส่องขึ้นมา
ตัวหม้อโปร่งใสเหมือนคริสตัล พลังของห้าธาตุและฟ้าดินรวมอยู่ในหม้อ
ไม่มีคนควบคุม ไม่มีใครใส่พลังชี่เข้าไปกลั่น พลังฟ้าดินรวมตัวกันอัตโนมัติ
ตรงตีนเขา เงาคนพุ่งมาอย่างรวดเร็ว
“เร็วๆ สมบัติปรากฏออกมาแล้ว จ้าวซวี่ นายเร็วหน่อย”
“ครับอาจารย์”
จ้าวซวี่กัดฟัน เร่งความเร็วสุดชีวิต
ในมือเขายังลากรูปปั้นหินหนึ่งองค์ สูงประมาณครึ่งตัวคน หัวมังกร ตัวเป็นเสือ หางเสือดาว เกล็ดเป็นปลา ดวงตาปิดสนิททั้งสองข้าง ใบหน้าโหดเหี้ยมน่ากลัว
ผู้อาวุโสด้านหน้าสุดแววตาเป็นประกายลุกโชน เขาคืออาจารย์ของจ้าวซวี่ ในสถาบันสอนวิชาบู๊ มีชื่อเรียกว่า อาจารย์บำเพ็ญชี่ เฒ่าประหลาด
ทุกคนเข้าใจว่าสายฟ้ายาสามสีครั้งนี้ มาจากฝีมือการกลั่นยาของเฒ่าประหลาด แต่ไม่มีใครรู้ว่า อันที่จริง ไม่เกี่ยวกับเฒ่าประหลาดสักนิด
เฒ่าประหลาดพาลูกศิษย์ตัวเอง พุ่งไปยังยอดเขาเขาหลีซานอย่างบ้าคลั่ง
ในที่สุด เฒ่าประหลาดมาถึงยอดเขา สิ่งที่เห็นคือเศษหินรวมไปถึงหุบเขาที่แยกออก ไม่สามารถขัดขวางฝีเท้าเขาได้สักนิด
“อยู่ไหน อยู่ไหน! ฉันอยู่ในที่พังๆ แบบนี้มาสิบกว่าปี เพื่อรอวันนี้ อย่าบอกว่าการพิจารณาของฉันผิดพลาด”
สายตามองไปรอบๆ ไม่หยุด ศิษย์ที่ตามมาข้างหลังเฒ่าประหลาดก็หากันสุดชีวิต
รวมไปถึงจ้าวซวี่ด้วย แสงในตาพวกเขาเป็นสีเขียวเหมือนหมาป่าหิวโหย กำลังตามหาอาหารของตัวเอง
ทันใดนั้น หม้อใสเหมือนคริสตัล ปรากฏอยู่ในสายตาเฒ่าประหลาด
เฒ่าประหลาดจ้องเขม็งทันที
ใบหน้าเขาบิดเบี้ยว กล้ามเนื้อทั้งตัวกำลังสั่น
“หม้อสือฟาง!”
เฒ่าประหลาดเดินไปที่หม้อเหมือนสติหลุด จากพละกำลังอาจารย์บำเพ็ญชี่ของเขา แค่โดนหินขวางเอาไว้ ทำให้เดินเซจนเกือบล้มลงไป
ลูกศิษย์ของเขาเห็นอาจารย์หาของเจอ รีบพากันเดินเข้ามา
อาจารย์และศิษย์รวมห้าคน ยืนอยู่หน้าหม้อใสเหมือนคริสตัล หุบเขารอบๆ เริ่มกลับมาเป็นเหมือนเดิม ค่ายกลที่ปกคลุมสถาบันสอนวิชาบู๊เอาไว้กำลังช่วยให้เขาหลีซานกลับมาเป็นเหมือนเดิม
เฒ่าประหลาดสะบัดมือ พลังชี่ที่แฝงไปด้วยพลังของห้าธาตุและฟ้าดิน โจมตีไปกลางอากาศ ทันใดนั้น พลังฟ้าดินรอบๆ เริ่มรวมตัวกัน
อาจารย์และศิษย์รวมห้าคน ยืนอยู่หน้าหม้อใสเหมือนคริสตัล หุบเขารอบๆ เริ่มกลับมาเป็นเหมือนเดิม ค่ายกลที่ปกคลุมสถาบันสอนวิชาบู๊เอาไว้กำลังช่วยให้เขาหลีซานกลับมาเป็นเหมือนเดิม
การเคลื่อนไหวของเขา ทำให้ความเร็วการฟื้นฟูของค่ายกลลดลง
จ้าวซวี่เดินเข้ามา สูดหายใจอย่างแรง ควบคุมอารมณ์ของตัวเอง จากนั้นพูดว่า “อาจารย์ นี่คือหม้อสือฟางที่อาจารย์พูดถึงเหรอ”
เฒ่าประหลาดพยักหน้า “ใช่ นี่แหละ รวบรวมพลังฟ้าดินสิบแห่ง ชิงพลังของห้าธาตุรวมตัวเป็นยา หม้อเซียนอย่างแท้จริงไม่ต้องใช้คนควบคุม มันสามารถใช้พลังฟ้าดินกลั่นเป็นยาได้ ถ้าอยู่ในมือของผู้ฝึกชี่ที่แข็งแกร่ง ไม่มีอะไรที่กลั่นไม่ได้ ใส่สมุนไพรธรรมดาเข้าไปจะได้ยาทิพย์ออกมาหนึ่งเม็ด ถ้ามีความสามารถในการกลั่นที่แข็งแกร่ง หลังจากกลั่นเสร็จ เก็บเข้าไปในตัว จะเป็นเครื่องราง ฝึกพลังชี่ มีโจมตีแรง ป้องกันก็ไม่ด้อย”
ประกายในแววตาเฒ่าประหลาดยิ่งลุกโชน เหมือนจะพ่นไฟออกจากตา
ลูกศิษย์ที่ยืนด้านหลังเขา สูดหายใจเฮือก หม้อมหัศจรรย์เช่นนี้ ใครไม่อยากได้บ้าง แค่ผู้ฝึกชี่เห็นมัน ก็ต้องชื่นชมออกมา และคลั่งไคล้มัน
“งั้นให้ผมเอามันออกมาละกัน”
จ้าวซวี่วางหุ่นลง แล้วเดินไปด้านหน้า ยื่นมือไปสัมผัสบนหม้อสือฟาง
แต่ทันใดนั้น พลังของห้าธาตุ ที่ไหลเวียนอยู่ในหม้อสือฟาง กลับกลายเป็นลำแสงห้าสี โจมตีลงบนฝ่ามือของจ้าวซวี่
จ้าวซวี่เหมือนโดนฟ้าผ่า กระเด็นออกไปไกล กระดูกแขนหลุด ร้องโอดครวญออกมา
ศิษย์คนที่เหลือจ้องเขม็ง เห็นกระดูกแขนของจ้าวซวี่หักเป็นท่อนๆ เลือดไหลออกมาตามรูขุมขน
จ้าวซวี่เจ็บจนเกือบสลบไป รีบเอายาออกมาจากอกหนึ่งขวด กรอกใส่ปากตัวเอง เหมือนกินลูกอม
“โง่!”
เฒ่าประหลาดเอ่ยขึ้น
หม้อสือฟางเป็นของที่เซียนสือฟางหลงเหลือเอาไว้เมื่อสามร้อยปีที่แล้ว นายจะเอาไปง่ายๆ ได้อย่างไร ถ้าฉันเดาไม่ผิด หม้อสือฟางต้องเป็นสิ่งคุ้มครองจวนที่หลังจากเซียนสือฟางมรณภาพกลายตัวมา แค่ได้หม้อสือฟางอันนี้มา ฉันยังจะได้สิ่งของของเซียนสือฟางด้วย
เมื่อพูดเช่นนี้ เฒ่าประหลาดยังพูดไปทางด้านหลังว่า “หุ่นยามา”
ปล่อยพลังชี่ห้าสีออกมา ใส่เข้าไปในรูปปั้นหิน
รูปปั้นหินที่นิ่งอยู่ตลอดเวลา มีแสงสว่างในตา และมีชีวิตขึ้นมา
สะบัดหาง กระโจนเข้ามา เสียงเสือคำรามดังขึ้น เฒ่าประหลาดชี้ไปที่หม้อสือฟาง รูปปั้นหินที่คล้ายคลึงกับสัตว์ชนิดต่างๆ ผสมผสานกัน กระโจนเข้าไป งับไปที่หม้อสือฟาง
หม้อสือฟางสีใสปล่อยพลังของห้าธาตุออกมา โจมตีรูปปั้นหินอย่างต่อเนื่อง แต่รูปปั้นหินที่ทำจากหิน หนึ่งคือไม่มีเส้นลมปราณ สองคือไม่มีความรู้สึกเจ็บปวด ความเสียหายที่พลังของห้าธาตุมีต่อมัน จึงไม่มากเท่าไร รูปปั้นหินค่อยๆ ดึงหม้อสือฟางออกมา ในเวลาเดียวกัน ตัวมันเองก็แตกเป็นเศษหิน
เฒ่าประหลาดยืนด้านหลังรูปปั้นหิน ใส่พลังปราณเข้าไปฟื้นฟูรูปปั้นหินอย่างต่อเนื่อง
“ศิษย์ทุกคน เข้ามาช่วย”
เมื่อแผดเสียงออกมา ลูกศิษย์ด้านหลัง รีบวิ่งเข้ามา ปล่อยพลังชี่ของพวกเขาออกมา