เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 187

บทที่ 187
สายลมพัดเบาๆ ยอดเขาเขาหลีซาน กลับสู่ความสงบ
แสงสีดำหายไป พร้อมกับหม้อสือฟางรวมไปถึงลู่ฝานและคนอื่นด้วย สุดท้ายกลายเป็นเม็ดสีดำร่วงลงบนพื้น ส่องแสงหม่นหมองออกมา
ไม่มีการขัดขวางจากพลังชี่ของเฒ่าประหลาด ค่ายกลของสถาบันสอนวิชาบู๊ เริ่มฟื้นฟูเขาหลีซานให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม
หินก้อนใหญ่ที่แตกออกกลับมารวมตัวกัน หุบเขาที่พังทลายกลับมาเป็นเหมือนเดิม ความผิดปกติทั้งหมดหายไป
ยอดเขาอันว่างเปล่า หลงเหลือเพียงเสียงลมพัด
ไม่มีใครรู้ว่าลู่ฝานและคนอื่นไปที่ไหน และไม่มีใครรู้ว่า พวกเฒ่าประหลาดยังมีชีวิตอยู่หรือไม่
เหมือนทุกสิ่งทุกอย่าง ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
นักเรียนของสถาบันสอนวิชาบู๊ที่ตามมาทีหลัง มองไปบนยอดเขาอย่างตะลึง และรู้สึกประหลาดใจด้วย
ภายในความมืด ลู่ฝานลืมตาขึ้น
ความมืดที่ทอดยาวเหมือนจะกลืนกินเข้าไปในกระดูก ความว่างเปล่าที่ยื่นมือออกไป ยังมองไม่เห็นนิ้วมือ หลงเหลือเพียงเสียงลมหายใจเบาๆ
ลู่ฝานเรียกออกมา “ศิษย์พี่หานเฟิง ศิษย์พี่ฉู่เทียนศิษย์พี่ฉู่สิง”
ทันใดนั้น มีเสียงเรียกของศิษย์พี่หานเฟิงดังมาจากด้านหลัง ในเวลาเดียวกัน กระบี่หยกส่องแสงสีเขียว ทำให้พื้นที่รอบๆ สว่างขึ้น
“นี่มันที่ไหนกัน”
ศิษย์พี่หานเฟิงตะโกนออกมา
ใบหน้าของฉู่เทียนสะท้อนอยู่ภายใต้แสงสีเขียว “เราไม่ได้เข้ามาในจวนอากาศธาตุของผู้แข็งแกร่งคนใดคนหนึ่งใช่ไหม”
ทั้งสามคนมองไปทางฉู่เทียนด้วยสีหน้าไม่เข้าใจ
ฉู่เทียนรีบพูดว่า “มันเป็นที่พักผ่อนที่ซ่อนตัวของผู้แข็งแกร่งในวันธรรมดา โดยทั่วไปจะหลอมจากสิ่งอากาศธาตุ เปลี่ยนพื้นที่ว่างภายในนั้นมาเป็นจวนของตัวเอง ใส่ค่ายกลการกักขังต่างๆ เข้าไป เก็บสมบัติ ปกติจะใส่ไว้บนตัว อาจเป็นหยกแขวน แหวน หรือไม่ก็อาวุธ หลบเข้าไปในช่วงคับขัน ไม่เพียงแต่จะเอาชีวิตรอดได้ ยังสามารถทำเวลาได้ด้วย ตอนตายไป สามารถทำให้จวนกลายเป็นสถานที่ถ่ายทอดที่ทิ้งไว้บนโลก นี่คือจวนอากาศธาตุ”
ฉู่เทียนชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นพูดต่อ “ด้านในอาจมีอันตรายใหญ่ เพราะเป็นของที่ผู้แข็งแกร่งหลงเหลือเอาไว้ ค่ายกลการกักขัง หุ่น สัตว์อสูร มีได้ทุกอย่าง จำเป็นต้องระวัง และอาจมีโชคดีครั้งใหญ่แฝงอยู่ด้วย ได้สมบัติจากผู้แข็งแกร่งชิ้นเดียว เอาชนะการฝึกหนักสิบปี”
แววตาหานเฟิงเป็นประกาย ในหัวของเขาไม่สนใจคำพูดก่อนหน้าของฉู่เทียน หยุดลงตรงคำว่าโชคดีครั้งใหญ่
หานเฟิงถูมือไปมา แล้วพูดว่า “หึหึ พูดแบบนี้ ครั้งนี้เราจะรวยแล้วใช่ไหม ฉันชอบความรวยที่สุด”
ลู่ฝานส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจ ฉู่สิงถอนหายใจออกมา
ทั้งสี่คนเดินไปด้านหน้า รอบๆ มีเสียงน้ำหยดเป็นระยะ
หานเฟิงถามว่า “จวนอากาศธาตุ มีเสียงน้ำ เป็นพื้นที่บุกเบิกใหม่ไม่ใช่เหรอ ทำไมเหมือนเข้ามาในถ้ำเลย”
ฉู่เทียนขมวดคิ้ว “เป็นพื้นที่บุกเบิกใหม่น่ะถูกแล้ว เสียงน้ำนี้ ถ้าไม่ใช่เกิดจากการสร้างของค่ายกล ก็คงเป็นเสียงหลอน ฉันเคยตามคนในตระกูลไปจวนอากาศธาตุของนักบู๊แดนปราณฟ้าคนหนึ่ง ในนั้นเป็นน้ำแข็งทั้งหมด น้ำแข็งหลากหลายรูปแบบ ทุกก้าวที่เดิน รู้สึกหนาวไปถึงกระดูก ความหนาวแบบนั้นแทบอยากจะกระโจนเข้าไปย่างบนกองไฟ ฉันเดินได้แค่สามก้าวก็ทนไม่ไหว แล้วถอยออกมาทันที”
เหมือนฉู่สิงนึกอะไรได้ จึงพูดว่า “ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง ที่นายป่วยหนักในตอนนั้น……”
ฉู่เทียนพยักหน้า “ใช่ เพราะข้างในนั้นนั่นแหละ ครั้งนี้เราต้องระวังทุกฝีก้าว สิ่งที่อยู่ในจวนอากาศธาตุ อย่างน้อยล้วนเป็นผู้แข็งแกร่งที่มองเห็นวิถีสวรรค์ ข้อห้ามที่พวกเขาหลงเหลือไว้ อาจทำให้เราถึงแก่ชีวิตได้”
พูดพลาง จู่ๆ มีแสงสว่างปรากฏขึ้นด้านหน้า พื้นด้านล่างเท้า ทุกสิ่งทุกอย่างรอบๆ มีแสงแสบตาสว่างขึ้นมา
ลู่ฝานและคนอื่นรีบชะงักฝีเท้า หรี่ตาลง แสงยืดยาวไปเรื่อยๆ ส่องสว่างประตูใหญ่ด้านหน้า
ตอนนี้ ลู่ฝานและคนอื่นเพิ่งเห็นบริเวณรอบๆ อย่างชัดเจน
นี่เป็นพื้นที่ที่เกือบเป็นที่เวิ้งว้าง ล่างเท้าเป็นม่านแสงสีทองกะพริบ รอบๆ มีสิ่งของเคลื่อนไหวมากมาย ทุกอย่างดูไร้กฎ ไม่สามารถอธิบายได้
อย่างเช่นหยดน้ำด้านบน หยดลงมาในอากาศเวิ้งว้าง เป็นเสียงน้ำใส ไหลลงสระ เมื่อกี้พวกเขาได้ยินเสียงนี้
อย่างเช่น ดอกไม้เหี่ยวเฉาที่ผลิบานอย่างต่อเนื่อง ในอากาศเวิ้งว้าง ทุกครั้งที่ผลิบาน มันจะหุบลง และกลายเป็นเมล็ดเล็กๆ หายไปอย่างไร้ร่องรอย
อย่างเช่น ก้อนหินที่เหมือนฟองน้ำ ปล่อยเปลวไฟน้ำแข็งเย็นยะเยือก
ลู่ฝานหรี่ตาลง แล้วพูดเบาๆ ว่า “ห้าธาตุวิปลาส”
หานเฟิงและคนอื่น รีบหันไปมองลู่ฝาน แล้วพูดว่า “ศิษย์น้องลู่ฝานพูดอะไร”
มีวิชาเกี่ยวกับผู้ฝึกชี่แวบเข้ามาในหัวลู่ฝานมากมาย สิ่งเหล่านี้ เป็นสิ่งที่อาจารย์หวูเฉินยัดเข้ามาในหัวเขา พร้อมสูตรการกลั่นยา
แม้ว่าตอนนี้ลู่ฝานใช้ไม่ได้ เพราะพละกำลังไม่เพียงพอ แต่เมื่อลู่ฝานเห็นสิ่งเหล่านี้ ก็นึกออกทันที
ลู่ฝานพูดเบาๆ ว่า “โลกห้าธาตุวิปลาส หนึ่งในวิชามาตรฐานของเซียนบำเพ็ญชี่ เราคงเข้ามาในจวนอากาศธาตุของเซียนบำเพ็ญชี่คนหนึ่งแล้วล่ะ”
หานเฟิงรีบตะโกนขึ้นว่า “อะไรนะ จวนอากาศธาตุของเซียนบำเพ็ญชี่เหรอ มันมีประโยชน์อะไร นักบู๊อย่างเราไม่สามารถใช้วิธีของผู้ฝึกชี่ได้ ขาดทุนแล้วๆ ใครเป็นคนดึงฉันเข้ามากันนะ ถ้าฉันจับได้ ฉันจะชกให้ตาย”