เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 191

บทที่ 191
ในตามังกร แฝงไปด้วยพลานุภาพกดดันและความศักดิ์สิทธิ์ ออร่าของสัตว์ร้ายเริ่มแผ่ซ่านไปทั่ว
เห็นได้ด้วยตาเปล่าว่า ตัวมังกรขนาดใหญ่ที่สลักอยู่บนประตู ตอนนี้เริ่มปรากฏออกมา ลำแสงที่ไหลเวียน คือออร่าของพลังปราณ
ก็ยังเป็นลู่ฝานที่ตะโกนออกมาเร็ว ไม่งั้นถ้าพวกหานเฟิงปลดปล่อยพลังปราณออกมาเรื่อยๆ มังกรตัวนี้คงออกมาแล้ว
พวกเฒ่าประหลาดสังเกตเห็นสถานการณ์ของพวกลู่ฝาน ได้ยินคำว่าค่ายกลพลังแว้งกัด สีหน้าของเฒ่าประหลาดเหมือนกินของเน่าเข้าไป
ในฐานะที่เป็นอาจารย์บำเพ็ญชี่ที่มีความรู้รอบตัว เฒ่าประหลาดรู้อยู่แล้วว่าค่ายกลพลังแว้งกัดคืออะไร
เป็นค่ายกลที่ร้ายกาจชนิดหนึ่ง เป็นกับดักที่น่ากลัว
ค่ายกลแบบนี้ ตอนยังไม่โดนโจมตี ประโยชน์ของมันน้อยและมีข้อจำกัด มันอาจเป็นพลังของค่ายกลอื่นโจมตีในคราวเดียว และบางครั้งก็ไม่มีพลังเลย
แต่ถ้ามันโดนคนโจมตี ไม่ว่าจะเป็นพลังชี่หรือพลังปราณ แค่มันได้ซึมซับพลังแรก ยิ่งสู้ มันจะยิ่งแข็งแกร่ง ยิ่งการโจมตีของฝ่ายตรงข้ามแข็งแกร่ง การโจมตีกลับของมัน จะยิ่งบ้าคลั่งขึ้น อีกทั้งใช้พลังพิเศษแปรเปลี่ยนเป็นวิชา การโจมตีที่มันปล่อยออกมา จะแข็งแกร่งยิ่งขึ้น บังคับให้อีกฝ่ายต้องสู้กับมันต่อไป จนพลังหมดตัว และตายไป หรือไม่ก็โดนค่ายกลฆ่าตาย
นี่คือความร้ายกาจขอพลังแว้งกัด จัดการค่ายกลแบบนี้ วิธีที่ดีที่สุด คือเมื่อเจอมัน ต้องทำเป็นไม่สนใจ ถึงมันพุ่งออกมาโจมตี ก็ทำได้เพียงหลบ ห้ามโจมตีกลับ เมื่อเป็นเช่นนี้ ประโยชน์ของค่ายกลนี้จะหายไปทั้งหมด ไม่สามารถซึมซับพลังได้ ค่ายกลนี้ ก็กลายเป็นแค่ขยะ
จากการคาดเดาของลู่ฝาน อันที่จริงพลังแฝงบนประตูคุ้มครอง เพียงพอแค่ให้เสือขาวกระโดดออกมาตะปบเท่านั้น อันที่จริงหลังจากเฒ่าประหลาดต้านทานกรงเล็บนั้น แล้วไม่ทำอะไรต่อ ก็จะไม่เกิดอะไรขึ้น แต่เขาโกรธ และโจมตีกลับ ตัดโอกาสสุดท้ายของเขา
ตอนนี้ ทุกอย่างมันสายไปแล้ว
ขณะที่เฒ่าประหลาดตะโกนว่า “สกัดมัน!” อย่างบ้าคลั่ง ตั้งแต่การโจมตีของพวกจ้าวซวี่ โดนประตูคุ้มครอง ความแข็งแกร่งของค่ายกลพลังแว้งกัดก็ปรากฏออกมาอย่างชัดเจน
เห็นเสือขาวโดนกรงคุกฟ้าดินขังไว้กลางอากาศ สีหน้าเฒ่าประหลาดเริ่มบิดเบี้ยว
เขาสัมผัสได้ถึงการกลืนกินจากตัวเสือขาว วินาทีต่อมา เสือขาวงับลงบนกรงคุกฟ้าดินที่เป็นภาพลวงตาจากพลังฟ้าดิน
กัดเพียงครั้งเดียว กรงคุกฟ้าดินกลางอากาศโดนกลืนกิน พลังฟ้าดินที่แฝงอยู่ในนั้นกลายเป็นลำแสง ทะลุผ่านตัวเสือขาว เข้าไปในประตูคุ้มครอง
เสียงเปิดประตูดังขึ้นอีกครั้ง ตัวเสือขาวใหญ่ขึ้นทันที เมื่อเพ่งมอง เหมือนตัวของมันดูสมจริงขึ้น ราวกับเปลี่ยนจากภาพลวงตา เป็นรูปร่างที่มีเลือดเนื้อสมจริง
เสือขาวพุ่งเข้ามา แสงบนตัวพุ่งออกมา กลายเป็นเปลวไฟสีขาวกลางอากาศ
เฒ่าประหลาดแอบกัดฟัน ศิษย์ของเขาถอยหลังกรูด
แม้ตอนนี้พวกเขาไม่อยากใช้พลังชี่อีก แต่ไม่ทันแล้ว เพราะพลังของเสือขาวในตอนนี้ สามารถฆ่าพวกเขาตอนพวกเขาไม่ตอบโต้กลับ แต่ถ้าพวกเขาโจมตีกลับ เสือขาวจะกลืนกินพลังของพวกเขา เพิ่มพลังให้ตัวมันเอง
ไม่ว่าพวกเขาเลือกวิธีไหน ผลแทบจะเหมือนกัน
แต่ถ้าเทียบกับโดนเสือขาวฆ่าตาย เพราะไม่โจมตีกลับ เลือกต่อสู้จนตัวตายดีกว่า พวกเขาไม่เชื่อว่าค่ายกลพลังแว้งกัด จะแว้งกัดพลังได้ทุกอย่าง
ไม่ว่าค่ายกลประเภทไหน ยังไงก็ต้องมีข้อจำกัด
เฒ่าประหลาดมีความคิดเช่นนี้ เริ่มโจมตีกลับพร้อมกับศิษย์ของเขา
แสงต่างๆ กะพริบไม่หยุด พลังฟ้าดินรอบๆ พร้อมแสงต่างๆ กลายเป็นการโจมตีต่างๆ นานา
ลู่ฝานและคนอื่นยืนอยู่ที่เดิม มองเสือขาวสู้กับพวกเฒ่าประหลาดอย่างเงียบๆ
มีแสงร่วงลงบนตัวพวกเขาไม่หยุด แต่ลู่ฝานและคนอื่นกลับทำเหมือนมองไม่เห็น พลังทั้งหมดของเสือขาวเหมือนมีตา ไม่มีพลังไหนโจมตีพวกลู่ฝานเลย