เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 204

บทที่ 204
ฉู่เทียนพูดว่า “อริยปราชญ์แดนฟ้าดินก็ใช่ว่าจะทำได้ สิ่งที่แน่ใจได้คือ เจ้าของจวนแห่งนี้ ต้องไม่ใช่แค่เซียนบำเพ็ญชี่แน่นอน”
ลู่ฝานและคนอื่น พยักหน้าเห็นด้วย
เมื่อก้าวไปข้างหน้า แผ่นหินสีดำด้านล่างเท้า เป็นหลุมลึกทีละหลุม ลายเหมือนใยแมงมุม ขยายเป็นวงกว้างไปรอบๆ
จนถึงตอนนี้ ลู่ฝานเพิ่งเห็นอย่างชัดเจน ว่าแผ่นหินด้านล่างเท้า ทำมาจากอะไร ในแผ่นหิน มีสีแดงสว่างวาบ ทำให้ลู่ฝานนึกออก
หินพวกนี้ ล้วนเป็นหินศิลาดำชั้นยอด
หินศิลาดำแบบธรรมดาที่สุดสามารถเป็นเครื่องมือ ให้นักบู๊ได้ทดสอบฝีมือได้อย่างสบายๆ หินศิลาดำชั้นยอด มีระดับความทนทานที่น่ากลัว และมีความสามารถในการฟื้นฟูตัวเอง
แต่ตอนนี้ หินศิลาดำชั้นยอดเหล่านี้ ไม่สามารถทำให้หลุมลึกหายไปได้
จินตนาการได้เลยว่า การต่อสู้ครั้งใหญ่ตอนนั้น มันสะท้านฟ้า สะเทือนดินแค่ไหน
ศิษย์พี่ฉู่เทียนมองหลุมลึกพวกนี้ แล้วพูดว่า “ดูเหมือนว่า พวกเขาไม่ได้เข้ามาเอง แต่โดนพลังอันแข็งแกร่ง ลากเข้ามา เห็นร่องรอยนี่ไหม คนพวกนี้จะหนีไปข้างนอก แต่น่าเสียดาย พวกเขาหนีไม่ทัน และตายอยู่ที่นี่ พลังก่อนตายระเบิดลงไปบนพื้นทั้งหมด”
ศิษย์พี่ฉู่เทียนเหมือนผู้อาวุโสที่มีประสบการณ์การต่อสู้มากมาย อธิบายเหตุการณ์ที่น่าจะเกิดขึ้นในตอนนั้น ให้พวกลู่ฝานฟัง ศิษย์พี่ฉู่สิงคอยพูดเสริมข้างๆ เป็นระยะ ทำให้ลู่ฝานกระจ่างแจ้งขึ้นมาทันที
ตอนนี้ลู่ฝานรู้สึกอยากรู้ที่มา ของศิษย์พี่ฉู่เทียนกับศิษย์พี่ฉู่สิง พวกเขาอายุมากกว่าเขาไม่กี่ปี ทำไมแววตาถึงเฉียบแหลมและมีประสบการณ์เช่นนี้
หานเฟิงที่อยู่ข้างๆ เหมือนมองความคิดของลู่ฝานออก พูดเบาๆ ว่า “ศิษย์น้องลู่ฝาน ตกใจมากสินะ ฮ่าๆ ฉันบอกแล้ว คนคณะหนึ่งเดียวล้วนมีความลับเล็กๆ น้อยๆ”
ลู่ฝานพยักหน้าอย่างไม่ใส่ใจ
ในที่สุด ศิษย์พี่ฉู่เทียนชะงักฝีเท้าลง โครงกระดูก ที่คุกเข่าข้างหนึ่งลงบนพื้น ปรากฏเข้ามาในสายตา
สิ่งที่แตกต่างจากโครงกระดูกอื่น เหมือนโครงกระดูกนี้ ทนทานมาก
หานเฟิงเดินเข้าไป เอากระบี่จิ้มโครงกระดูก ได้ยินเสียงดังขึ้นชัดเจน แต่โครงกระดูกไม่ขยับเลย
“โอ้ ยังมีอยู่หนึ่งโครงกระดูก ที่ไม่กลายเป็นผุยผง”
หานเฟิงหัวเราะ แล้วพูดออกมา
ศิษย์พี่ฉู่เทียนพูดว่า “เขาคงเป็นคนที่ใช้กระบวนท่านี้”
สายตาลู่ฝาน หยุดลงที่มือขวาของโครงกระดูกนี้
เห็นตรงมือขวาของเขา มีเจดีย์เล็กๆ สีดำ ยาวประมาณครึ่งฟุต สีดำขลับ แม้ดูธรรมดา แต่ฝีมือการสลักประณีต เหมือนมีชีวิต เมื่อมองอย่างละเอียด ลายดอกไม้ด้านบน เหมือนมีชีวิตอย่างไรอย่างนั้น
สัญชาตญาณบอกลู่ฝานว่า นี่คือของดี
แต่ลู่ฝานเกิดความหวาดระแวงในใจ ไม่ได้ยื่นมือไปหยิบทันที
ทันใดนั้น ลู่ฝานรู้สึกว่าเข็มขัดตัวเอง สั่นขึ้นเบาๆ
ลู่ฝานยื่นมือเข้าไปจับข้างใน พบว่า หม้อสือฟางกำลังสั่นอย่างรุนแรง
เขาใช้มือจับหม้อสือฟาง หม้อสีใส มันสั่นไปมาอย่างบ้าคลั่ง
ลู่ฝานขมวดคิ้ว ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น
ศิษย์พี่หานเฟิงเดินวนโครงกระดูกนี้ แล้วมองรอบๆ “ทำไมฉันรู้สึกว่า กระบวนท่าที่ฆ่าคนมากมาย มาจากเขา”
ฉู่เทียนพูดว่า “ความสามารถในการสังเกตของนาย พัฒนาขึ้นแล้ว ถูกต้อง น่าจะเป็นฝีมือเขา”
หานเฟิงพูดว่า “ถ้าอย่างนั้น ตอนคนคนนี้มีชีวิตอยู่ ต้องสุดยอดมากแน่ๆ ไหนให้ฉันดูหน่อย”
หานเฟิงเดินเข้ามา เคาะหัวโครงกระดูก
วินาทีต่อมา ตำหนักสั่นสะเทือนอย่างแรง โครงกระดูกสีทอง ขยับทันที