เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 207

“แต่นายไม่ใช่ผู้ฝึกชี่ นายไม่มีทางได้เครื่องรางของอริยปราชญ์”
เฒ่าประหลาดกัดฟันพูดออกมา
แววตาเอี๋ยนชิงเย็นชาลง จ้องใบหน้า ที่เต็มไปด้วยรอยตีนกาของเฒ่าประหลาด “ใช่ ฉันไม่ใช่ แต่นายใช่!”
พูดพลาง เอี๋ยนชิงเดินเข้ามา จับตัวเฒ่าประหลาดเอาไว้
พลังชี่ที่เพิ่งปล่อยออกมาจากตัว โดนแรงระเบิดรุนแรง ของเอี๋ยนชิงทำลายจนหมด
เอี๋ยนชิงใช้แรงตรงนิ้วมือ จับแขนเสื้อเฒ่าประหลาดเหวี่ยงมาด้านหน้าโครงกระดูกสีทอง
เฒ่าประหลาดโดนกระแทกจนเลือดสาด พวกลู่ฝานที่ยืนอยู่ข้างๆ ขมวดคิ้วขึ้นมา
แม้พวกเขา ไม่ได้พัวพันกับเฒ่าประหลาด อีกทั้งยังสะอิดสะเอียน คนแบบเฒ่าประหลาด แต่เห็นเฒ่าประหลาดโดนเอี๋ยนชิงข่มเหงขนาดนี้ สีหน้าทั้งสี่คน เปลี่ยนไปเล็กน้อย
เอี๋ยนชิงเคลื่อนตัวเข้ามาด้านหน้า เตะลงบนน่องของเฒ่าประหลาด
เสียงกระดูกแตกที่ทำให้คนเสียวฟันดังขึ้น เฒ่าประหลาดคุกเข่าข้างหนึ่งลงบนพื้น ส่งเสียงร้องโอดครวญออกมา
เอี๋ยนชิงสีหน้านิ่งสงบ อีกทั้งมีรอยยิ้มบนใบหน้า กระแทกขาอีกข้างของเฒ่าประหลาดจนหัก เลือดพุ่งออกมา เอี๋ยนชิงก้มตัวลง หักขาของเฒ่าประหลาดทีละท่อน หัวเราะแล้วพูดว่า “คนอย่างฉัน ได้เรียนรู้มากมาย อยู่ในคณะหยินหยางมา 5-6 ปี เรียนเคล็ดวิชา วิชาทักษะลับต่างๆ มาไม่น้อย เรียกได้ว่าความรู้กว้างขวาง แม้ฉันไม่ใช่ผู้ฝึกชี่ แต่ฉันรู้วิชาที่ช่วยพวกผู้ฝึกชี่ คุณเฟิงหลิง เคยได้ยินวิชากลั่นเลือดหรือเปล่า”
เฒ่าประหลาดได้ยินคำว่าวิชากลั่นเลือด ก็ตะโกนออกมาอย่างบ้าคลั่ง
“เอี๋ยนชิง นายห้ามทำแบบนี้ ฉันเป็นเพื่อนสนิทกับอาจารย์นาย ฉันแขวนแผ่นชีวิตในสถาบันสอนวิชาบู๊ ถ้าฉันเป็นอะไรไป นายไม่รอดแน่ นายจะโดนสถาบันสอนวิชาบู๊ลบล้างผลการฝึกตน และไล่ออก”
เอี๋ยนชิงขมวดคิ้วเบาๆ แล้วพูดว่า “นายแขวนแผ่นชีวิตในสถาบันด้วยเหรอ นี่ทำให้ฉันจัดการยากแล้ว ดูเหมือนฉันต้องตบตาเรื่องการตายของนายสักหน่อยแล้ว”
เฒ่าประหลาดเริ่มดิ้นสุดชีวิต เขาหันตัวมา ทั้งสองมือมีกรวยแหลมที่ก่อตัวจากพลังชี่ จะแทงไปที่ลิ้นปี่ของเอี๋ยนชิง
เอี๋ยนชิงแค่ปล่อยพลังปราณของตัวเองออกมา ก็กันกระบวนท่าของเฒ่าประหลาดได้สบายๆ
“อยู่นิ่งๆ ถึงจะมีโอกาสรอด เรื่องแค่นี้ นายไม่เข้าใจหรือไง”
มีเปลวไฟสีดำขาวก่อตัวขึ้นในมือเอี๋ยนชิง นี่เป็นแสงที่เป็นเอกลักษณ์ของวิชาหยินหยางไท่จี๋ของคณะหยินหยาง
ฝ่ามือตบลงบนหัวเฒ่าประหลาดเบาๆ ความมีชีวิตชีวาในดวงตาเฒ่าประหลาดหายไป เหลือเพียงหมอกสีเทาหม่นหมอง
เอี๋ยนชิงรีบจัดท่ากราบแบบเบญจางคประดิษฐ์ ให้เฒ่าประหลาด หันมามองพวกลู่ฝาน แล้วยิ้มอย่างผ่อนคลาย เป็นระยะๆ
หานเฟิงถามฉู่เทียนเบาๆ ว่า “ศิษย์พี่ฉู่เทียน เขากำลังทำอะไร วิชากลั่นเลือดคืออะไร”
ฉู่เทียนส่ายหน้าเบาๆ เขาก็ไม่รู้เหมือนกัน
ลู่ฝานรู้สึกเหมือนตัวเองเคยได้ยิน แต่นึกรายละเอียดไม่ออก อาจารย์หวูเฉินน่าจะเคยพูดออกมา ลู่ฝานจำได้รางๆ วิชากลั่นเลือดเป็นสิ่งที่ไม่ดีเป็นอย่างมาก ดังนั้นลู่ฝานจับด้ามกระบี่หนัก ของตัวเองเอาไว้แน่น
เอี๋ยนชิงปัดมือไปมา รอยยิ้มเต็มใบหน้า
เอี๋ยนชิงหันมามองหน้าพวกลู่ฝาน แล้วพูดว่า “โอเค ตอนนี้ขอให้พวกนาย หลั่งเลือดออกมาสักหน่อย”
ทั้งสี่คนอึ้งไปทันที ฉู่เทียนพูดเย็นชาว่า “เอี๋ยนชิง นายจะทำอะไร”
เอี๋ยนชิงพูดว่า “ดูเหมือนพวกนายไม่รู้ว่า วิชากลั่นเลือดคืออะไรสินะ อันที่จริงมันง่ายมาก วิชากลั่นเลือด ตามชื่อมันเลย นั่นก็คือกระตุ้นด้วยเลือดสารจำเป็นของคน วิชาที่เพิ่มพลังด้านต่างๆ ของร่างกาย ภายในระยะเวลาสั้นๆ ผู้ฝึกชี่ที่ตายไปแล้วคนนี้ เขาต้องการนักเรกิเป็นศิษย์ไม่ใช่เหรอ งั้นฉันเอาตาเฒ่านี่เป็นนักเรกิก็จบแล้ว พวกนายให้ฉันยืมเลือดสารจำเป็นนิดหน่อย ให้ฉันจัดการเรื่องเสร็จเรียบร้อย วันนี้ฉันจะให้พวกนายออกไปอย่างปลอดภัย”
เอี๋ยนชิงหัวเราะอย่างมีความสุข ราวกับพวกลู่ฝาน จะยอมรับเงื่อนไขของเขา ในแววตามีความโอหังและดูหมิ่น เอี๋ยนชิงกวาดตามองพวกลู่ฝาน
เมื่อได้ยินคำว่า เลือดสารจำเป็น หานเฟิงก่นด่าออกมา
“ยืมกะผีน่ะสิ ทำไมนายไม่ใช้เลือดสารจำเป็นของตัวเองล่ะ นายสติไม่ดี อย่าคิดว่าคนอื่นก็สติไม่ดีเหมือนนาย เลือดสารจำเป็นเป็นของที่ยืมได้ง่ายเหรอ ไอ้คนไม่มีสมอง…..”
คำด่าหยาบคายของหานเฟิง ทำให้สีหน้าเอี๋ยนชิงอึมครึม
ฉู่เทียนเอาดาบยาว ขวางไว้ด้านหน้า พูดเสียงดังว่า “เอี๋ยนชิง จะสู้ก็สู้ พูดไร้สาระเยอะแยะไปทำไม”
ปราณชี่บตัวลู่ฝาน แอบพุ่งขึ้นถึงจุดสูงสุด แววตาแหลมคม จ้องไปที่หน้าเอี๋ยนชิง
เอี๋ยนชิงหัวเราะเย็นชา “งั้นพวกนายไม่ให้ยืมใช่ไหม ก็ได้ ดูเหมือนฉันต้องเอามาเองแล้วล่ะ!”
พลังปราณสีดำบนตัวสว่างวาบ ปกคลุมร่างกาย
ฉู่เทียนรีบตะโกนว่า “ศิษย์น้องทุกคน ลงมือ!”
หานเฟิงกับฉู่สิงเด้งตัวออกไป กระบี่ยาวสองเล่ม แทงไปที่หน้าอกเอี๋ยนชิง
“ตายซะเถอะ! คนสติไม่ดีของคณะหยินหยาง”
กระบี่ของหานเฟิงมีพลังทะลุทะลวงอันแข็งแกร่ง แทงไปบนหน้าอกของเอี๋ยนชิง แต่ปลายกระบี่ แทงลงไปบนชี่ ที่ปกคลุมตัวเอี๋ยนชิงเพียงหนึ่งนิ้ว และหยุดลง กระบี่หยกสั่นอย่างรุนแรง
กระบี่ของฉู่สิงปักลงไปบนตำแหน่งหัวใจเอี๋ยนชิง วินาทีต่อมา แรงสะท้อนกลับ ส่งผ่านมายังกระบี่ ทำให้ฉู่เทียนถอยหลังไปหลายก้าว