เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 211

เมื่อเอี๋ยนชิงแผดเสียงออกมาอย่างโมโห มังกรยาวสามสิบกว่าเมตร คำรามออกมา จากนั้นกลายเป็นสายลมสีขาวดำ พุ่งไปรอบๆ
วงแหวนแสงจำนวนนับไม่ถ้วน ปะทะกับพลังฟ้าดินที่ระเบิดออกมา พลังฟ้าดินอันรุนแรง เหมือนน้ำแข็งปะทะกับเปลวไฟ ละลายอย่างรวดเร็ว
เพียงชั่วพริบตา พลังฟ้าดินรอบๆ ที่ระเบิดออกมา โดนกระบวนท่าของเอี๋ยนชิงทำให้สงบลง
ลู่ฝานมองอย่างตกตะลึง จิตใจวูบไหว
ขนาดนี้แล้ว ยังไม่สามารถทำอะไรเอี๋ยนชิงได้
ความแตกต่างระหว่างพวกเขา ยังห่างชั้นกันมากจริงๆ
เอี๋ยนชิงหอบหายใจหนักหน่วง หน้าผากเต็มไปด้วยเหงื่อ
เอี๋ยนชิงโมโห บีบคอลู่ฝาน แล้วโยนเขาออกไปอย่างแรง
เสียงระเบิดดังขึ้นติดต่อกัน ลู่ฝานกระแทกกับพื้นหินศิลาดำ จนกลายเป็นหลุมลึก รอยแยกลึก ปรากฏขึ้นในโถงใหญ่ ลู่ฝานร่วงลงตรงหน้าโครงกระดูกสีทอง
ไม่ไกล เฒ่าประหลาดที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้าโครงกระดูกสีทอง ได้สิ้นลมหายใจไปแล้ว
เฒ่าประหลาดโดนแผดเผาเลือดสารจำเป็นจนหมดสิ้น ไม่มีลมหายใจอีกแล้ว
โครงกระดูกสีทองหันมามองลู่ฝานช้าๆ ดวงตาที่เต็มไปด้วยหมอกควันหม่นหมอง ไม่เห็นความรู้สึกสักนิด ในนั้นเหมือนโลกอีกใบหนึ่ง
ลู่ฝานรู้สึกเหมือนเส้นลมปราณและกระดูกทั้งตัวขาด
ช่วงเวลาคับขัน พึ่งได้แค่ความสามารถในการฟื้นฟูร่างกาย อันแข็งแกร่งของตัวเอง ถึงทำให้เขาไม่สลบไป
“จะตายแล้วงั้นเหรอ งั้นก็ยืนตายซะเถอะ!”
ลู่ฝานกลั้นหายใจ เอาพลังเฮือกสุดท้ายออกมา ค่อยๆ ลุกขึ้นยืน
เคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อย ทำให้เขารู้สึกเจ็บไปถึงหัวใจ เกราะบนตัวไม่ปรากฏออกมาแล้ว เผยให้เห็นตัวลู่ฝาน ที่มีแต่เลือด
ค่ายกลเบญจธาตุในตันเถียนโงนเงนไปมา
ค่ายกลหยินหยางในสมอง ค่อยๆ ทรุดลง
เห็นลู่ฝานยังยืนขึ้นได้ในสภาพแบบนี้ เอี๋ยนชิงก่นด่าออกมา
“ให้ตายเถอะ ไอ้เด็กนี่ ยังกล้าลุกขึ้นมาอีก สวะอย่างนาย บนตัวยังมีเครื่องรางค่ายกลของผู้ฝึกชี่ วันนี้ถ้าฉันไม่หั่นนายเป็นหมื่นชิ้น ฉันคงไม่หายโมโห”
เอี๋ยนชิงเคียดแค้นถึงขีดสุด ครั้งนี้เขาอับอายขายหน้ามาก เมื่อครู่เขาใช้ขุมพลังหยินหยางหมดไป 60 เปอร์เซ็นต์ นั่นเป็นสิ่งที่เขาสั่งสมจากการฝึกฝนวิชาหยินหยางไท่จี๋อย่างยากลำบากมาสามปี ความเสียหายนี้ เกินกว่ายาทิพย์หนึ่งเม็ด และทั้งหมดนี้ เขาคิดว่าเป็นเพราะเครื่องรางค่ายกลบนตัวลู่ฝานเท่านั้น นี่เป็นวิถีที่ผู้ฝึกชี่แข็งแกร่งสามารถทำได้ภายในหนึ่งครั้ง ไม่ธรรมดาเลย พลานุภาพไม่ธรรมดา พูดจากความรู้ทั่วไป การพิจารณานี้ถูกต้อง แต่เขาคงคิดไม่ถึงว่า ลู่ฝานอาศัยพลังตัวเอง ตั้งค่ายกลทำลายห้าธาตุค่ายเล็ก
เขาง้างมือขึ้น กระบี่ใหญ่ยาวสีดำปรากฏขึ้นในมือเขา
ด้ามกระบี่เหมือนหัวมังกร ตัวกระบี่มีลายมังกร
กระบี่ยักษ์พลังปราณ ยาวถึงหกสิบเมตร กว้างสิบเมตร ปรากฏออกมา
ออร่าอันแข็งแกร่งเหมือนสายลมบ้าคลั่งพัดมา จนแขนเสื้อลู่ฝานปลิว
เสื้อเปื้อนเลือดสะบัดอย่างรุนแรง ลู่ฝานเนื้อตัวเต็มไปด้วยเลือด เงยหน้าขึ้นมา
สายตามองไปยังกระบี่ยาวสีดำขนาดใหญ่ในมือเอี๋ยนชิง ลู่ฝานรู้สึกว่าสภาพจิตใจตัวเองตอนนี้ปลอดโปร่ง
รอดแล้วยังไง ตายแล้วยังไง โลกจะเป็นยังไงอีก
เอี๋ยนชิงฟาดกระบี่ลงมา ด้วยสีหน้าโหดเหี้ยม
ตอนนี้ กระบี่ใหญ่ที่เร็วเหมือนสายฟ้าแลบ ลู่ฝานกลับช้าจนเห็นลายพลังที่ไหลเวียนอยู่บนกระบี่ และเส้นทางที่กระบี่ฟันลงมา
“น่าเสียดาย ตัวเองยังมีอีกหลายเรื่อง ที่ยังไม่ได้ทำ”
ลู่ฝานทอดถอนใจ แต่ประกายในแววตากลับแหลมคมขึ้นมา