เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 214

เซียนสือฟางกลายเป็นโครงกระดูกสีทองอีกครั้ง จากนั้นโครงกระดูกเริ่มหักเป็นท่อนๆ กลายเป็นผงสีทองลอยกลางอากาศ มาถึงตรงหน้าลู่ฝาน
ผงสีทองเข้าไปในตัวลู่ฝานอย่างรวดเร็ว ลู่ฝานรู้สึกว่าพลังมหาศาล เริ่มหล่อเลี้ยงร่างกายตัวเอง
รูปทรงกลมที่อยู่ในตันเถียน เริ่มหดเล็กลงอย่างรวดเร็ว ปล่อยแสงนวลออกมา
รูปทรงกลมอยู่ด้านล่างฐานกลมหล่อเลี้ยงของพลังสีทอง ตรงจุดที่ยุบลงไปมีแสงสว่างขึ้น
เหมือนยาเม็ดหนึ่ง ปล่อยพลังกระเพื่อมในตันเถียนของเขา แรงกระเพื่อมเข้าไปในเส้นลมปราณ กลายเป็นปราณชี่ราวกับสายน้ำ เข้าไปในกระดูกและทำให้กระดูกแข็งแรงทนทานยิ่งขึ้น ไม่สามารถหักง่ายๆ
เข้าไปในกล้ามเนื้อ ทำให้กล้ามเนื้อมีพลังที่ระเบิดออกมาอย่างน่ากลัว เข้าไปในอวัยวะภายในร่างกาย ทำให้มีเกล็ดสีทองปรากฏออกมาด้านนอกเหมือนเกราะ สามารถป้องกันได้อย่างสมบูรณ์แบบ
ขณะเดียวกัน ภาพและความรู้มากมาย เข้าไปในสมองลู่ฝาน
ความรู้เหมือนน้ำทะลัก รวมความทรงจำทั้งชีวิตของเซียนสือฟางเข้าไปด้วย
ในความทรงจำเหล่านี้ ส่วนที่เซียนสือฟางประสบพบเจอมา หายไปอย่างรวดเร็ว ส่วนที่ฝังอยู่ในสมองเขา เหมือนความรู้ต่างๆ ตามสัญชาตญาณ หลงเหลือเอาไว้เกือบทั้งหมด
ลู่ฝานกำลังซึมซับความรู้เหล่านี้ การถ่ายทอดมีเพียงครั้งเดียว เมื่อผ่านครั้งนี้ไป ความทรงจำทั้งหมดที่เซียนสือฟางหลงเหลือเอาไว้ จะหายไปพร้อมกับโครงกระดูกของเขา
ลู่ฝานจะซึมซับได้เท่าไร ต้องดูความโชคดีครั้งนี้
นี่คือการถ่ายทอดอย่างแท้จริง ถ่ายทอดพลังและความรู้ทั้งหมด อย่างไม่หลงเหลือไว้สักนิด
ภายในภาพเหล่านี้ ลู่ฝานเห็นความแค้นระหว่างเซียนสือฟางกับอู่ชิงเฉิงรางๆ
ที่แท้อู่ชิงเฉิงเป็นสาวงามคนหนึ่ง ภาพที่ชัดเจนที่สุดคืออู่ชิงเฉิงมีเมฆเรืองรองคลุมตัว ลอยอยู่ท่ามกลางเมฆ มองออกไปไกลแสนไกล
ใบหน้างามล่มเมือง มีหยดน้ำตาอยู่
ภาพค่อยๆ หายไป สุดท้ายกลับสู่ความว่างเปล่า
ลู่ฝานทอดถอนใจ เขารวบรวมสติ รับการถ่ายทอดจากเซียนสือฟางต่อให้สำเร็จ
หม้อสือฟางกับเจดีย์เสวียนเก้ามังกร ลอยมาอยู่ข้างตัวเขาช้าๆ
รอยจารึกของเซียนสือฟางในหม้อ ค่อยๆ หายไปจนมองไม่เห็น รอรับเจ้าของคนใหม่
ส่วนเจดีย์เสวียนเก้ามังกร ร่วงลงมาบนหัวลู่ฝาน
เจดีย์มีเสียงดังเบาๆ
“เปลี่ยนเจ้าของอีกแล้ว เมื่อไรจะมีคนเชื่อถือได้บ้าง เป็นแบบนี้ทุกที ผ่านไปไม่กี่ร้อยปี เจ้าของก็ตาย เมื่อไรฉันจะอยู่ในสภาพสมบูรณ์เหมือนเดิมสักที ให้ตายเถอะๆ หวังว่าไอ้เด็กนี่จะเก่งสักหน่อย อืม พลังในตัวไม่เลว เป็นคนที่ไม่เลวเลย ต้องดูโชคกับชะตาชีวิตของเขาว่าเป็นยังไง ความคิดที่ว่าพรสวรรค์อะไรนั่นเป็นเรื่องรอง สุดท้ายมีชีวิตอยู่ต่อไปเป็นสิ่งสำคัญที่สุด!”
เสียงค่อยๆ เบาลง
ลู่ฝานกำลังซึมซับพลังรับความรู้ จึงไม่ได้ยินเสียงนี้
ลมหายใจเริ่มช้าลง ออร่าของลู่ฝานค่อยๆ สงบลง
ผงสีทองจับตัวเป็นก้อนแสงสีทองเหมือนรังไหม ปกคลุมลู่ฝานเอาไว้
แสงสีทองหยุดลง ถ้าตอนนี้มีใครมา จะเห็นหินที่เหมือนไข่ไก่ ตั้งอยู่ในโถงใหญ่
รอให้สักวันหนึ่ง ลู่ฝานทำลายรังไหมออกมา