เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 215

เวลาในจวนผ่านไปอย่างรวดเร็ว ส่วนโลกภายนอกยุ่งเหยิงไปหมด

หลังจากลู่ฝานเก็บตัวรับการถ่ายทอดวิชา มีเสียงหนึ่งดังไปทั่วสถาบันสอนวิชาบู๊

“อะไรนะ ลู่ฝานโดนขังไว้ในจวนอากาศธาตุเหรอ”

อาจารย์อี้ชิงโมโหมาก ตบโต๊ะด้านหน้าจนพัง ถึงจะเป็นโต๊ะทานข้าวตัวเดียวในคณะหนึ่งเดียวก็เถอะ

เจ้าดำที่นอนหมอบอาบแดดอยู่หน้าประตู ก็ลุกขึ้นมองพวกหานเฟิง ที่คุกเข่าอยู่บนพื้นเช่นกัน

หานเฟิงกัดฟันพูดเสียงดังว่า “เพราะเอี๋ยนชิงของคณะหยินหยาง ไอ้หมอนั่นใช้วิชาบูชาเลือดบังคับให้เราเอาเลือดสารจำเป็นออกมา เพื่อหลบเครื่องรางของเซียนบำเพ็ญชี่ ศิษย์น้องลู่ฝาน……ศิษย์น้องลู่ฝานเข้าไปในจวนอากาศธาตุเพื่อช่วยพวกเรา ไอ้เอี๋ยนชิงหนีออกมาได้ แต่ศิษย์น้องลู่ฝานไม่ได้ออกมา ศิษย์น้องลู่ฝานอาจ……อาจตายอยู่ในนั้นแล้ว!”

อาจารย์อี้ชิงพูดอย่างโมโหว่า “ไอ้เอี๋ยนชิง กล้าดีขนาดนี้”

ทันใดนั้นอาจารย์อี้ชิงเหาะขึ้นไป มุ่งไปทางคณะหยินหยาง พร้อมลำแสงเป็นแถบ

อาจารย์เต้ากวงกับศิษย์พี่ใหญ่ ยังไม่ทันพูดอะไรสักคำ

อาจารย์เต้ากวงเห็นอาจารย์อี้ชิงเหาะไป จึงกัดฟันพูดว่า “ครั้งนี้เป็นศึกใหญ่ของสองคณะ หานเฟิง พวกนายรีบพาฉันไปที่เกิดเรื่อง มีชีวิตอยู่ขอให้ได้เจอคน ตายไปก็ขอให้เจอศพ”

หานเฟิงรีบพาอาจารย์เต้ากวงออกไป

ใบหน้าอวบอิ่มของศิษย์พี่ใหญ่เคร่งขรึม คว้าฉู่สิงที่กำลังจะตามไปด้วย ศิษย์พี่ใหญ่พูดว่า “ศิษย์น้องฉู่สิง เอี๋ยนชิงคณะหยินหยางใช่ไหม”

ฉู่สิงกัดฟันพูดว่า “ใช่ครับ เขานั่นแหละ”

ฉู่สิงกำหมัด ตะโกนออกมาว่า “ถ้าเขาฆ่าศิษย์น้องลู่ฝานตายจริง ผมจะฆ่าเขาแน่นอน”

ศิษย์พี่ใหญ่พูดว่า “คนที่ทำร้ายศิษย์น้องฉัน แม้อยู่สุดหล้าฟ้าเขียว ก็ต้องตาย”

ศิษย์พี่ใหญ่เดินเอามือไพล่หลังออกไปด้านนอก

ฉู่สิงมองแผ่นหลังศิษย์พี่ใหญ่ แล้วพูดว่า “ศิษย์พี่ใหญ่ จะไปหาเรื่องเอี๋ยนชิงเหรอ”

น้ำเสียงราบเรียบของศิษย์พี่ใหญ่ แฝงไปด้วยพลัง “ฉันจะไปคณะหยินหยาง ทำศึกครั้งใหญ่!”

เอี๋ยนชิงกลับมายังที่พักของตัวเอง ที่คณะหยินหยาง

ในฐานะที่เป็นศิษย์พี่ใหญ่ของคณะหยินหยาง ที่พักของเขาเปรียบเหมือนวัง

ครอบคลุมพื้นที่รัศมีร้อยลี้ ตั้งอยู่บนยอดเขา เมฆปกคลุม แปลกและงดงามมาก เป็นรองแค่จวนอาจารย์ที่ซิงยวนพักอยู่

แค่คนรับใช้ของเขา ก็เยอะเกือบพันคนแล้ว อาหารและของใช้ทุกวัน ล้วนราคาไม่ธรรมดา

เอี๋ยนชิงเดินมาในห้องยา เลือกยาที่ตัวเองต้องการ จากบรรดายาหลายร้อยขวดออกมากิน

ตอนคนอื่นมียาเพียงสองเม็ด และรักษามันเหมือนสมบัติล้ำค่า ยาที่เอี๋ยนชิงมีอยู่ สามารถวางจนเต็มห้อง

กินยาไปสองขวดเต็มๆ เอี๋ยนชิงถึงรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย

กลับมาในห้องฝึกฝน ที่นี่เป็นพื้นที่ส่วนตัวของเขา นอกจากซิงยวนอาจารย์ของเขา คนอื่นห้ามเข้าใกล้ แม้เป็นคนรับใช้ที่เขาไว้ใจที่สุด กล้าเข้ามาในห้องนี้เพียงก้าวเดียว ก็จะโดนฆ่าทันที

ทั้งห้องฝึกฝน ถูกสร้างด้วยหินอุ่น

หินอุ่นที่ว่า ถูกเรียกว่าหินอุ่นบู๊ มีประสิทธิภาพทำให้จิตใจสงบ หล่อเลี้ยงร่างกาย เพิ่มผลการฝึกตนให้แข็งแกร่งขึ้น

ใช้หินอุ่นจำนวนเยอะขนาดนี้ สร้างห้องขึ้นมา นักบู๊ปราณดินธรรมดาๆ ทำไม่ได้แน่นอน

แต่เอี๋ยนชิงที่มีคณะหยินหยางคอยสนับสนุน สามารถทำได้อย่างง่ายดาย

เขาคืออนาคตและความหวังของคณะหยินหยาง

อาจารย์ซิงยวนของเขาเคยบอกเขาว่าแค่เขารักษาระดับความเร็วการฝึกเช่นนี้ ต่อไปเขาสามารถเป็นอาจารย์ของคณะหยินหยางได้

เอี๋ยนชิงเองก็คิดว่า การเป็นอาจารย์ของคณะหยินหยางในอนาคต เป็นเรื่องแน่นอนอยู่แล้ว