เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 241

มองชุดคลุมดำในมือ ลู่ฝานส่ายหน้าแล้วยิ้มบางๆ พวกศิษย์พี่ดีกับเขามาก แต่ชุดคลุมบู๊มังกรดำนี้ ลู่ฝานรู้สึกว่ารับมาแล้วรู้สึกผิด ตัวเองซึมซับพลังจากเหรียญทองคนเดียว ตอนนี้ยังได้ชุดคลุมบู๊มังกรดำอีก ลู่ฝานคิดว่าตัวเองต้องชดเชยให้พวกศิษย์พี่หานเฟิงสักหน่อย เพราะพวกศิษย์พี่หานเฟิงก็ออกแรงเหมือนกัน
เมื่อคิดเช่นนี้ ลู่ฝานคิดถึงยาเม็ดและสมุนไพรเป็นกองในจวนอากาศธาตุ
เขารีบเอาแสงดำในจวนอากาศธาตุจากในเข็มขัดตัวเองออกมา
เมื่อคิดเช่นนั้น ลู่ฝานเข้าไปในจวนอากาศธาตุ
ทันใดนั้น ลู่ฝานมาถึงหน้าประตูคุ้มครอง แต่ครั้งนี้ประตูคุ้มครองไม่ได้ขัดขวาง ลู่ฝานมองมันแวบหนึ่ง มันก็เปิดออก
ลู่ฝานเดินเข้าไปข้างใน เดินผ่านตำหนักดวงดาว องครักษ์ดวงดาวด้านใน คุกเข่าตรงหน้าลู่ฝาน อ้าปากจนเห็นประตู
หม้อสือฟางกับเจดีย์เสวียนเก้ามังกร ลอยออกไปช้าๆ ร่วงลงข้างหน้าลู่ฝาน
ลู่ฝานถือหม้อสือฟางกับเจดีย์เสวียนเก้ามังกรเอาไว้ เขาสัมผัสได้ถึงแรงกระเพื่อมที่ออกมาจากหม้อสือฟาง นั่นเป็นเจตนาดีจากจิตวิญญาณ หม้อสือฟางเหมือนเด็กน้อยเจอพ่อ ให้ความรู้สึกสนิทสนมกับลู่ฝาน
ไม่ต้องสงสัยเลย หม้อสือฟางใกล้รวมตัวเป็นเครื่องรางที่มีภูติอาวุธแล้ว
แค่จุดนี้ หม้อสือฟางเหนือกว่าเครื่องรางธรรมดาเป็นอย่างมาก แม้แต่หม้อไฟบุ๋นที่อาจารย์หวูเฉินให้เขา ก็ไม่สามารถเทียบได้
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรตรงมือขวา มีออร่าลึกลับยากที่จะจับต้องได้
ทันใดนั้น เสียงของเจดีย์เสวียนเก้ามังกรดังขึ้นในหัวลู่ฝานอีกครั้ง
“นายเข้ามาอีกแล้ว ฉันคิดว่านายจะให้ฉันอยู่ในนี้ไปตลอด”
ลู่ฝานพูดอย่างราบเรียบ “ให้แกอยู่ในนี้ไม่ดีเหรอ”
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า “ดีอะไรล่ะ ฉันเดินไปไหนมาไหนเองไม่ได้ ในเมื่อนายมาแล้ว รีบพาฉันไปห้องเครื่องราง หรือห้องหุ่นก็ได้ ตอนนี้ฉันต้องรีบฟื้นฟูพลัง”
ลู่ฝานหัวเราะอย่างมีความสุข “ฉันคิดว่าแกไปเองได้ซะอีก ห้องเครื่องราง ห้องหุ่น อยู่ไหนเหรอ ฉันไม่เคยไปเหมือนกัน”
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า “มีฉันอยู่ นายยังกลัวหาไม่เจอเหรอ อีกอย่าง ทั้งจวนอากาศธาตุเป็นของนายหมดแล้ว นายคิดในใจก็สามารถไปได้แล้ว นายจงใจหลอกฉันใช่ไหม”
ลู่ฝานอึ้งไป เขาไม่รู้ว่าแค่ตัวเองคิด ก็สามารถไปถึงได้
ลู่ฝานยืนอยู่ที่เดิมสักพัก จากนั้นคิดอยู่ในใจ แต่ก็ไม่เกิดอะไรขึ้น
ลู่ฝานพูดอย่างดูหมิ่นในใจ “แกนั่นแหละหลอกฉัน ทำไมไปไม่ได้ล่ะ”
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า “เป็นไปไม่ได้ งั้นนายเดินไปข้างหน้า เดี๋ยวฉันบอกทางให้”
ลู่ฝานถอนหายใจเบาๆ เจดีย์เสวียนเก้ามังกรดูพึ่งไม่ได้เท่าไร เดินไปทางองครักษ์ดวงดาว ลู่ฝานมองตำหนักดวงดาวอยู่ครู่หนึ่ง
ที่แห่งนี้ อาจเป็นสถานที่ให้เขาทำความเข้าใจ มีสถานที่แบบนี้ คิดว่าความเร็วในการทำความเข้าใจของเขา จะเร็วกว่าคนอื่นเยอะมาก
เดินออกมาจากตำหนักดวงดาว ลู่ฝานมาที่ตำหนักยาอีกครั้ง
ลู่ฝานลองหยิบสมุนไพรอีกสองสามต้น พบว่าถึงตอนนี้เขาเป็นเจ้าของจวนอากาศธาตุ ก็ยังต้องใช้พลังตัวเอง ทำลายมนตร์บนนั้น ยาระดับสูงด้านบนสุด ของล้ำค่าทั้งชีวิตของเซียนซือฟาง เขายังเอามันมาไม่ได้อยู่ดี
ดูเหมือนต้องรอให้พละกำลังแข็งแกร่งมากกว่านี้อีกเยอะ แล้วค่อยมาลองดูอีกครั้ง
เดินออกจากตำหนักยา ลู่ฝานเดินมาหน้าประตูที่ซ่อนอยู่
เมื่อเปิดประตูออก สิ่งที่ปรากฏในสายตาคือเครื่องรางเป็นแถบ
มีทุกสิ่งทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็น หมึก กระดาษ พู่กัน แท่นฝนหมึก พิณกู่ฉิน หมากล้อม หนังสือ ภาพวาด และอาวุธต่างๆ เยอะกว่าอาวุธของนักบู๊เสียอีก ลู่ฝานเห็นเครื่องรางลูกเต๋าสองสามอัน ไม่รู้ผู้ฝึกชี่ที่ฝึกเครื่องรางแบบนี้จะชอบเล่นพนันขนาดไหน
เดินเข้าไปไม่ถึงสองก้าว ลู่ฝานโดนกำแพงใสชั้นหนึ่งขวางไว้
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดอย่างเคียดแค้น “ที่แท้ร่ายมนตร์เอาไว้นี่เอง ไอ้โง่สือฟาง ตอนตายไม่รู้จักแก้มนตร์ออก ครั้งนี้ฉันตายแน่”
ลู่ฝานลองโจมตีมนตร์ อาศัยปราณชี่แข็งแกร่ง เขาเดินเข้าไปได้ หยิบเครื่องรางสองชิ้นด้านนอกสุดได้พอดี
เป็นกระบี่บินหนึ่งชุดกับแท่นฝนหมึกหนึ่งอัน
ลู่ฝานหาห้องหุ่นเจออีก จึงลองทดสอบดู
ในห้องหุ่นก็ร่ายมนตร์ไว้เหมือนกัน ลู่ฝานได้หุ่นมาแค่ตัวเดียว
เห็นของดีมากมาย แต่ไม่สามารถเอามาได้ ลู่ฝานหดหู่เล็กน้อย
คนที่ไม่เชื่อสิ่งชั่วร้ายอย่างเขา วิ่งไปที่ห้องยาเม็ด มีมนตร์อีกแล้ว ไม่สามารถเอาของมาได้
หลังเจดีย์เสวียนเก้ามังกรโอดครวญอยู่ครู่หนึ่ง “เจ้านาย ดูเหมือนว่าเจ้านายต้องเพิ่มพละกำลังให้แข็งแกร่ง ถึงกลับมาเอามันได้ จากการคาดเดาของฉัน รอให้เจ้านายถึงระดับนักเรกิ จะสามารถให้ของที่นี่ไปได้ครึ่งหนึ่ง เมื่อถึงระดับปรมาจารย์บำเพ็ญชี่ สามารถเอาของดีอย่างแท้จริงไปได้ ถ้าอยากเอาไปทั้งหมด คงต้องถึงระดับเซียนบำเพ็ญชี่ ฉันต้องรออีกนานแค่ไหน!”
ลู่ฝานถอนหายใจ “นี่เป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้”
ลู่ฝานเอายามาสองขวด เตรียมจะออกไป แต่ขณะนั้น
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรเรียกเขาไว้
“เดี๋ยวก่อน เจ้านายไปดูสูตรการกลั่นยาพวกนั้นสิ ถูกร่ายมนตร์เอาไว้หรือเปล่า”
ลู่ฝานอาศัยปราณชี่อันแข็งแกร่ง ฝืนเดินเข้ามาข้างหน้าชั้นยาด้านนอกสุด ด้านบนมีสูตรการกลั่นยาวางเอาไว้เป็นแผ่นๆ
เขายื่นมือไปหยิบ สิ่งที่ผิดคาดคือไม่มีอะไรขัดขวาง
ลู่ฝานสีหน้ายินดี ไม่มีการร่ายมนตร์เอาไว้