เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 284

บทที่ 284
ม่านเหยียนสีหน้าไม่พอใจ ส่งเสียงหึ แล้วหันหลังเดินกลับไป

หานเฟิงบาดเจ็บทั้งตัว แต่กลับได้ใจเป็นอย่างมาก

เขาสะบัดผม หันมาพูดกับลู่ฝานและคนอื่น “เป็นไง ชนะได้เท่สุดๆ ไปเลยสินะ”

ลู่ฝานมองรอยเลือดบนตัวหานเฟิง “ศิษย์พี่หานเฟิง พี่เช็ดเลือดให้สะอาด แล้วค่อยพูดเถอะ”

หานเฟิงหัวเราะแล้วโบกมือไปมา “เลือดเล็กน้อยเท่านั้น เรื่องเล็กๆ ศิษย์น้องลู่ฝาน รอบต่อไปเป็นของนาย”

ลู่ฝานยังไม่พูดอะไร ศิษย์พี่ใหญ่พูดขึ้นข้างๆ ว่า “ช่วงนี้ศิษย์น้องลู่ฝานกำลังทำความเข้าใจวิถี อย่าเพิ่งลงมือดีกว่า ศิษย์น้องฉู่สิง นายไปก่อน”

ฉู่สิงพูดอย่างตกใจ “ทำความเข้าใจวิถีเหรอ เกิดอะไรขึ้น”

ฉู่เทียนกับหานเฟิงหันไปมองลู่ฝานตามฉู่สิง

ลู่ฝานมองรอยยิ้มของศิษย์พี่ใหญ่ แล้วพยักหน้าเบาๆ “อันที่จริงก็ทำความเข้าใจอยู่เล็กน้อย ถ้าลงมือจะส่งผลกระทบกับสภาวะ ศิษย์พี่ใหญ่รู้ได้ยังไง”

ศิษย์พี่ใหญ่ลูบท้อง ยิ้มอย่างเดาไม่ถูก “ฉันเคยไปที่ริมทะเลสาบเหมือนกัน”

ลู่ฝานยิ้มออกมาอย่างเข้าใจ

หานเฟิง ฉู่สิงและฉู่เทียน มีสีหน้าสงสัย สองคนนี้พูดมีลับลมคมในอะไรกัน

“ริมทะเลสาบ” เป็นรหัสลับอะไรหรือเปล่า

ทั้งสองไม่มีท่าทีจะอธิบาย หานเฟิงและคนอื่นจึงไม่ถามมาก

ฉู่สิงลุกขึ้นเดินไปด้านหน้า พูดอย่างราบเรียบว่า “ฉู่สิงคณะหนึ่งเดียว”

นักเรียนมีความสามารถของคณะสงบใจ ที่เหลืออยู่สามคน ต่างมองหน้ากันไปมา

หลิงเหยาพูดออกมาว่า “รอบนี้ฉันไม่สู้”

หมิงจูหัวเราะพรืดออกมา เห็นได้ชัดว่ากลั้นไม่อยู่

“ศิษย์น้องหลิงเหยา เธอชัดเจนเกินไปแล้ว เอาแต่รอคนที่ชอบขึ้นมาสู้ เธอถึงจะไปสู้ใช่ไหม”

หลิงเหยาก้มหน้าจนแทบจะมุดลงไปในอก พูดเบาๆ ว่า “ยังไงฉันก็ไม่สู้รอบนี้ แล้วแต่ศิษย์พี่ทั้งสองเลย”

หมิงจูมองเยียนหรานแล้วพูดว่า “งั้นศิษย์น้องเยียนหรานไปสู้ไหม”

เยียนหรานหวาดกลัวเล็กน้อย พูดเบาๆ ว่า “ศิษย์พี่หมิงจู พละกำลังของพวกนักเรียนคณะหนึ่งเดียวน่าจะอยู่ในแดนปราณนอกขึ้นไปเกือบทุกคน จากพละกำลังของฉันขึ้นไปสู้ คงมีแค่แพ้เท่านั้น ศิษย์พี่หมิงจูขึ้นไปสู้ดีกว่า”

ศิษย์พี่หมิงจูพยักหน้าพูดว่า “ได้ งั้นฉันเอง”

หมิงจูลุกขึ้น เดินอย่างอ่อนช้อยมากลางโถงใหญ่

ครูพูดเสียงดังว่า “หมิงจูคณะสงบใจสู้กับฉู่สิงคณะหนึ่งเดียว”

เสียงดังก้องไปทั่วโถงใหญ่ เห็นหมิงจูขึ้นมา ทันใดนั้น นักเรียนคณะสงบใจคึกคักทันที

“ศิษย์พี่หมิงจูสู้ๆ! ศิษย์พี่หมิงจูคือความภูมิใจของคณะสงบใจ”

“ศิษย์พี่หมิงจูผมรักพี่! ผมยอมเปิดหัวใจให้ดูเลย ในนั้นมีแค่พี่”

……

ไม่ว่าจะเป็นนักเรียนหญิงหรือชายของคณะสงบใจ เสียงตะโกนของกลุ่มคน แทบจะทำให้เพดานปลิวออกไป

นี่แค่สถานการณ์ในโถงหลัก จินตนาการได้เลยว่านักเรียนคณะสงบใจด้านนอก มีสภาพเป็นอย่างไร

บนที่ต่อสู้ หมิงจูกับฉู่สิงมองหน้ากันอย่างสุขุม ไม่มีใครมีท่าทีจะลงมือก่อน

หมิงจูยิ้มมุมปากบางๆ มองฉู่สิงแล้วพูดว่า “ศิษย์น้องฉู่สิง นายไม่ได้จะไม่ใช้อาวุธสู้กับฉันใช่ไหม”

ฉู่สิงยิ้มแล้วพูดว่า “ศิษย์พี่หมิงจูตลกแล้ว ผมไม่ได้มั่นใจจนถึงขั้นที่ไม่ต้องใช้อาวุธ สู้กับศิษย์พี่หมิงจูอันดับ 10 ของรายชื่อบู๊หรอก”

พูดพลาง ฉู่สิงสะบัดมือ กระบี่ยาวปรากฏออกมา

“โปรดชี้แนะด้วย!”

หมิงจูเคลื่อนไหวแขนเสื้อเบาๆ ฝ่ามือมีแสงเหมือนแสงจันทร์สว่างขึ้นมา

เสื้อปราณที่เหมือนแสงของดวงดาว ปกคลุมบนตัวหมิงจู นี่คือเคล็ดวิชาที่ทำให้หมิงจูมีชื่อเสียง และเป็นเคล็ดวิชาบู๊ล้ำค่าของคณะสงบใจ