เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 334

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 334
หลังผ่านไปหนึ่งวัน เรื่องที่จางเยว่หานคณะบังเหิน โดนอาจารย์เมิ่งอวิ๋นไล่ออกจากสถาบันสอนวิชาบู๊ดังไปทั่ว

ทั้งสถาบันสอนวิชาบู๊ช็อกมาก นี่เป็นครั้งแรกตลอดหลายสิบปี ที่มีเหตุการณ์ทำลายผลการฝึกตน และไล่ออกจากสถาบันสอนวิชาบู๊จริงๆ

ความแค้นระหว่างจางเยว่หานกับลู่ฝาน ก็โดนขุดขึ้นมา ว่ากันว่าเป็นข่าวจากนักเรียนแซ่โม่ของคณะนานา

ที่แท้จางเยว่หานกับลู่ฝานมีอดีตกันมาก่อน เคยเป็นคนรักกัน

ข่าวซุบซิบแบบนี้ ไม่เป็นรองข่าวที่ลู่ฝานเอาชนะกำแหงได้ ดังไปทั่วแต่ละคณะในพริบตา

คนจำนวนมากคิดว่านี่คือแค้นเพื่อรัก ผู้หญิงบ้าเพราะความรัก ถึงทำเรื่องแบบนี้ สำหรับนักเรียนที่ไม่รู้ความจริง ข่าวลือแบบนี้ โน้มน้าวใจได้เป็นอย่างมาก

โดยเฉพาะมีคนแฉออกมาว่า หลังจากจางเยว่หานโดนไล่ออกจากสถาบันสอนวิชาบู๊ ใช้แรงทั้งหมด ใช้เลือดเขียนคำว่าเกลียดบนพื้นสิบตัว

คนฟังไม่มีใครที่ไม่สะเทือนใจ พากันถกเถียงกัน เพราะรักจึงเกิดความเกลียด ถึงมีความโกรธใหญ่หลวงเช่นนี้

ข่าวลือที่ลู่ฝานทิ้งคนรักดังไปทั่ว

ที่คณะหนึ่งเดียว เป็นอีกหนึ่งวันที่สงบ

บนโต๊ะอาหาร ศิษย์พี่หานเฟิงเอาแต่ถามไม่หยุด
“ศิษย์น้องลู่ฝาน ทำไมคนรักของนายถึงอยู่ทุกคณะเลย ฉันนับก่อน ไม่ต้องพูดถึงหลิงเหยาคณะสงบใจแล้ว จูบก็จูบแล้ว ต้องเป็นคนของนายอยู่แล้ว จางเยว่หานคณะบังเหิน เคยมีความสัมพันธ์กับนาย ฮ่วนเย่ว์คณะหยินหยาง ต้องมีความสัมพันธ์กับนายแน่นอน นายเป็นยอดฝีมือด้านความรักอย่างแท้จริง ศิษย์น้องเป็นปราชญ์ด้านความรัก แบ่งเคล็ดลับให้ฉันบ้างสิ ไม่ต้องเหมือนนายก็ได้ คนรักแต่ละคนฝีมือดี เรียกได้ว่าเป็นสาวงาม แค่ได้ศิษย์น้องหญิงสักคนสองคน ฉันก็พอใจแล้ว”
ลู่ฝานมองหานเฟิงด้วยสีหน้าประหลาด “ศิษย์พี่หานเฟิง รู้ได้ยังไงว่าผมจูบหลิงเหยา”

หานเฟิงหน้าเปลี่ยนสีทันที

ฉู่สิงกับฉู่เทียนที่อยู่ข้างๆ แทบจะเอาตะเกียบแทงไอ้ปัญญาอ่อนพูดมากคนนี้ให้ตาย

ฉู่เทียนรีบทำเป็นไม่ได้ยิน ก้มหน้าก้มตากินข้าว

ฉู่สิงกระแอมหนึ่งทีแล้วพูดว่า “ไม่ต้องสนใจรายละเอียดพวกนี้หรอก หานเฟิง สภาพแบบนี้ ยังอยากได้ศิษย์น้องหญิง ถึงศิษย์น้องลู่ฝานบอกเคล็ดลับให้นาย นายจะจัดการได้เหรอ กินข้าวๆ พูดอะไรเยอะแยะ”

หานเฟิงที่รู้ว่าพลั้งปากพูดไป รีบกินข้าวต่อทันที

ลู่ฝานพอเดาได้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น กวาดตามองหานเฟิง ฉู่เทียนและฉู่สิง พูดช้าๆ ว่า “พวกพี่ไม่ได้แอบมองผมใช่ไหม”

หานเฟิงตะโกนเสียงดังว่า “โอ๊ย เจ้าดำ อาหารที่แกทำวันนี้มีพิษเหรอ ฉันไม่ไหวแล้ว ฉันจะกลับห้องไปขับพิษ”

พูดพลาง หานเฟิงรีบวิ่งออกไปทันที

ฉู่สิงกับฉู่เทียนก็รีบวางตะเกียบลง

“โอ๊ย ฉันก็โดนพิษเหมือนกัน”

“ฉันขอไปอึก่อน”

ทั้งสองคนวิ่งเร็วไม่แพ้หานเฟิง เข้าไปในห้องตัวเอง จากนั้นจึงปิดประตูลงทันที

ศิษย์พี่ใหญ่มองอย่างอึ้งๆ แล้วพูดว่า “มีพิษจริงเหรอ เฮ้อ มีพิษก็มีพิษสิ เพราะพิษไม่ทำให้ฉันตายหรอก”

ศิษย์พี่ใหญ่กินต่อ อาจารย์อี้ชิงกับอาจารย์เต้ากวงหัวเราะอย่างมีความสุข

อาจารย์อี้ชิงวางตะเกียบลง แล้วพูดว่า “ลู่ฝาน เรื่องจางเยว่หาน ฉันได้ยินมาแล้ว ข่าวลือเชื่อไม่ได้ เรื่องโดยรวมเป็นยังไง นายเล่าให้ฉันฟังสิ”

ลู่ฝานพยักหน้า เล่าเหตุการณ์ตอนนั้นออกมา

เมื่อพูดถึงตอนที่จางเยว่หานใส่ออร่าปีศาจลงไปในฝ่ามือเขา อาจารย์อี้ชิงพูดขัดขึ้นมาว่า “อะไรนะ ออร่าปีศาจเข้าไปในฝ่ามือเหรอ รีบให้ฉันดูเร็วๆ”