เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 345
เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 345
ถ้าสู้กัน ก็ต้องสู้กับคนที่มีพละกำลังใกล้เคียงกันสิ แตกต่างกันขนาดนี้ สู้กันแล้วนอกจากโดนทารุณ ยังจะมีอะไรอีก
คนที่สี่ยืนขึ้นอย่างโงนเงน จนเกือบทำให้เก้าอี้ล้ม
อาจารย์ฮั่วซานเห็นภาพตรงหน้า ก็สะบัดมือไปมา “พอแล้ว ไม่ต้องสู้กันแล้ว ลู่ฝานชนะ”
ลู่ฝานส่ายหน้าไปมา “อาจารย์ฮั่วซาน เราคุยกันแล้ว ชนะทั้งสี่รอบ อาจารย์จะให้ผมดูวิชาสายฟ้าฟาดห้าธาตุ ตอนนี้เพิ่งสามรอบเอง อาจารย์จะไม่กลืนคำพูดตัวเองใช่ไหม!”
อาจารย์ฮั่วซานแผดเสียงเบาๆ “คณะฟ้าร้องไม่ได้ไร้ความน่าเชื่อถือขนาดนั้น นายเป็นอัจฉริยะในรอบร้อยปีของคณะหนึ่งเดียวจริงๆ นักเรียนคณะฟ้าร้องของฉัน สู้นายไม่ได้ ดูเหมือนพรุ่งนี้คงมีแค่หลัวตานที่สู้กับนายได้ การต่อสู้สี่รอบนี้ถือว่านายชนะ ไม่งั้นถ้านายบาดเจ็บแล้วแพ้พรุ่งนี้ จะมาว่างั้นงี้กับคณะฟ้าร้องอีก”
พูดจบ ฮั่วซานยักคิ้วหลิ่วตาให้ลู่ฝาน
ความหมายชัดเจนมาก “ไอ้เด็กน้อย ทางที่ดีนายไว้หน้าฉันหน่อย ไม่งั้นอย่าหวังว่าจะได้ดูวิชาสายฟ้าฟาดห้าธาตุ”
ลู่ฝานหัวเราะแล้วพยักหน้าเบาๆ จากนั้นพูดเสียงดังว่า “ขอบคุณอาจารย์ฮั่วซานมาก เพิ่งสู้สามรอบ ผมก็เหนื่อยแล้ว ดูสบายๆ แต่เสียพลังไปเยอะมาก กลัวว่าถ้าเข้ามาอีกคน ผมคงสู้ลำบากแน่ๆ อาจารย์ฮั่วซานให้ผมชนะหนึ่งรอบ ผมซาบซึ้งใจมาก”
อาจารย์ฮั่วซานพยักหน้าอย่างพอใจ ดวงตามีรอยยิ้ม ขยับปากพูดว่า “ถือว่านายรู้งาน”
อาจารย์ฮั่วซานสะบัดมือมองจินเฟยหยู่และคนอื่น ครูทุกคนที่อยู่ข้างๆ พาจินเฟยหยู่และคนอื่นไปรักษา ไม่อยู่ขวางตาที่นี่ต่อ
เสี่ยวเหวินเห็นดังนั้น ย่นปากยู่แล้วพูดว่า “ที่แท้เขาก็หมดแรงแล้ว หึ ฉันว่าแล้ว ไม่มีใครเอาชนะพวกศิษย์พี่จินกับศิษย์พี่เหอได้ง่ายๆ หรอก”
ศิษย์พี่หวังยิ้มแล้วพูดว่า “เสี่ยวเหวิน เธอเชื่อเขาพูดจริงเหรอ”
ศิษย์พี่หวังหัวเราะความใสซื่อของเสี่ยวเหวินพลางมองรอยยิ้มบางๆ บนใบหน้าลู่ฝาน
คนที่มีรอยยิ้มเบาบางแบบนี้ เป็นคนเลวจริงเหรอ
ศิษย์พี่หวังยิ่งไม่เชื่อข่าวลือเข้าไปใหญ่
ตอนนี้อาจารย์ฮั่วซานลุกขึ้นมา พูดกับลู่ฝานว่า “ลู่ฝาน หลังจากนายสู้กับหลัวตานเสร็จ ฉันจะให้นายยืมดูวิชาสายฟ้าฟาดห้าธาตุ คืนนี้นายพักที่คณะฟ้าร้องละกัน หวังหว่าน เธอพาลู่ฝานไปเรือนหยูฮั่ว”
ลู่ฝานกำลังจะพูดว่าให้เขายืมดูตอนนี้ได้ไหม แต่เมื่อคิดดูแล้ว ลู่ฝานคิดขึ้นมาได้ว่าคงจะไม่ได้
เพราะพรุ่งนี้เขาจะสู้กับหลัวตาน และที่พึ่งใหญ่สุดของหลัวตาน ก็คือวิชาสายฟ้าฟาดห้าธาตุ อาจารย์ฮั่วซานคิดเพื่ออันดับของสถาบัน คงไม่ให้เขายืมวิชาสายฟ้าฟาดห้าธาตุตอนนี้หรอก
ลู่ฝานประสานมือคำนับให้อาจารย์ฮั่วซาน จากนั้นหันหลังเดินออกไป
ศิษย์พี่หวังก็คือหวังหว่านลากเสี่ยวเหวินวิ่งตามไปอย่างตระหนก
พวกเธอสองคนเข้ามาในโถงพลังธรรมได้ เพราะพวกเธอดำเนินงานในสถาบัน เดินตรวจตราตามปกติ ช่วยนักเรียนในสถาบันส่งข่าว ก็ยังพอมีอำนาจอยู่บ้าง
ทั้งสามรีบเดินออกจากโถงพลังธรรม เสี่ยวเหวินยื่นหน้าเข้ามามองลู่ฝาน “เมื่อกี้นายใช้วิชาของคณะหนึ่งเดียวทั้งหมดเลยเหรอ สอนฉันได้ไหม ฉันแลกสมุนไพรกับนาย”
ลู่ฝานยิ้มแล้วมองเสี่ยวเหวิน “พี่บอกว่าผมเป็นคนเลวไม่ใช่เหรอ ทำไมผมต้องสอนพี่ด้วย”
เสี่ยวเหวินย่นปากยู่ “แม้นายเป็นคนเลว แต่เป็นคนเลวที่มีความสามารถ ฉันอยากเรียนเคล็ดวิชาบู๊ที่เก่งกาจ ไม่ได้หรือไง”
ลู่ฝานหัวเราะออกมา ไม่ตอบอะไร