เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 355

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 355
มังกรยักษ์สีแดงเลือดกระแทกตัวของหลัวตาน แทบจะพริบตา หลัวตานก็รู้สึกว่าเสื้อปราณสายฟ้าของตนเองจะต้านทานไม่ไหวแล้ว

“วิชาสายฟ้าฟาดห้าธาต เทพสายฟ้าปรากฏ ฟ้าดินสลาย”

เอากระบี่เงาม่วงในมือปักลงพื้น สองมือของหลัวตานก็ใช้พลังปราณรวมกันเป็นมุกสายฟ้าสองอัน บนท้องฟ้าก็มีสายฟ้าสีดำสองสายทอดลงมาใส่มือของเขา

หลัวตานโจมตีออกไปสองหมัด มุกสายฟ้าอันน่ากลัวก็ปะทะเข้ากับมังกรยักษ์

เกิดระเบิดรุนแรงอีกครั้ง ครั้งนี้ แรงระเบิดซัดออกไปไกลถึงด้านนอกของสะพานผ่านทัณฑ์ จนทำให้นักเรียนทุกคนในคณะฟ้าร้องล้มเอนเอียงกันไปหมด

อาจารย์ฮั่วซานจ้องมองอย่างเคร่งครัด แล้วก็แอบกำหมัดไว้อย่างแน่น

น่ากลัว น่ากลัวจริงๆ

แค่กระบวนท่าที่สอง ก็บีบให้หลัวตานต้องใช้วิชาสายฟ้าฟาดห้าธาต

ลู่ฝานแห่งคณะหนึ่งเดียว เขามีพลังระดับแดนปราณนอกจริงๆ งั้นหรือ?

ในหัวของอาจารย์ฮั่วซานก็คิดถึงปัญหาข้อนี้เหมือนกับคนอื่นๆ ไม่น้อย

บนผาเหลยถิง ลู่ฝานยืนองอาจอยู่ตรงนั้น การป้องกันเสื้อปราณบนตัวของเขา ไม่ได้ด้อยไปกว่าเสื้อปราณสายฟ้าของหลัวตานเลย แถมยังแข็งแกร่งกว่ามากด้วยซ้ำ

ฟ้าร้องที่น่ารำคาญก็ไม่สามารถทำอันตรายใดๆ ต่อเขาได้เลย ทั้งหมดถูกดูดซึมไปเหมือนกับเป็นพลังฟ้าดินปกติทั่วไป

สรรพคุณของยาแก้สายฟ้าดีขนาดนี้ ลู่ฝานก็คิดว่ากลับไปจะไปกลั่นเพิ่มอีกสักหลายๆ เตา

วันหลังถ้าต้องเจอกับคนของคณะฟ้าร้องแบบนี้ คนที่ชอบใช้ทักษะวิชาสายฟ้าแบบนี้ ยาแก้สายฟ้าเม็ดเดียว ก็สามารถทำให้พวกเขากลุ้มใจได้

ตอนนี้หลัวตานไม่ได้มีสีหน้าโอหังอวดดีและมั่นใจในตัวเองเหมือนตอนแรกเริ่มแล้ว แต่มีสีหน้าที่เหมือนเผชิญกับศัตรูอันร้ายกาจจ้องมองมายังลู่ฝาน

“ดูเหมือนว่าผมจะดูถูกนายเกินไปแล้ว ลู่ฝาน พลังของนายแข็งแกร่งกว่าที่ผมคิดไว้ ตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกเสียดายแล้วที่ต่อให้นายสามกระบวนท่า”

ลู่ฝานยิ้มพูดว่า “ตอนนี้นายจะเปลี่ยนข้อตกลงก็ยังทันนะ”

หลัวตานหัวเราะลั่นออกมา “คำพูดที่ผมพูดออกไป ไม่เคยเปลี่ยนแปลงภายหลัง มาเลย เริ่มกระบวนท่าที่สามเลย ให้ผมดูหน่อย ว่านายยังมีอะไรที่รุนแรงอีก”

ลู่ฝานยกกระบี่ขึ้นอีกครั้ง พูดว่า “ไม่ทำให้นายผิดหวังแน่นอน”

พูดไป ลู่ฝานก็เอาพลังปราณของตนเองถ่ายทอดเข้าไปยังกระบี่หนักไร้คม ในขณะเดียวกันก็สัมผัสกับเขตวิถีบนกระบี่หนักไร้คม

พลังที่ไร้ลักษณ์ก็กระจายออกมาในทันที หลัวตานสัมผัสอะไรไม่ได้เลย ก็ถูกผลักจนต้องถอยไปสองก้าว

“นี่มันคืออะไรกัน?”

หลัวตานส่งเสียงตกใจออกมา

ข้างๆ ของสะพานผ่านทัณฑ์ อาจารย์ฮั่วซานก็มีสีหน้าเปลี่ยนทันที เขาสัมผัสได้ถึงพลังที่ชัดเจนสายหนึ่ง

คือพลังของเต๋า เป็นพลังของเต๋าจริงๆ

อาจารย์ฮั่วซานตกใจ แล้วก็เหาะขึ้น พุ่งไปยังผาเหลยถิง

เขาจะไม่ไปขัดขวางการต่อสู้ของลู่ฝานกับหลัวตาน แต่เขาจะเข้าไปดูให้ชัดเจนว่าพลังนี้มันมาจากไหน

ลู่ฝานก็ค่อยๆ ยกกระบี่หนักไร้คมขึ้น เวลานี้ กระบี่หนักไร้คมก็เหมือนจะหนักเป็นพันชั่ง ลู่ฝานก็รู้สึกแปลกๆ มันไม่น่าจะหนักขนาดนี้

แต่ว่า ลู่ฝานก็รู้สึกได้ว่าด้านในของกระบี่หนักไร้คม พลังที่เป็นของเขตวิถีมันชัดเจนมากขึ้นเรื่อยๆ

พลังปราณของเขาไปกระทบกับด้านบน ทุกครั้งก็จะมีพลังสะเทือนมาอย่างน่ากลัว

“กระบี่หนักไม่คม ไหวพริบต้องเรียบง่าย”

10คำนี้ปรากฏขึ้นในหัวของลู่ฝาน

ไม่มีที่มาที่ไป อยู่ดีๆ ลู่ฝานก็เข้าใจในความหมายได้

กระบี่ค่อยๆ ร่อนลง ท่าทางไม่ช้าไม่เร็ว แต่กลับแฝงไปด้วยพลังที่ล้ำลึก

หลัวตานก็รู้สึกได้ทันทีว่ามีพลังที่รุนแรงพุ่งเข้ามาจากทุกทิศ ทำให้เขาโค้งตัวลงไปรีบจับกระบี่เงาม่วงทันที

ที่บนท้องฟ้า อาจารย์ฮั่วซานก็ถอยไปหลายก้าว สีหน้าตกใจ