เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 356

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 356
“ที่แท้ นี่ต่างหากถึงจะเป็นกระบี่หนัก”

ดวงตาใสสว่างดั่งสายน้ำ พลังล่องลอยเหนือทางโลก

เวลานี้ ในที่สุดลู่ฝานก็ได้ใช้พลังที่ซ่อนอยู่ในเขตวิถีกระบี่หนักไร้คม ในขณะเดียวกันก็ได้เปิดประตูใหม่ให้กับการฝึกวิชาของเขาด้วย

หลัวตานค่อยๆ เงยหน้าขึ้น

ร่างกายของเขาระยิบระยับไปด้วยแสงสายฟ้า รอบๆ มีแต่เสียงฟ้าร้อง

“วิชาสายฟ้าฟาดห้าธาตุ เทพสายฟ้าระเบิด!”

ทั้งผาเหลยถิง มีสายฟ้านับไม่ถ้วนกลายเป็นบอลสายฟ้าที่ส่องสว่าง

พอลู่ฝานเห็นสายฟ้ามีการเปลี่ยนแปลง ก็รีบเอากระบี่หนักมาไว้ด้านหน้า

บอลสายฟ้าจำนวนนับไม่ถ้วนเกิดระเบิดขึ้น แสงสายฟ้าที่น่ากลัวกลายเป็นเมฆสายฟ้า ปกคลุมไปทั้งผาเหลยถิง

สายฟ้าที่น่ากลัวโจมตีใส่จนสะพานผ่านทัณฑ์สั่นไหวตลอดเวลา

เหล่านักเรียนของคณะฟ้าร้องที่ยืนอยู่ข้างๆ สะพานผ่านทัณฑ์ ก็ได้รับแรงระเบิดไปด้วย เสียงร้องโอดโอยดังขึ้นไม่หยุด

ตัวของหลัวตานอยู่กลางสายฟ้า เหมือนกับเป็นเทพสายฟ้าจุติลงมา

กระบี่เงาม่วงในมือก็กำไว้แน่น สายตาของหลัวตานก็จ้องมองไปยังลู่ฝานที่ยืนนิ่งดั่งขุนเขาท่ามกลางสายฟ้า

ในแสงสายฟ้าที่น่ากลัว ลู่ฝานยืนอยู่ในนั้น นิ่งเฉยไร้ผู้เทียบเคียง

บนกระบี่หนัก พลังที่เป็นเส้นๆ เหมือนสายน้ำช่วยเขากำจัดการโจมตีของสายฟ้าไปกว่าครึ่ง

แสงสายฟ้าที่เหลือ พอมาสัมผัสตัวของลู่ฝานก็สลายไปทันที เหมือนกับถูกพลังที่ไร้ลักษณ์กลืนกินไปเสียอย่างนั้น

หลัวตานกำกระบี่เดินขึ้นหน้าไป บนกระบี่เงาม่วง มีแสงสีแดงเปล่งออกมา

“สายฟ้าและลมเกิดพร้อมกัน แสงสายฟ้าจงปรากฏ สายลมพัดขึ้น”

ทันใดนั้นเอง หลัวตานก็เคลื่อนตัวราวกับสายลม มาปรากฏตัวทางด้านหลังของลู่ฝาน

ฟาดฟันกระบี่ออกไป ชี้ไปยังหลังของลู่ฝาน

เสื้อปราณสั่นไหว ลู่ฝานเอียงหัวไปช้าๆ มองหลัวตานด้วยหางตา

ในสายฟ้าที่น่ากลัวแบบนี้ ต่อให้เขากินยาแก้สายฟ้าลงไป ก็รับมือได้อย่างเดียว ไม่กล้าลงมือวู่วาม หลัวตานกลับลงมือได้ดั่งใจคิด วิชาสายฟ้าฟาดห้าธาตุ สมคำร่ำลือจริงๆ

กระบี่ฟันเข้ามาอีกแล้ว เสียงลมดังเข้ามา พัดแรงจนลืมตาแทบไม่ขึ้น

แรงลมที่น่ากลัวแฝงไปด้วยแสงสายฟ้า โจมตีใส่เสื้อปราณของลู่ฝานไม่หยุด

แคร่ก เสียงแตกเบาๆ

ในที่สุดเสื้อปราณของลู่ฝานก็ถูกหลัวตานทำลาย สาดสายตาเข้ามา หลัวตานเห็นเป็นจังหวะเหมาะ ตอนนี้นี่แหละ

“วิชาสายฟ้าฟาดห้าธาตุ พลังสายฟ้าลม งูไคลคลา”

กระบี่เงาม่วงในมือ เปลี่ยนรูปร่างเป็นรูสีม่วงทะลุเข้าไปยังเสื้อปราณของลู่ฝาน แล้วแทงเข้าไปยังแผ่นหลังของลู่ฝาน

ความเจ็บปวดส่งมาจากทางด้านหลัง แต่ลู่ฝานก็ยังไม่ขยับ

บนสองมือของหลัวตาน เต็มไปด้วยงูสายฟ้าเล็กๆ โจมตีออกไปสองมือ โจมตีไปยังตำแหน่งหัวใจของลู่ฝาน

แต่ตอนที่จะถูกตัวของลู่ฝานนั้น ก็รู้สึกว่ามีพลังอันตรายที่รุนแรง

หลัวตานกลับทิ้งการโจมตีครั้งนี้ไปอย่างไม่ลังเล และตอนที่เขาดึงพลังกลับไปนั้น ตัวของลู่ฝานก็มีไฟพุ่งสว่างออกมาอย่างน่ากลัว

“พลังวิญญาณ จงเปิด!”

พลังของห้าธาตุสะท้อนสายฟ้าทั้งหมดออกไป แม้แต่เสียงลมก็น้อยลงไปมากเลย

หลัวตานที่อยู่ใกล้ที่สุดถูกพลังวิญญาณของลู่ฝานโจมตีจนต้องถอยไปหลายก้าว ที่ปากและจมูกก็มีเลือดไหลออกมา

“เพลงเต๋าหนึ่งเดียว ที่แท้ก็คือเพลงเต๋าหนึ่งเดียว”

บนท้องฟ้า ในที่สุดอาจารย์ฮั่วซานก็มองเข้าใจเสียที

ถึงว่าลู่ฝานถึงได้ใช้พลังที่เหมือนของพลังเต๋าออกมาได้ ที่แท้เขาก็ได้ฝึกเพลงเต๋าหนึ่งเดียว ที่เป็นวิชาสุดยอดของคณะหนึ่งเดียว

อาจารย์ฮั่วซานที่คิดว่าเดาออกแล้ว ก็มีสีหน้าแหยๆ

ถึงแม้วิชาสายฟ้าฟาดห้าธาตุจะเรียนยากเหมือนกัน แต่เมื่อเทียบกับเพลงเต๋าหนึ่งเดียวที่เป็นวิชาที่ยากที่สุดของสถาบันสอนวิชาบู๊แล้ว ถือว่าห่างกันมากนัก

“ลู่ฝานถึงจะเป็นอัจฉริยะที่แข็งแกร่งที่สุดของสถาบันสอนวิชาบู๊”

อาจารย์ฮั่วซานหันหลังเหาะกลับไป ไม่ต้องดูบทสรุปแล้ว เพลงเต๋าหนึ่งเดียว จะอันตรายกว่าวิชาสายฟ้าฟาดห้าธาตุเสียอีก และรุนแรงกว่ามาก หลัวตานใช้พลังของผาเหลยถิงก็ยังไม่อาจที่จะกดลู่ฝานได้ อย่างนั้นการต่อสู้ต่อจากนี้ ก็จะได้เปรียบอยู่ฝ่ายเดียวแน่นอน