เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 365

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 365
สายตาของหลินเสี่ยวอวิ๋นมองไปที่ตัวของฉู่เทียน และตั้งแต่ที่หลินเสี่ยวอวิ๋นปรากฏตัวมา สายตาของฉู่เทียนก็มองเธอตลอดเวลา เหมือนกับโลกนี้มีเธอเพียงคนเดียว

พอเห็นหมิงจู ฉู่สิงก็วางตะเกียบลงทันที “พวกนายกินเลย ฉันมีธุระ ขอตัวก่อนแล้วกัน”

พูดจบ ก็ไม่รอให้คนอื่นตอบ ฉู่สิงก็รีบวิ่งออกไปทันที กลัวว่าสายไป จะถูกหมิงจูจับตัวมากระทืบ

หมิงจูก็กัดฟันมองฉู่สิงหนีไป หลิงเหยาก็เชิญศิษย์พี่ทั้งหลายคนนั่งลงอย่างดีใจ

หานเฟิงมองซ้ายมองขวา แล้วก็ขยับๆ เบียดไปทางลู่ฝาน

พอเก็บอารมณ์แล้ว หมิงจูก็มองไปยังลู่ฝานแล้วพูดว่า “ยินดีกับนายด้วยนะลู่ฝาน ที่เอาชนะคณะฟ้าร้องได้ ตอนนี้เชื่อเสียงนายดังใหญ่แล้วนะ การสายตาเฉียบแหลมของหลิงเหยาไม่เลวจริงๆ นายเก่งมากเลย”

ลู่ฝานก็รินเหล้าให้กับหมิงจู หลินเสี่ยวอวิ๋น และซู่มั่น พร้อมกับพูดว่า “ศิษย์พี่หมิงจูชมเกินไปแล้ว ทำไมถึงว่างมาที่นี่ได้ล่ะครับ”

หมิงจูตอบว่า “ไม่ใช่ว่าง แต่อาจารย์ให้ฉันมาเตือนนาย ว่าให้ระวังคณะบังเหิน”

หานเฟิงตกใจพูดว่า “คณะบังเหินงั้นหรือ ฉันไม่ได้ยินผิดไปใช่ไหม ศิษย์พี่หมิงจูพูดถึงคณะบังเหินใช่ไหม ตอนนี้ไม่เห็นจะมียอดฝีมืออะไรแล้วนะ เกรงว่าตอนนี้จะสู้คณะฟ้าร้องไม่ได้ด้วยซ้ำ พวกนั้นจะเก่งจนพลิกฟ้าได้เลยหรือไง”

ม่านเหยียนจ้องหานเฟิง แล้วพูดว่า “นายฟังศิษย์พี่หมิงจูพูดให้จบก่อนได้ไหม”

หานเฟิงก็รีบงอตัวกลับไป แล้วบ่นเบาๆ ว่า “ชายชาตรีไม่สู้กับผู้หญิง ชายชาตรีไม่สู้กับผู้หญิง”

หมิงจูไม่อยากจะไปสนใจหานเฟิง แล้วก็ค่อยๆ หยิบกระดาษแผ่นหนึ่งออกมาจากอก แล้ววางบนโต๊ะ พร้อมพูดว่า “รายชื่อบู๊แผ่นใหม่ พวกนายดูสิ ลู่ฝาน ตอนนี้อยู่ที่อันดับสามแล้วนะ”

ลู่ฝานหยิบรายชื่อบู๊มา จริงๆ ด้วย พอมองดู ก็เห็นว่าชื่อของตนเองอยู่ที่อันดับสาม สองคนก่อนหน้า ก็คือเอี๋ยนชิง กับเสวียนเฟิง

ยิ้มเบาๆ ลู่ฝานพูดว่า “คิดไม่ถึงว่าอันดับของฉันจะขึ้นเร็วแบบนี้ ศิษย์พี่หมิงจูจะให้ฉันสังเกตดูตรงไหน”

หมิงจูชี้ไปยังรายชื่อคนสุดท้ายของรายชื่อบู๊ “คนนี้ ชื่อลั่วหยู่ เพิ่งได้ขึ้นรายชื่อบู๊ พวกนายอาจจะไม่ค่อยคุ้นกับชื่อนี้ ฉันจะเล่าให้พวกนายฟัง”

ทุกคนก็ตั้งใจฟัง หมิงจูนิ่งไปแล้วพูดว่า “ลั่วหยู่ สองปีก่อนเป็นอัจฉริยะของคณะบังเหิน เพราะตัวเธอ คณะบังเหินถึงได้สู้ขึ้นมาอยู่สามอันดับแรก เฉียวเซวียนเคยแพ้ให้กับเขา ตั้งแต่นั้นเฉียวเซวียนก็ไม่ได้ก้าวเข้าไปคณะบังเหินอีกเลย สองปีนี้ ลั่วหยู่เข้าไปส่วนลึกของเทือกฉิงเทียนคนเดียว ฝึกวิชาหนึ่งที่เรียกว่าลวงสังหาร ปัจจุบัน เขาถูกอาจารย์เมิ่งอวิ๋นเรียกตัวกลับ เห็นได้ชัดว่าเพื่อเอามารับมือกับคณะหนึ่งเดียวของพวกนาย ลู่ฝาน นายอย่าคิดว่าจางเยว่หานถูกไล่ออกไปแล้ว คณะบังเหินจะไม่มีคนสู้กับนายแล้วเด็ดขาดนะ ตอนนี้ลั่วหยู่พลังระดับปราณนอกชั้นหกขึ้นไปแล้วนะ”

ลู่ฝานหยักหน้าเบาๆ ขณะเดียวกันก็ยิ้มขึ้นมา

แบบนี้ถึงจะสนุก ถ้าคณะบังเหินอ่อนแอเกินไป จะทำให้เขารู้สึกหมดสนุกเปล่าๆ

หานเฟิงก็ถามอยู่ข้างๆ ว่า “ชื่อลั่วหยู่ ฉันเคยได้ยินมาเหมือนกัน เป็นผู้หญิงหรือเป็นผู้ชายกันแน่”

“ผู้ชาย”

หมิงจูพูดอย่างไม่สบอารมณ์ ขณะเดียวกันม่านเหยียนที่อยู่ข้างๆ ก็พูดว่า “อถมยังเป็นผู้ชายหน้าหล่อเหลามากด้วยล่ะ”

หานเฟิงหัวเราะเสียงดังออกมา “ต่อหน้าฉันยังกล้าบอกว่าเป็นชายรูปงาม บ้านนอกเสียจริงๆ”

ลู่ฝานเลือกที่จะไม่สนใจหานเฟิง กำลังอยากจะถามรายละเอียดเพิ่ม

ในตอนนี้เอง ที่หน้าประตูก็มี3คนเดินเข้ามา

มีเอี๋ยนชิง เสวียนเฟิง แล้วก็ชายรูปงามหล่อเหลา ถือพัดเดินเข้ามา

“ลั่วหยู่!”