เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 375


บทที่ 374

บทที่ 376

คณะนานา คณะสงบใจ คณะฟ้าร้อง คณะกำแหง คณะศิงขร แม้กระทั่งคณะหยินหยาง นักเรียนทั้งหมด ต่างก็รอชม

ถึงขั้นที่ว่าตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป มีผู้คนมากมายมุ่งหน้าไปยังอวิ๋นซาน

ยังไงซะไม่ใช่ว่าทุกคนจะมีแรงเดินอย่างลู่ฝานและพวกเขา บางคณะที่ห่างไกล ต้องใช้เวลา 2-3 วันเพื่อมาที่นี่ พวกเขามาทันก็โชคดีเป็นอย่างยิ่ง

เรื่องที่ครั้งนี้คณะหนึ่งเดียวลุยเดี่ยวท้าทายสองคณะใหญ่ มันได้กลายเป็นการรวมตัวครั้งใหญ่ของทั้งสถาบันสอนวิชาบู๊

คณะกำแหง ขณะที่อาจารย์เซินถูได้รับข่าวนี้ ก็ยิ้มไม่หุบเลย

“ลู่ฝานเจ้าหมอนี่ เจ้าหมอนี่……เขาทำไมถึงได้กล้าทำเช่นนี้……ฮ่า ๆ มีใจที่กล้าหาญเด็ดเดี่ยว!”

อาจารย์เซินถูหัวเราะจนปากแทบเบี้ยว เดิมทีเขาคิดว่าลู่ฝานเด็กคนนี้ ท้าประลองเดี่ยวกับคณะฟ้าร้อง ก็ใช้อำนาจบาตรใหญ่อย่างไม่มีเหตุผลและกล้าบ้าบิ่นมากแล้ว

แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้ พวกนั้นมันก็แค่เรื่องเล็กๆ

คาดว่าอาจารย์ฮั่วซานจะต้องยิ้มอยู่ในตอนนี้ เมื่อเทียบการกระทำในตอนนี้ของคณะหนึ่งเดียว เรื่องที่ลู่ฝานทำที่คณะฟ้าร้อง เป็นเรื่องที่แตกต่างราวกับฟ้าดิน เป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆเท่านั้น

ในคณะฟ้าร้อง ถนนทุกสายก็มีคกำลังพูดถึงการเคลื่อนไหวของคณะหนึ่งเดียว

เสี่ยวเหวิน ศิษย์พี่หวังเดินไปที่ไหนต่างก็ได้ยินการสนทนาเกี่ยวกับนักเรียนในสถาบัน

ศิษย์พี่หวังเดินไป คุยไป: “ลู่ฝานคนนี้ หยุดไม่ได้……จริงๆ”

เสี่ยวเหวินดึงเสื้อผ้าของศิษย์พี่หวังและกล่าวว่า: “ศิษย์พี่ พวกเราไปดูกันเถอะ”

ศิษย์พี่หวังพยักหน้า ทันใดนั้น เหมือนกับพบอะไรบางอย่าง หันหน้าไปมองเสี่ยวเหวินและกล่าวว่า: “เอ๋ ปกติเธอไม่สนใจการประลองในสถาบันอื่นเลย ทำไมครั้งนี้……”

เสี่ยวเหวินรีบพูด: “ไอหยา หายากน่ะ ศิษย์พี่ไม่ไป ฉันจะไปเองละนะ”

ศิษย์พี่หวังยิ้มเบาๆ ไม่พูดอะไรมาก

คณะสงบใจ หลิงเหยาและหมิงจูกำลังฝึกฝนอยู่ด้วยกัน

หลิงเหยาพูดออกมาว่า: “ศิษย์พี่ พี่จะไม่ไปจริงๆเหรอ”

หมิงจูยิ้มกล่าว: “ครั้งนี้ฉันไม่ไปแล้ว หลิงเหยา เธอจะไปก็พยายามเต็มที่นะ มีเธออยู่ อย่างน้อยลู่ฝานสามารถแสดงพละกำลังออกมาได้ สิบสองส่วน”

แก้มของหลิงเหยาแดงเล็กน้อย กล่าวว่า: “งั้นก็ได้ ฉันไปกับศิษย์พี่ม่านเหยียน”

หมิงจูกล่าว: “พาหลินเสี่ยวอวิ๋นไปด้วย”

หลิงเหยาพยักหน้าอย่างเข้าใจ

คณะหยินหยาง เอี๋ยนชิงมองซิงยวนที่อยู่ตรงหน้าอย่างเงียบๆ เอ่ยปากพูดว่า: “อาจารย์ ครั้งนี้ ผมไปไม่ได้จริงๆเหรอ?”

ซิงยวนพยักหน้ากล่าว: “วิทยายุทธสำคัญ หรือว่าดูการประลองสำคัญ ครั้งนี้คณะหนึ่งเดียวอวดดีเช่นนี้ ไม่ใช่ว่าต้องการประชาสัมพันธ์หรอกเหรอ? คิดว่าฉันมองไม่ออกจริงๆเหรอ พวกเราก็ดันไม่ไปซะงั้น แถมยังให้นักเรียนคนอื่นไปดูผลลัพธ์ สิ่งสำคัญตอนนี้ก็คือวิทยายุทธของนาย ฉันสอนวิชาชุดนี้ให้กับนาย นายจะต้องฝึกออกมา ให้ได้พอประมาณภายใน 3 วัน เมื่อถึงเวลา ไม่ว่าคณะหนึ่งเดียวของเขา ดิ้นรนเอาตัวรอดยังไงก็ตาม สุดท้ายมันก็จะยังคงพ่ายแพ้ในมือของคณะหยินหยางของเรา”

เอี๋ยนชิงกัดฟันแน่น เงียบไปอยู่นาน

ซิงยวนกล่าว: “ทำไม? นายถอยทัพแล้วเหรอ?”

เอี๋ยนชิงกัดฟันพูดว่า: “เปล่า อาจารย์ ผมจะกลับไปฝึกฝนวิชา”

ซิงยวนพยักหน้ากล่าว: “รู้ก็ดี พอดี ฉันก็ขอเตือนนายหน่อย นายยืมมีดมาฆ่าคนแบบนี้ เป็นเทคนิคที่ไม่ฉลาดหลักแหลมเอาซะเลย หากว่าลั่วหยู่ถูกยั่วยวนใจด้วยยาเม็ด 10 เม็ดของนายจริงๆ? นายดูถูกเขาเกินไปแล้ว”

เอี๋ยนชิงตะลึงครู่หนึ่ง สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไร และรีบเดินจากไป

สายตาซิงยวนราวกับน้ำแข็ง มองดูเงาร่างข้างหลังของเอี๋ยนชิง และส่ายหัวเบาๆ

จากนั้น ซิงหยวนก็พูดว่า: “ให้โม่หยุนเฟยบินเข้ามา”

เสียงฝีเท้า ร่างของโม่หยุนเฟยก็ปรากฏขึ้นอย่างรวดเร็วในห้องโถงใหญ่คณะหยินหยาง

โม่หยุนเฟย คำนับและกล่าวเสียงดังว่า: “สวัสดีอาจารย์ซิงยวน”

ซิงยวนยิ้มเบาๆและกล่าวว่า: “โม่หยุนเฟย ตระกูลโม่ของพวกนายสบายดีไหม?”