เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 391

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 391
เสียงระเบิดดังขึ้นข้างหูตลอดเวลา ลู่ฝานถอยไปด้านหลัง อากาศระเบิดที่ไร้รูปร่าง นักบู๊ทั่วไปมองไม่เห็น ด้วยเหตุนี้นักเรียนที่นั่งอยู่ตรงที่นั่งผู้ชม จึงเห็นลู่ฝานถอยหลังไม่หยุดอย่างไม่มีเหตุผล

สีหน้าของลู่ฝานเคร่งขรึมขึ้นเรื่อยๆ พลังปราณบนตัวเริ่มสั่น เหมือนจะแตกได้ตลอดเวลา

ลั่วหยู่ที่ซ่อนตัวอยู่ ปล่อยพลังปราณของตัวเองออกมาอย่างผ่อนคลาย เขาไม่รีบร้อนแม้แต่น้อย การเป็นนักบู๊อาวุธลับ เขามีความอดทนมาก

นักบู๊มากมาย ที่โดนเขาค่อยๆ ฆ่าให้ตายช้าๆ ดูเหมือนตอนนี้ลู่ฝานก็แค่ชื่อเสียงจอมปลอม แค่กระบวนท่าง่ายๆ ของเขายังทำลายไม่ได้ ยังจะมีฉายาว่าอัจฉริยะอีกเหรอ

ลั่วหยู่เกิดความดูหมิ่นขึ้นในใจ แต่ขณะนั้น เขารู้สึกถึงอันตรายกำลังมาถึง

เขารีบยกพัดในมือขึ้นมาบังหน้า

ตู้ม!

เสียงระเบิดดังสนั่น ลั่วหยู่ที่กำลังซ่อนตัวอยู่ ถูกระเบิดออกมา

ระเบิดที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน ทำให้เสวียนเฟิงที่ยืนดูเรื่องสนุกอยู่บนลานประลอง ถึงกับตกใจ

เขาไม่รู้ว่าลู่ฝานโจมตีกลับตั้งแต่เมื่อไร เขารูม่านตาขยายด้วยความตกตะลึง

ความเร็วของลู่ฝาน ตอนที่ลั่วหยู่โดนระเบิดออกมา เขายกกระบี่พุ่งเข้าไป

กระบี่ฆ่าพิชิตฟ้า ฆ่าหกตัว!

ลั่วหยู่โดนระเบิดจนน่าเวทนามาก เพิ่งลุกขึ้นยืน ก็เงยหน้าเห็นตัวอักษรคำว่าฆ่า พุ่งเข้ามาหกตัว

ขณะกำลังตกใจ ลั่วหยู่สะบัดพัดในมือ แสงเยือกเย็นพุ่งออกมาจากพัด ต้านทานตัวอักษรคำว่าฆ่า ที่มีพลังปราณยู่เต็มเปี่ยม

ลั่วหยู่หางตากระตุก เขาพลิกข้อมือ พลังปราณทั้งตัวทะลักออกมา

กระบี่หนักของลู่ฝาน ฟันลงบนพัดของเขาอย่างแม่นยำ

ทั้งสองคนปะทะกัน ลู่ฝานรู้สึกเหมือนตัวเองฟันลงบนดอกฝ้าย พลังปราณประหลาด ดูดพลังของเขาไปเกือบครึ่ง

จู่ๆ มือซ้ายของลั่วหยู่ขยับเล็กน้อย

ตอนที่ลู่ฝานเห็นมือซ้ายลั่วหยู่ขยับ ก็กระตุ้นเขตวิถีบนกระบี่หนัก

ครืน!

กระบี่หนักมีเสียงเหมือนของแข็งสั่นสะเทือน สะเทือนจนลั่วหยู่ถอยหลังไปหลายสิบก้าว

พลานุภาพอันน่ากลัวของเขตวิถี ทำให้วงกลมใต้เท้าทรุดลงสามฟุต จู่ๆ ค่ายกลการกักขังปรากฏขึ้นท่ามกลางสายตาทุกคน

มันเป็นตาข่ายที่ก่อตัวจากแสงสีเงิน ปกคลุมทั้งจวนสวรรค์

ลู่ฝานก้มลงมองข้างล่าง ที่เอวของตัวเอง มีรอยฝ่ามือสีแดงปรากฏขึ้นมา

ทันใดนั้น มีพลังชั่วร้ายที่เต็มเปี่ยมไปด้วยแรงทำลายพุ่งออกมา ต้องการก่อกวนตันเถียนของเขา

น่าเสียดาย พลังแค่นี้จะโจมตีตันเถียนของลู่ฝานได้เหรอ

ลู่ฝานไม่ต้องใช้พลังด้วยตัวเอง เงาของเจดีย์เสวียนเก้ามังกรในตัวปรากฏขึ้นมา ขณะเดียวกันเสียงของเจดีย์เสวียนเก้ามังกรดังขึ้นมา

“พลังฝึกฝนชั่วร้ายอีกแล้ว หึ ย่อยยับไปซะ!”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรมีแสงสว่างเจิดจ้า พลังที่พุ่งเข้าไปยังตันเถียน โดนเจดีย์เสวียนเก้ามังกรทำลายจนหมด

รอยฝ่ามือตรงเอวโดนโจมตีจนหายไปทันที

“พลังฝึกฝนชั่วร้ายเหรอ ไอ้เก้า แกแน่ใจว่าไม่ได้เข้าใจผิดใช่ไหม”

ลู่ฝานพูดในใจ ได้ยินคำว่าฝึกฝนชั่วร้าย เขาขมวดคิ้วขึ้นมาทันที

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดอย่างแน่วแน่ว่า “เป็นพลังฝึกฝนชั่วร้ายแน่นอน แม้ไอ้หมอนี่ปกปิดมิดชิด ใช้พลังปราณปิดบังด้วย แต่จะปิดบังฉันได้เหรอ ฉันเคยผ่านสงครามขับไล่ปีศาจมานะ ฉันคุ้นเคยวิชาที่ฝึกฝนชั่วร้ายมาก ฝ่ามือเมื่อกี้ ชื่อว่าหัตถ์เลือดแก้พลัง ไอ้หมอนี่ร้ายกาจมาก แค่ลงมือก็ใช้ท่าไม้ตายถึงแก่ชีวิตแล้ว เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ อย่าออมมือให้ไอ้หมอนี่”

แววตาลู่ฝานฉายแววเย็นชา คนคณะบังเหินอีกแล้ว อย่าบอกนะว่าคณะบังเหินกลายเป็นรังปีศาจไปแล้ว