เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 393

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 393
บนตัวลู่ฝานมีเกราะปรากฏขึ้นมาเลี่อยๆ จากนั้นปกคลุมไปทั่วร่างกายของเขา

เกราะสีเงินสว่าง มีแสงสะท้อนสว่างไสว ดูระยิบระยับ ทำให้กระบี่หนักในมือลู่ฝานมีแสงสว่างสีเงินไปด้วย

เมื่อผลการฝึกตนของลู่ฝานพัฒนาขึ้น เกราะก็ดูแข็งแกร่งงดงามกว่าก่อน อักษรยันต์ด้านบนก็ชัดเจนขึ้นไม่น้อย แสงลึกลับไหลเวียนอยู่

ทั้งตัวลู่ฝาน มีเพียงดวงตาโผล่ออกมา เขาจ้องลั่วหยู่แล้วยกกระบี่หนักขึ้นมาอีกครั้ง

“เกราะเกล็ดมังกร! เขาฝึกวิชานี้เป็นด้วย เคล็ดวิชาบู๊นี้สูญหายไปแล้วไม่ใช่เหรอ”

อาจารย์เซินถูพูดโพล่งออกมา

ถ้าพูดว่าวิชาเกราะเลือดเป็นวิชาที่สามารถทำให้คนมีพลังป้องกันระดับนักบู๊แดนปราณดิน พอที่จะเรียกได้ว่าเป็นเคล็ดวิชาบู๊ระดับดินขั้นสูง งั้นเกราะเกล็ดมังกรคงเป็นระดับดินขั้นสูงสุดยอดแน่นอน

พลังป้องกันทั้งสองอย่างเหมือนกัน แต่ไม่ว่าจะพูดถึงด้านความสูญเสีย หรือด้านการพัฒนาของวิชา ล้วนต่างกันเกินกว่าหนึ่งขั้น

แน่นอนว่าความยากในการฝึกฝนก็มากกว่าหนึ่งขั้นเหมือนกัน

อาจารย์เมิ่งอวิ๋นคณะบังเหิน อาจารย์เสวียนเจินคณะกระบี่ รวมไปถึงอาจารย์คณะอื่น พากันสูดหายใจเฮือก

เกราะเกล็ดมังกรหมายถึงอะไร ไม่มีใครรู้ดีไปกว่าพวกเขาแล้ว

ใครจะไปคิดว่า คนที่ท่าทีแข็งแกร่งอย่างลู่ฝาน กลับมีวิชาแบบนี้ซ่อนอยู่

สีหน้าลั่วหยู่แปรเปลี่ยนไป เขารีบถอยไปด้านหลัง

แต่ลู่ฝานไม่ให้โอกาสเขาได้ถอยหรอก มือซ้ายกลายเป็นกรงเล็บ คว้าเกราะโลหิตของลั่วหยู่เอาไว้

พลังปราณสีโลหิตจะพุ่งเข้ามาโจมตีแขนลู่ฝาน แต่โดนแสงบนเกราะเกล็ดมังกรกดดันเอาไว้

“เกราะทนทานมาก ให้ฉันลองหน่อย ว่าจะต้านทานได้กี่กระบวนท่า”

ลู่ฝานพูดพลาง สะบัดกระบี่หนักลงบนตัวลั่วหยู่ ขณะเดียวกันก็เปิดเขตวิถี พลังแผ่ซ่านออกไป ทำให้คนจิตใจสั่นไหวไปด้วย

ลั่วหยู่โดนกระบี่ตบลงบนพื้น ดิ้นเพื่อที่จะจู่โจมกลับ

แต่เขาเพิ่งจะสะบัดพัด ลู่ฝานเขามาจับพัดของเขาเอาไว้

พลังอันแหลมคมนับไม่ถ้วนพุ่งออกไป แต่ไม่สามารถทำลายการป้องกันของลู่ฝานได้ นี่เป็นหนึ่งในเหตุผลที่นักบู๊อาวุธลับเหลือไม่กีคนแล้ว แค่เจอนักบู๊ที่มีเกราะ วิธีการลอบโจมตีของพวกเขา จะโดนควบคุมเอาไว้มาก

โดยเฉพาะนักบู๊ที่เข้าสู่แดนปราณดิน มีเกราะแทบทุกคน นักบู๊อาวุธลับที่สามารถทำลายเกราะได้ จะมีสักกี่คนกัน

“ไม่!”

ลั่วหยู่ตกใจ แต่ไม่สามารถต้านทานพลังอันรุนแรงของลู่ฝานได้

ลู่ฝานชิงพัดในมือของเขามา แล้วโยนเข้าไปในเข็มขัดอากาศธาตุของตัวเอง

การกระทำเช่นนี้ ทำให้นักเรียนที่อยู่ที่นี่ถึงกลับหน้าเปลี่ยนสี

ชิงมาดื้อๆ แบบไม่ปกปิด บ้าไปแล้วจริงๆ

แต่นักเรียนอีกส่วนหนึ่งที่ฉลาดหน่อย กลับไม่คิดเช่นนี้ ลั่วหยู่ใช้วิชาเกราะเลือดวิชาต้องห้ามของสถาบันสอนวิชาบู๊ ทำไมลู่ฝานจะชิงอาวุธของเขามาไม่ได้ล่ะ

เมื่อเห็นพัดโดนแย่งไป ลั่วหยู่ตาแดงก่ำทันที

“ลู่ฝาน นายกล้ามาก!”

พูดพลาง มีแสงหม่นหมองกะพริบขึ้นในตาของลั่วหยู่ บนตัวก็มีพลังปราณหม่นหมองสว่างขึ้น

ทันใดนั้น ลู่ฝานรู้สึกถึงอันตรายที่กำลังจะมาถึง เขาไม่ยกกระบี่หนักขึ้นมา เคลื่อนตัวถอยไปด้านหลัง

มือทั้งสองข้างของลั่วหยู่แตะออกมา พลังที่มีแสงหม่นหมองแฝงอยู่พุ่งเข้ามา ลู่ฝานหลบได้หนึ่งพลัง แต่ไม่สามารถหลบอีกหนึ่งพลังได้

สวบ!

เกราะเกล็ดมังกรโดนทะลุ ท้องโดนทะลุ เลือดไหลออกมา ในนั้นมีพลังหม่นหมองอยู่เบาบาง เริ่มเคลื่อนไหวอย่างบางคลั่ง ผ่านเส้นลมปราณกระดูกและเลือด ล้วนกลายเป็นตายด้าน