เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 425
เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 425
ซิงยวนพูดด้วยสีหน้าปกติ:”ฉันแค่อยากช่วยชีวิตลูกศิษย์ของฉันเท่านั้น”
อาจารย์ทุกคนที่อยู่ข้างๆไม่ได้เอ่ยปากพูด ถึงแม้การกระทำของซิงยวนจะสกปรกมากๆ แต่ในฐานะอาจารย์ พวกเขาเข้าใจความคิดของซิงยวน
มีเพียงอาจารย์อี้ชิงขมวดคิ้วและพูด:”ซิงยวน นายกำลังข่มขู่ลู่ฝานอยู่ใช่ไหม”
ซิงยวนส่ายหัวและพูด:”ไม่ ฉันแค่ทำข้อตกลงกับเขาเท่านั้น ตอนนี้ก็รอดูว่าเขาจะเลือกยังไง”
ท่านผอ.ที่อยู่ข้างๆก็ขมวดคิ้วและพูด:”ซิงยวน นายอย่าทำอะไรที่มันอุกอาจมากจนเกินไป มิฉะนั้น ฉันจะไม่ปล่อยนายเอาไว้อย่างแน่นอน สถาบันสอนวิชาบู๊นั้นเอาไว้บ่มเพราะนักเรียน ไม่ได้เอาไว้ข่มเหงนักเรียน”
สีหน้าของอาจารย์ซิงยวนเปลี่ยนไปทันที ถ้าคนอื่นพูดคำเหล่านี้ออกมา เขาไม่สนใจอยู่แล้ว แต่คำเตือนของท่านผอ. เขาจำเป็นรับฟัง
ด้านล่าง สีหน้าของลู่ฝานเปลี่ยนไปทันที
หลังจากครุ่นคิดอยู่สักพัก ลู่ฝานก็เก็บกระบี่ของตัวเอง
ไม่ว่าอาจารย์ซิงยวนจะข่มขู่เขาหรือไม่ เขาก็ไม่อยากเอาชีวิตของคนในตระกูลมาเสี่ยง
ลู่ฝานรู้สึกไม่พอใจมากๆ เขาเดินขึ้นมาและแตะเอี๋ยนชิงอย่างแรง
การแตะครั้งนี้ ลู่ฝานแตะโดนช่วงล่างของเอี๋ยนชิง หลังจากเอี๋ยนชิงกระตุกได้สักพัก เขาก็หมดสติไปเลย
“ครั้งนี้ฉันจะไว้ชีวิตของแกไปก่อน”ลู่ฝานพูดด้วยความโกรธ
หลังจากเก็บกระบี่หนักและเพลิงไฟที่อยู่บนร่างกายแล้ว เพลิงไฟสีดำที่เผาอยู่บริเวณรอบๆก็หายไปทั้งหมด
ลู่ฝานกลับมาเป็นเหมือนเดิม เจ้าดำก็กลายเป็นเงาสีดำและพุ่งออกมาจากร่างกายของลู่ฝาน
ในเวลานี้ ลู่ฝานรู้สึกร่างกายอ่อนแรงทันที เกือบจะทำให้เขาจับกระบี่หนักไม่ไหว
เจ้าดำก็หมดแรงเหมือนกัน มันเปลี่ยนเป็นรูปร่างเดิม จากนั้นก็นอนกับพื้น
ลู่ฝานยืนรอครูที่ปรึกษาประกาศการประลองสิ้นสุดอย่างเงียบๆ
แต่ในเวลานี้ มีคนๆหนึ่งที่ร่างกายปกคลุมไปด้วยไฟสีแดงปรากฏตัวที่ด้านหน้าของเขา
“โอ๊ย พวกคุณประลองจบแล้วเหรอ ฉันยังไม่ทันได้ลงมือเลย!”
เมื่อมองเห็นคนๆนั้น สีหน้าของลู่ฝานเปลี่ยนไปทันที
เธอคือฮ่วนเย่ว์ ให้ตายสิ เขาลืมไปว่ายังมีฮ่วนเย่ว์อยู่
ใบหน้าของฮ่วนเย่ว์มีแต่รอยยิ้ม เธอเล่นมีดสั้นที่อยู่ในมือและพูด:”ลู่ฝาน นายร้ายกาจมากๆ การต่อสู้เมื่อสักครู่ ฉันไม่กล้าเข้าใกล้อยู่แล้ว แต่ว่าตอนนี้นายน่าจะหมดแรงแล้วใช่ไหม สำหรับฉันแล้ว มันเป็นโอกาสที่ดีมากๆ”
เมื่อพูดจบ พลังปราณก็พุ่งทะลุออกมาจากร่างกายของฮ่วนเย่ว์
พลังปราณนั้นแหลมมากๆจนพุ่งทะลุถึงยอดแดนปราณนอก ดูเหมือนมันจะทะลุถึงแดนปราณชีวิตแล้ว
สถานการณ์เปลี่ยนไปทันที
ด้านบนท้องฟ้า อาจารย์อี้ชิงกับอาจารย์ซิงยวนอึ้งจนตาค้าง
พวกเขาลืมไปเลยว่าฮ่วนเย่ว์เข้าร่วมการประลองด้วย ให้ตายสิ เมื่อกี้ต่อสู้หายไปคนคนหนึ่ง แต่ตอนนี้มีเรื่องอีกจริงๆ
อาจารย์อี้ชิงแอบด่าออกมา อาจารย์ซิงยวนที่อยู่ข้างๆรู้สึกดีใจมากๆ
เขาคิดไม่ถึงจริงๆ สุดท้ายแล้ว คนที่จะช่วยให้คณะหยินหยางได้รับชัยชนะจะเป็นฮ่วนเย่ว์ที่ไม่เคยฟังคำสั่งของเขาเลย
อาจารย์ซิงยวนดีใจจนหน้าแดง ชัยชนะ!คณะหยินหยางของพวกเขายังมีโอกาสได้รับชัยชนะอยู่!
ลู่ฝานมองหน้าฮ่วนเย่ว์และพูดด้วยสีหน้าขมขื่น:”ฉันลืมเธอไปได้ยังไง แย่แล้ว ดูเหมือนวันนี้ ฉันคงจะต้องนอนสลบอยู่ตรงนี้แล้ว”
เมื่อพูดจบ ลู่ฝานเริ่มรวบรวมปราณชี่ของตัวเองที่เหลืออยู่เพียงเล็กน้อย
ลู่ฝานปลดปล่อยพลังปราณชี่ที่เหลืออยู่ไม่มากในมุกเทพ เพียงแต่การปลดปล่อยแต่ละครั้ง ลู่ฝานก็รู้สึกว่าเส้นลมปราณของตัวเองกระตุกอย่างหนัก นั้นคือสัญญาณว่าเส้นลมปราณจะแตกสลาย
เมื่อมองเห็นลู่ฝานกำลังจะสู้ตาย จู่ๆฮ่วนเย่ว์ก็รีบเก็บมีดสั้นและพูด:”ไม่สนุก ไม่สนุกเลย ช่างมัน ช่างมันเถอะ ฉันไม่อยากต่อสู้กับนายในสภาพแบบนี้ ถึงแม้จะเอาชนะนายได้ ก็จะมีคนพูดว่าฉันรังแกนาย ฉันจะเอาชนะนายอย่างเปิดเผย ฉันไม่ได้ต้องการเอาชนะในเวลาที่นายอ่อนแอมากๆ ลู่ฝาน นายรับปากฉันเรื่องหนึ่ง ฉันก็จะยอมแพ้ นายคิดว่าไง?”