เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 437

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 437
“ลู่ฝาน คือลู่ฝาน พี่ลู่ฝานมาแล้ว！”

หานเฟิงที่ยืนอยู่ข้างๆ ลู่ฝานก็มองสภาพน่าอนาถโดยรอบ แล้วกัดฟันพูดว่า “ให้ตายเถอะ คนพวกนี้ลงมือไม่ไว้หน้าเลยนะเนี่ย！”

ลู่ฝานมองดูรอบๆ พอเห็นลู่หมิงที่บาดเจ็บเต็มไปทั้งตัว และเห็นลู่หาวเลือดนองเต็มตัว ลู่ฝานก็ชักกระบี่หนักออกมาโดยไม่พูดจาอะไรเลย สายตามองทะลุพวกเมิงซันไป มองเลยไปยังตัวของโม่เทียน

รังสีอาฆาตในดวงตา แทบจะพุ่งทะยานขึ้นฟ้า

โม่เทียนกับโม่หยุนเฟยถอยหลังไปหลายก้าว ไม่ได้เจอแค่ปีเดียว ลู่ฝานแค่ยืนอยู่ตรงนั้น ก็ทำให้พวกเขารู้สึกถึงพลังของสัตว์ร้ายที่น่ากลัว

เมิงซันพูดกับลู่ฝานด้วยสายตาเย็นชาว่า “นายก็คือลู่ฝานแห่งตระกูลลู่สินะ ฉันเคยได้ยินชื่อเสียงมาก่อน คิดไม่ถึงว่า นายจะกลับมาได้ทัน แต่ว่า นายกลับมาทันแล้วไง อาศัยแค่เด็กที่เพิ่งได้เข้าสถาบันสอนวิชาบู๊ คิดจะฝืนชะตาฟ้าหรือไง ฮ่าๆ ….ห้ะ！”

เมิงซันเพิ่งพูดจบ ตัวของลู่ฝานก็เคลื่นเข้ามาเหมือนผี มาปรากฏตัวตรงหน้าของเขา

สะบัดกระบี่หนักในมือ ลู่ฝานใช้กระบี่ฆ่าพิชิตฟ้าอย่างไม่เกรงใจ ตัวอักษรคำว่า ฆ่า เจ็ดตัวโจมตีใส่ตัวของเมิงซันจนเลือดสาดกระเซ็น

ยังไม่จบ ลู่ฝานกระโดดขึ้นอีกครั้ง ความเร็วของเขามันเร็วจนทำให้คนมองไม่ทัน

ไฟบนตัวลุกโชนขึ้น พลังฟ้าดินโดยรอบรวมเข้ามาอย่างรุนแรง กระบี่หนักในมือของลู่ฝานก็ถูกไฟปกคลุม ตัวกระบี่เหมือนขยายใหญ่เป็นสิบเท่า แล้วก็ฟันลงมาอย่างแรง

ลู่ฝานที่กำลังโมโห ตอนนี้ก็ไม่ได้สนใจว่าต้องปกปิดวิชาผู้ฝึกชี่อีกแล้ว

กระบวนท่านี้ ลู่ฝานใช้แรงทั้งหมด ไม่ใช่แค่กระบี่มังกรเพลิงคำราม ยังมีห้าธาตุกสิณไฟของผู้ฝึกชี่อีกด้วย

กระบี่นี้ฟันลงมา ไฟได้เผาผลาญจนเมิงซันดำเป็นถ่าน

เสียงโหยหวนร้องไม่หยุด เมิงซันยังคิดที่จะรวมพลังสร้างเสื้อปราณของตนเองขึ้นมา แต่น่าเสียดาย ลู่ฝานจะให้โอกาสนี้แก่เขาได้อย่างไรกัน

เขตวิถีปรากฏ วิชาสายฟ้าฟาดห้าธาตุ！

เขตวิถีของกระบี่หนักไร้คมกับวิชาสายฟ้าฟาดห้าธาตุซ้อนกันได้อย่างสมบูรณ์แบบ ฟันลงไปจนตัวของเมิงซันยุบลงไปใต้ดิน

ลู่ฝานร่ายคาถาที่มือซ้าย มือขวาก็ฟันกระบี่หนักลงไป

พื้นดินมีไฟพวยพุ่งออกมา กระบี่หนักมีแสงสายฟ้าแทรกอยู่ ทำให้เมิงซันได้สัมผัสกับความเร็วทั้งหมดทั้งมวลสักครั้งหนึ่ง

จากนั้น ลู่ฝานก็พลิกมือ กระบี่มังกรเหิน！

กระบี่หนักไร้คมแทงทะลุหน้าอกของเมิงซัน

ใบหน้าที่ดำขลับเผยสีหน้าตกใจ ไม่อยากจะเชื่อสาย มีความไม่ยอม เมิงซันลืมตาโตมองดูลู่ฝาน

พลังในตัวของเมิงซันระเบิดออกมา ลู่ฝานทำลายทุกอย่างในตัวของเมิงซันอย่างไม่เกรงใจ

สะบัดมือ โยนเมิงซันทิ้งลงพื้นเหมือนก้อนขยะ

ใบหน้าของลู่ฝานมีเลือดสดติดหนึ่งหยด หันตัวมาราวกับเทพพิฆาต สายตามองไปที่เหมาอีอีกครั้ง

น่ากลัว！น่ากลัวมากจริง！

นักบู๊ระดับยอดแดนปราณนอกคนหนึ่ง พริบตาก็ตายด้วยเงื้อมมือของลู่ฝาน

ไม่เพียงโม่เทียน พวกเหมาอีก็ตกใจอึ้งไปเลย แม้แต่พวกลู่หาว ก็ตกใจพูดไม่ออก ตาค้างเป็นใบ้ไป

เหมาอีถอยหลังไปหลายก้าว เขาไม่เคยคิดเลยว่า มายังเมืองเจียงหลินดินแดนเล็กๆ จะได้เจอกับยอดฝีมือที่น่ากลัวแบบนี้

เหมาอีหันหลังคิดจะหนี แต่ลู่ฝานจะให้โอกาสเขาหนีได้อย่างไงกัน

ในกาย ก็มีค่ายกลปรากฏขึ้น เป็นค่ายกลหยินหยางที่ถูกเก็บอยู่ในตันเถียน

พอค่ายกลนี้ปรากฏขึ้น ตัวของเหมาอีก็ถูกจำกัดให้หยุดนิ่ง

ถึงแม้ค่ายกลในกายของลู่ฝาน จะเหลือพลังจากเดิมแค่ครึ่งเดียว แต่ก็ไม่ใช่นักบู๊อย่างเหมาอีจะต้านทานได้

ปราณหยินหยางรอบแรกของค่ายกลโจมตีไป ทำให้นักบู๊ที่มีพลังไม่ถึงแดนปราณในล้วนเป็นสลบไป