เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 457

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 457
หลังจากนั้นหนึ่งวัน ที่เมืองเจียงหลิน

แสงตะวันยามเช้าสาดส่องมายังบ้านเรือของเมืองเจียงหลิน ลมในเช้าตรู่พัดน้ำค้างส่ายไปมา ตามตลาดก็มีเสียงขายของเรียกลูกค้าดังขึ้นอีกวัน

“เอ๊ะ หล่าววัง นายรู้สึกไหมว่าวันนี้ที่ถนนมันมีอะไรไม่เหมือนเดิม！”

ชายคนหนึ่งมองที่ถนน แล้วก็ส่งเสียงแปลกใจ

ถนนตรงหน้าบ้านนี้ เดินมาสิบกว่าปีแล้ว ตรงไหนมีหลุมมีบ่อเขารู้ดีหมด

แต่วันนี้ เขารู้สึกว่าถนนสายนี้เดินแล้วแปลกๆ เหมือนจะดีกว่าเก่าเยอะเลย！

“หลี่โก่วด้าร ตาเป็นอะไรไป เปลี่ยนไปตรงไหน ก็ถนนเส้นเดิมนี่แหละ”

ไอ้วังอ้าปากกว้างพูดออกมา

หลี่โก่วด้ารบ่นสงสัยอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ

มันเป็นภาพลวงตาจริงๆเหรอ??

คนที่รู้สึกเหมือนกับหลี่โก่วด้ารก็มีไม่น้อยในเมืองเจียงหลิน แต่ว่าคนส่วนใหญ่ ล้วนคิดว่ามันเป็นภาพลวงตาเอง

อาจจะเป็นเพราะว่าไม่ได้แคะขี้ตาออกให้หมด เลยมองอะไรผิดไป

แต่ว่ามีหลายคนที่จริงจัง ตั้งใจมองดูตามท้องถนนอย่างละเอียด

ทันใดนั้น พวกเขาก็พบว่า พื้นถนนเปลี่ยนแปลงไปจริงๆ

พื้นถนนที่เป็นหิน ก็เหมือนเคยถูกอะไรทับลง มันแน่มากขึ้น

ถ้าใช้อุปกรณ์ขุดลงไป ก็จะพบว่าทั่วพื้นแข็งแกร่งราวกับเหล็ก และไม่ใช่แค่ถนนหน้าบ้านพวกเขาเท่านั้น พื้นที่ทั้งหมดของเมืองเจียงหลิน ล้วนเปลี่ยนแปลงไปในคืนเดียว

ดินที่ร่วนซุยกลายเป็นแร่เหล็กที่แข็งแกร่ง คนอื่นๆ ไม่มีใครรู้เลยว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ๆ

มีเพียงลู่ฝานที่อยู่ในบ้านตระกูลลู่คนเดียว ที่รู้การเปลี่ยนแปลงทั้งหมด

ที่หลังบ้านตระกูลลู่

แร่เหล็กกองเป็นภูเขา เต็มลานบ้านไปหมด

เพื่อเหล็กพวกนี้ ลู่ฝานใช้เงินตนเองที่มีจนหมดเกลี้ยง พูดได้ว่าทั้งเมืองเจียงหลินนี้ ถ้าอยากจะหากระทะเหล็กสักใบถือว่ายากมาก

หายใจเข้าออก

สีหน้าของลู่ฝานซีดเล็กน้อย จะหลอมเหล็กพวกนี้ต้องใช้พลังปราณไม่น้อยๆ

เขาอดทนมาตลอดทั้งคืน ตอนนี้รู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย

“ไอ้เก้า ค่ายกลเป็นอย่างไรบ้าง? ตั้งเสร็จหรือยัง?”

เสียงของเจดีย์เสวียนเก้ามังกรดังขึ้น

“ใกล้แล้ว ใกล้แล้ว เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ อย่ารีบร้อน หลอมเหล็กที่เหลือไปให้หมดก็เสร็จแล้ว สามารถตั้งค่ายกลปกคลุมทั้งเมืองภายในวันสองวัน ก็ถือว่าเร็วมากแล้ว”

ลู่ฝานกัดฟัน แล้วก็ทำต่อไป

ในใจของเขาก็รู้ดีว่าเจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดจริงแต่ว่าความรู้สึกที่ถูกดูดพลังไปเหมือนทรมานมากเลย ทรมานกว่าถูกคนมาฟันใส่ร่างกายเสียอีก

หลอมละลายแร่เหล็กต่อไป ที่หน้าประตูก็มีเสียงฝีเท้าดังเข้ามา

ลู่ฝานได้สั่งการไว้แล้ว ว่าคนนอกห้ามเข้าใกล้ลานบ้านตรงนี้ เหล็กทั้งหมดหลังจากให้ปู่จัดการแล้ว ก็ขนย้ายเข้ามา

ตอนนี้คนที่สามารถเข้ามาในเขตลานบ้านนี้ได้ เหลือเพียงไม่กี่คน และไม่กี่คนนี้ก็จะไม่วิ่งเข้ามาบุ่มบ่าม ดูเหมือนว่าจะเกิดเรื่องแล้ว

ลู่ฝานรีบหยุดการหลอมเหล็ก ฝีเท้าใกล้เข้ามาเรื่อยๆ เข้ามาหลายคนด้วย

“ลู่ฝาน แย่แล้ว”

สายตามองทะลุไปยังกองเหล็กตรงหน้า เห็นปู่ พ่อ และศิษย์พี่หานเฟิงเข้ามา

ยังไม่ทันเข้ามาถึง ลู่เฮ่าหรานก็ตะโกนบอกก่อน

ผ่านกองเหล็กเข้ามา พวกของลู่เฮ่าหรานเดินมาตรงหน้าลู่ฝาน พูดด้วยสีหน้าหนักใจว่า “มีข่าวส่งมาว่า คนของสำนักโลหิตพิฆาตถึงจ้าวเจียจวงแล้ว ช้าสุดวันพรุ่งนี้ก็จะถึงเมืองเจียงหลิน”