เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 458
เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 458
ลู่ฝานก็สีหน้าเปลี่ยนเล็กน้อยทันที “เร็วขนาดนี้เลยหรือนี่?”
เสียงของเจดีย์เสวียนเก้ามังกรดังขึ้นในตัวของเขา
“พรุ่งนี้หรือ เร็วมากเลย จะหลอมเหล็กที่เหลือ เร็วสุดก็ต้องการอีกสองวันถึงจะหมดนะเจ้านายผู้ยิ่งใหญ่”
ลู่ฝานร้อนรนในใจ แล้วถามต่อว่า “มากันกี่คน สืบชัดเจนหรือยัง?”
ลู่เฮ่าหรานพูดว่า “ทั้งหมดสิบสองคน แต่ละคนล้วนมีพลังไม่ธรรมดา ลู่ฝาน ถ้าวันนี้จะย้ายคนในตระกูลลู่ไปที่อื่นก็ยังทัน อย่างน้อยยังย้ายไปได้กว่าครึ่ง”
ลู่ฝานกัดฟันพูดว่า “รายงานโจวเจิ้นโส่วหรือยัง สำนักระดับสำนักโลหิตพิฆาตมาโจมตี เขาจะไม่สนใจไม่ได้”
ลู่หาวพูดอยู่ข้างๆ ว่า “เมื่อวานรายงานไปแล้ว โจวเจิ้นโส่วแสดงท่าทีว่า ถ้าสำนักโลหิตพิฆาตคิดจะโจมตีเมืองจริงๆล่ะก็ พวกเขาก็สามารถยื่นมือช่วยได้ แต่ถ้าฝั่งตรงข้ามจะมาโจมตีแค่ตระกูลลู่เราอย่างเดียว แล้วทำตามกฎของนักบู๊ล่ะก็ เขาก็ยุ่งอะไรด้วยไม่ได้”
“บัดซบ！”
หานเฟิงที่อยู่ข้างๆ ก็ด่าออกมา
ลู่ฝานกำหมัดแน่น ทำไมถึงเร็วแบบนี้ หรือว่าตระกูลลู่ของพวกเขาจะต้องเผชิญกับสงครามนองเลือดอีกแล้วงั้นหรือ?
ให้ตายเถอะ เพิ่งสู้กับตระกูลโม่จบ ตอนนี้ตระกูลลู่ก็บาดเจ็บหนัก ถ้าสู้อีกเกรงว่าตระกูลลู่คงจะเหลือรอดไม่กี่คนแล้ว
ในหัวมีความคิดมากมาย ลู่ฝานเริ่มครุ่นคิด
ทันใดนั้น ลู่ฝานก็หันไปพูดกับหานเฟิงว่า “ศิษย์พี่หานเฟิง พี่มีวิธีที่ทำให้โจวเจิ้นโส่วส่งกำลังทหารออกไปได้ไหม ขอเพียงทหารห้องกันเมืองยอมช่วยเหลือ อย่างน้อยพวกเราก็ยังมีแรงสู้”
หานเฟิงพยักหน้าพูดว่า “ได้ เดี๋ยวฉันจะไปหาเขา ถ้าไอ้โจวเจิ้นโส่วนั่นกล้าไม่สนใจฉันล่ะก็ ฉันจะกระทืบให้ปัญญาอ่อนไปเลยคอยดู”
พูดจบ หานเฟิงก็หันหลังเตรียมจะไปจัดการ
พอก้าวไปได้หนึ่งก้าว หานเฟิงก็เหมือนนึกอะไรขึ้นได้ แล้วก็หยิบเศษเหล็กสีดำในหน้าอกออกมาพูดว่า “เกือบลืมไปเลย ศิษย์น้องลู่ฝาน เมื่อวานพี่ไปที่ตลาดมา เพื่อดูว่าจะพอช่วยซื้อเหล็กให้ได้ไหม สุดท้ายได้ของนี่มา รู้สึกว่าน่าจะดีกว่าเหล็กธรรมดาเยอะ นายลองดู ว่าใช้ได้ไหม”
ลู่ฝานหยิบเศษเหล็กนั้นมา พอหยิบมา ลู่ฝานก็รู้สึกเย็นๆ
ดูแล้วเป็นเหล็กขนาดเท่าฝ่ามือ แต่ว่าหนักกว่ากระบี่หนักไร้คมของเขาเสียอีก หายากจริงๆ
ตอนนี้ เจดีย์เสวียนเก้ามังกรก็ตกใจพูดออกมาว่า
“แก้วรวมสารเหล็กพันปี ฮ่าๆ เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ค่ายกลสำเร็จได้แน่ พรุ่งนี้เสร็จแน่ มีแก้วรวมสารเหล็กพันปีเป็นแท่นค่ายกล การตั้งค่ายกลจะเร็วขึ้นเป็นเท่าตัว”
ลู่ฝานได้ยินดังนั้นก็ตาเป็นประกาย พูดกับหานเฟิงอย่างดีใจว่า “ใช้ได้ๆ ใช้ได้ดีเลยล่ะ ศิษย์พี่หานเฟิง พี่ช่วยฉันได้เยอะเลยทีเดียวล่ะ”
หานเฟิงอึ้งไป จากนั้นก็ยืดอกพูดว่า “แน่นอนอยู่แล้ว สายตาฉันไม่พลาดอยู่แล้ว ไอ้ของสิ่งนี้ ซื้อมาสามเหรียญทอง สามเหรียญทองเลยนะ！พ่อค้าของเมืองเจียงหลินนี่ร้ายมากเลยจริงๆ”
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรก็ด่าอยู่ในตัวของลู่ฝาน
“แค่สามเหรียญทองยังบ่นว่าแพง มนุษย์ผู้โง่เขลา แก้วรวมสารเหล็กพันปี แค่ขนาดเท่าเล็บก็ราคาเป็นพันเหรียญทองแล้ว ขนาดใหญ่แบบนี้ จ่ายไปแค่สามเหรียญทอง ถือว่าโชคดีมากแล้ว”
ลู่ฝานหัวเราะ เบาใจลงได้เยอะ
หานเฟิงหันหลังไป ลู่หาวก็ตามไปด้วย พูดด้วยว่า “หานเฟิง เหล็กเมื่อครู่ไปซื้อจากที่ไหน พาฉันไปเดินดูหน่อยได้ไหม?”