เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 475

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 475
ต้องไปร่วมการแข่งขันนานาประเทศเร็วๆ คืนวันเดียวกันลู่ฝานกับหานเฟิงเตรียมตัวเดินทาง กลัวว่าหลายๆ เรื่องจะเปลี่ยนแปลงเพราะทำสายเกินไป

แต่ลู่เฮ่าหรานกับลูหาวกลับให้ลู่ฝานรออีกหนึ่งวัน หนึ่งคือสอบถามก่อนว่าคนที่สอบผู้ตรวจการใหญ่ ต้องเตรียมอะไรบ้าง จากนั้นเตรียมทุกอย่างให้เรียบร้อย แล้วค่อยออกเดินทาง

สองคือถ้าพวกเขาเดินทางไปเอง อีกทั้งยังต้องไปหาสัตว์พาหนะที่หอฝึกสัตว์ แต่สองสามวันนี้ ตอนสายเลือดที่ไม่ใช่ทายาทสายตรงของตระกูลลู่กลับมา มีคนที่พาสัตว์พาหนะกลับมา แม้จะแค่ยืม แต่พวกเขาได้ใช้งานพอดี ไม่มีอะไรนอกจากให้เงินหอฝึกสัตว์มากขึ้นหน่อย

เรื่องพวกนี้ต้องใช้เวลาจัดการหนึ่งวัน สัตว์ก็ต้องใช้เวลาพักผ่อนหนึ่งวัน

ลู่ฝานพยักหน้าเห็นด้วย ในเมื่อตระกูลมีสัตว์พาหนะ ก็ไม่มีอะไรดีไปกว่านี้แล้ว แบบนี้จะทำให้พวกเขาลดเวลาเดินทางได้ด้วย

เมื่อปรึกษากันเสร็จ ลู่เฮ่าหรานกับลู่หาวเริ่มไปเตรียมของ ถือโอกาสไปถามโจวเจิ้นโส่วเกี่ยวกับเรื่องเจ้าหน้าที่

หานเฟิงหาวแล้วกลับไปนอน

ลู่ฝานเบื่อไม่มีอะไรทำ เขากลับห้องแล้วปิดประตูลง เข้าไปในจวนอากาศธาตุ กลั่นยาสองสามหม้อ จากนั้นลองเดินตำหนักยาในจวนอากาศธาตุว่าไกลแค่ไหน ได้ยาเม็ดที่ไม่เลวมาสองสามขวด จากนั้นจึงเดินออกจากห้องอย่างพอใจ

เมื่อเขาออกมา เป็นเวลาบ่ายแล้ว

ลู่ฝานไม่มีอะไรทำ เริ่มเดินเล่นในคฤหาสน์ตระกูลลู่ จากนั้นไปดูสัตว์พาหานะที่เขาต้องใช้ในวันพรุ่งนี้ ใช่นกเมฆที่เขาเคยนั่งหรือเปล่า

ตลอดทางลูกหลาน คนใช้ ยามของตระกูลลู่ที่เจอลู่ฝาน ทำความเคารพลู่ฝานตลอดทาง

ลู่ฝานเห็นความเคารพเลื่อมใสจากแววตาของพวกเขา

ลู่ฝานพยักหน้าเบาๆ เป็นการทักทายกลับ จากนั้นจึงเดินเล่นต่อ

แต่เขาเดินได้ไม่ไกล ก็ได้ยินผู้หญิงที่ไม่ใช่สายเลือดโดยตรงของตระกูลลู่ กำลังสอนลูกตัวเอง ดังมาจากด้านหลัง

“ลู่อือ นายต้องเรียนรู้จากเจ้าบ้านลู่ฝาน เป็นฮีโร่ผู้ยิ่งใหญ่เหมือนเจ้าบ้านลู่ฝาน เข้าใจไหม”

ลู่อือตอบด้วยน้ำเสียงเด็กน้อย

“รู้แล้วครับแม่ ผมจะตั้งใจฝึกฝน”

ลู่ฝานส่ายหน้ายิ้มแหย ตอนนี้เขากลายเป็นแบบอย่างของเด็กไปแล้ว เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ลู่ฝานนึกถึงชื่อสวะตระกูลลู่ในตอนนั้น

เฮ้อ เรื่องราวเปลี่ยนไปตามกาลเวลา

แค่เรื่องเมื่อ 1-2 ปีก่อน ทำไมมาคิดดูตอนนี้ เหมือนผ่านไปนานหลายสิบปีแล้ว

ลู่ฝานเดินมาถึงสวนหลังบ้าน ตอนนี้ตระกูลลู่กำลังขยายคฤหาสน์ สวนหลังบ้านที่ว่า มีขนาดพอๆ กับคฤหาสน์ตระกูลลู่เดิมทั้งหลัง

กำลังซ่อมแซม สร้างห้องและรื้อกำแพงไปทั่วทุกที่

ลู่ฝานเดินเข้าไปด้านในช้าๆ จู่ๆ ได้ยินเสียงร้องไห้ อีกทั้งยังเป็นเสียงสะอื้นของผู้หญิง

ลู่ฝานขมวดคิ้วเบาๆ เดินตามเสียงไป

ลู่ฝานมองจากไกลๆ เห็นผู้หญิงคนหนึ่งกำลังยืนเท้าเอวด่าหญิงสาวคนหนึ่ง

หญิงสาวคนนี้ดูคุ้นตามาก คนนี้คือฉินเอ๋อร์ที่ยกน้ำมาให้เขาเมื่อเช้าไม่ใช่เหรอ

ผู้หญิงที่ต่อว่าเธอ ลู่ฝานก็นึกออกแล้ว

ลู่หงหยู่น้องสาวของลู่เทียนกัง เธอดูมีพลานุภาพเต็มเปี่ยม!

“ฉินเอ๋อร์ นังเด็กนี่ นับวันยิ่งอวดดีขึ้นเรื่อยๆ ไม่เห็นฉันอยู่ในสายตาแล้วใช่ไหม เธอคิดว่าคุณชายลู่หมิงถูกใจเธอ ให้เธออยู่บ้านเดียวกับเขา ทำให้เธอสำคัญมากนักเหรอ กล้าเถียงกับฉันงั้นเหรอ เนรนาย วันนี้ฉันต้องฟาดเธอให้ตาย”

พูดพลางลู่หงหยู่เอาแส้ยาวออกมาจากแขนเสื้อ