เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 478
หินศิลาดำยังอยู่หน้าประตู มีแสงโลหิตเปื้อนอยู่ด้านบน
ลู่ฝานเปิดประตูเดินเข้าไปในเรือนเก็บหนังสือ
มองเพียงแวบเดียว ลู่ฝานก็เห็นท่านสวินนั่งอยู่หน้าประตู
แสงอาทิตย์ลอดผ่านหน้าต่าง ส่องลงบนใบหน้าท่านสวิน ตอนนี้ท่านสวินดูเหมือนแก่ไปหลายสิบปี
ริ้วรอยเต็มใบหน้า ผมและเคราขาว ประกายในแววตาหม่นหมอง
ลู่ฝานอึ้งไปเล็กน้อย รีบเดินเข้ามาจับมือท่านสวิน ใส่ปราณชี่เข้าไปในตัวท่านสวิน เพื่อตรวจสอบอาการบาดเจ็บ
ตอนที่ท่านสวินบาดเจ็บครั้งที่แล้ว ลู่ฝานให้ไอ้เก้ารักษาให้เขาเป็นอย่างดี ทำไม่ถึงเป็นแบบนี้!
“ไม่ต้องลำบากแล้ว ลู่ฝาน ฉันมีอาการบาดเจ็บเก่าบวกกับอาการบาดเจ็บใหม่ อีกทั้งยังฝืนเคลื่อนไหวพลังปราณของตัวเอง ทำให้สูญเสียพลังชีวิตของตัวเอง มีชีวิตได้อีกสองสามวัน ฉันก็รู้สึกตกใจมากแล้ว”
ลู่ฝานไม่พูดอะไรสักคำ ใส่ปราณชี่เข้าไปในตัวท่านสวินอย่างต่อเนื่อง
ตอนที่เขาตรวจสอบดู แม้ท่านสวินมีแผลทั้งภายในและภายนอก แต่เป็นอาการบาดเจ็บที่ไม่ส่งผลกระทบกับส่วนหลักสิถึงจะถูก ทำไมท่านสวินถึงเป็นแบบนี้ เมื่อตรวจสอบอย่างละเอียด ลู่ฝานพบว่าเส้นลมปราณและเลือดลมของท่านสวิน เหมือนต้นไม้แห้งเหี่ยว ไม่ยอมเคลื่อนอีกแล้ว
นี่คืออาการสูญเสียพลังชีวิตเหรอ
ลู่ฝานตะโกนเรียกไอ้เก้าในตัว รักษาอาการแบบนี้ ยังไงก็ต้องให้ไอ้เก้าทำ
ท่านสวินมองลู่ฝาน แล้วพูดช้าๆ ว่า “ลู่ฝาน ครั้งก่อนที่นายมาเอาหมัดถล่มเขา ฉันก็รู้ว่านายจะประสบความสำเร็จในอนาคต แค่ฉันคิดไม่ถึงว่านายจะประสบความสำเร็จจนน่าตกใจขนาดนี้ ตอนนี้ยังเก่งขนาดนี้ ต่อไปต้องเดินไปได้ไกลกว่านี้แน่นอน แค่ตระกูลลู่มีนายอยู่ ต้องเติบโตอย่างแข็งแกร่ง แต่ฉันคงไม่ได้เห็นวันนั้นแล้ว รอสักวันที่ตระกูลลู่กลายเป็นตระกูลใหญ่ที่มีชื่อเสียง อืม ฉันหมายถึงตระกูลใหญ่อย่างแท้จริง ดีที่สุดคือตระกูลใหญ่ทั้งเขตตงหวา ไม่สิ ตระกูลใหญ่ที่มีชื่อเสียงทั้งประเทศอู่อาน นายต้องมาที่หน้าหลุมศพฉัน แล้วพูดให้ฉันฟัง”
ลู่ฝานกัดฟันมองท่านสวิน เจดีย์เสวียนเก้ามังกรในตัวโดนเขาปลุกขึ้นมา
หลังจากเจดีย์เสวียนเก้ามังกรตรวจสอบดู จึงพูดออกมาว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ พลังชีวิตของเขาเหือดหายไป รักษายากมาก ถ้าตอนนี้ฉันมีพลังเต็มเปี่ยม ไม่มีอาการบาดเจ็บ ยังพอทำให้เขามีชีวิตอยู่ได้ 10-20 ปี แต่ตอนนี้ฉันทำสุดความสามารถแล้ว เขามีชีวิตอยู่ได้แค่ไม่กี่ชั่วยามแล้ว”
ลู่ฝานตะโกนอย่างบ้าคลั่งในใจ “แล้วทำไมตอนรักษาครั้งที่แล้ว แกถึงไม่พบอาการ”
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า “รักษาครั้งที่แล้ว หลักๆ เป็นการรักษาอาการบาดเจ็บ ไม่ได้ตรวจพลังชีวิตของเขาอย่างละเอียด เดิมทีพลังชีวิตของคนลึกลับมาก ถึงเป็นผู้แข็งแกร่งขั้นสูงสุด เมื่อพลังชีวิตหมดไป ก็รอดยาก เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ เสียใจด้วย ตอนนี้นายช่วยเขาไม่ได้”
ลู่ฝานสูดหายใจลึก ริมฝีปากเริ่มสั่น
ตอนนี้ท่านสวินกลับยิ้มแล้วพูดว่า “พอเถอะ ฉันบอกแล้วว่ารักษาไม่ได้ ลู่ฝานนายก็ไม่ต้องเสียแรงเปล่า ฉันอยู่มาขนาดนี้แล้ว เห็นความเป็นตายมานาน เมื่อนายอายุเท่าฉัน นายจะรู้ว่าตายอย่างสงบแบบนี้ อันที่จริงมีความสุขที่สุดแล้ว โลกใบนี้ผู้อ่อนแอใช้ชีวิตลำบาก ผู้แข็งแกร่งไม่ตายดี คนธรรมดาๆ อย่างฉัน ใช้ชีวิตอย่างสงบมาทั้งชีวิต ตอนตายไม่มีเรื่องทุกข์ใจ มีเพียงความสงบ ถือว่าเป็นของขวัญจากสวรรค์แล้ว”
ลู่ฝานยกมือพูดว่า “ท่านสวินไม่ต้องพูดแล้ว นายอดทนอีกหน่อย ต้องมีวิธีอยู่แล้ว”