เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 485
เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 485
เตะเพียงแค่ครั้งเดียว ทำให้เมี่ยวหยู่กลิ้งไปหลายรอบ หน้าตามอมแมมไปหมด
ลู่ฝานมองศิษย์พี่หานเฟิงอย่างตกตะลึง “ศิษย์พี่หานเฟิง พี่ไม่ลงมือกับผู้หญิงไม่ใช่เหรอ”
หานเฟิงยิ้มแล้วพูดว่า “ต้องดูด้วยว่าผู้หญิงแบบไหน ผู้หญิงปากจัดแบบนี้ จะให้ฉันอ่อนโยนด้วยเหรอ ให้ตายเถอะ เธอเป็นคนดีเหรอ”
ลู่ฝานหัวเราะออกมา
พวกคุณชายที่อยู่รอบๆ พากันตะลึง พวกเขาคิดไม่ถึงว่าหานเฟิงจะโหดเหี้ยมเช่นนี้ กล้าลงมือรุนแรงกับปากจัด
ให้ตายเถอะ เมี่ยวหยู่เป็นคุณหนูของจวนหัวหน้าเขตเชียวนะ
แม้ไม่ได้เป็นลูกสาวแท้ๆ ของหัวหน้าเขตอี้ว์แต่สนิทสนมกว่าหม่าจิ่นเยอะ
หม่าจิ่นอึ้งไปก่อนในตอนแรก จากนั้นเขาพุ่งเข้ามา
“ไอ้เลวสองคนนี้ พวกนายรนหาที่ตาย”
อาวุธอยู่ในมือ หม่าจิ่นปล่อยพลังปราณแดนปราณในชั้นสูงสุดออกมาทันที
พลังปราณระดับนี้ ถึงอยู่ในสถาบันสอนวิชาบู๊ก็นับว่าไม่เลวแล้ว แต่เมื่อเขาใช้กระบวนท่ากระบี่ ลู่ฝานถึงกับขมวดคิ้วขึ้นมา
บนโลกนี้มีวิชากระบี่ที่อ่อนปวกเปียกแบบนี้ด้วยเหรอ
พระเจ้า กระบวนท่ากระบี่ของหม่าจิ่นราวกับผีเสื้อท่ามกลางดอกไม้ ล่องลอยพลิ้วไหว แสงกระบี่สะดุดตา
วิชากระบี่แบบนี้ ก็งดงามอยู่ แต่ช่องโหว่เยอะเกินไป
เป็นช่องโหว่แทบจะทุกที่ ลู่ฝานคิดว่าแค่ตัวเองเอาท่อนไม้มาแทงผ่านแสงกระบี่ ก็สามารถแทงลงบนตัวของเขาให้เป็นรูได้เลย
ไม่ต้องพูดถึงเรื่องแดนผลการฝึกตนของทั้งสองคน ที่แตกต่างกันเป็นอย่างมาก แค่วิชากระบี่ของหม่าจิ่น ถึงหม่าจิ่นเป็นนักบู๊แดนปราณชีวิต ลู่ฝานเชื่อว่าตัวเองสามารถฆ่าเขาได้สบายๆ
ลู่ฝานขี้เกียจใช้กระบี่ เขายื่นนิ้วออกมาแตะ
ทันใดนั้นทะลุผ่านไปแสงกระบี่เป็นชั้นๆ ของหม่าจิ่น ร่วงลงบนหว่างคิ้วของคุณชายหม่าจิ่น
ปราณชี่กลายเป็นพลังปราณบนนิ้ว จู่ๆ มีพลังระเบิดออกมาหลายสิบเท่า
หม่าจิ่นสั่นไปทั้งตัว ล้มลงบนพื้นน้ำลายฟูมปาก
ไม่เพียงแค่นั้น ท่อนล่างของหม่าจิ่นเปียกชื้นไปทั้งหมด การกระทำของลู่ฝาน ทำให้เขาไม่สามารถควบคุมปัสสาวะกับอุจจาระได้ กลิ่นไม่พึ่งประสงค์ลอยคละคลุ้ง
“ฆ่าคนแล้ว!”
คุณหนูตระกูลร่ำรวยส่งเสียงออกมาด้วยความตกใจ
ยามที่เฝ้าประตูมองอย่างเย็นชา ไม่มีท่าทีจะเข้ามาห้าม
พวกคุณชายถอยหลังด้วยสีหน้าหวาดกลัว คนที่ชีวิตอยู่ดีกินดีแบบพวกเขา เกิดมาหลายสิบปีไม่เคยฆ่าไก่สักตัว จะรับเหตุการณ์แบบนี้ได้อย่างไร
ตอนนี้คุณเมี่ยวหยู่ที่โดนหานเฟิงเตะออกไป กรีดร้องออกมาแทบขาดใจ
“ฆ่าพวกเขา ฆ่าพวกเขาซะ แค่ฆ่าเขาได้ ฉันจะให้แสนเหรียญทอง พวกนายอยากได้อะไร บอกฉันมาได้เลย”
เมื่อได้ยินเสียงตะโกนของเมี่ยวหยู่ พวกคุณชายที่มีความสามารถอยู่บ้าง เข้ามาล้อมลู่ฝานกับหานเฟิงเอาไว้
“ยอมแต่โดยดีเถอะ พวกนายกล้าก่อเรื่องแบบนี้ในเมืองตงหวา อยากโดนประหารเก้าชั่วโคตรเหรอ”
คุณชายที่ถือดาบยาวในมือพูดด่าเสียงดัง
ได้ยินคำว่าประหารเก้าชั่วโคตร หานเฟิงเกือบหลุดขำไม่ไหว “นายจะประหารฉันเก้าชั่วโคตรเหรอ เหอะๆ นายนี่เก่งกว่าซาตานอีกนะ ตอนนั้นคนที่ฝึกวิชาชั่วร้าย ยังไม่สามารถทำลายตระกูลฉันได้ พวกนายพูดอวดดีจริงๆ มาสิ ฉันจะรออยู่ นายประหารฉันก่อนแล้วค่อยว่ากัน ไอ้พวกขี้ขลาด”
พูดจบ เสื้อปราณปกคลุมร่างกายหานเฟิง
เมื่อเห็นหานเฟิงปล่อยพละกำลังระดับแดนปราณนอกออกมา มีคนถอยหลังทันที เห็นได้ชัดว่าคิดไม่ถึงว่าหานเฟิงจะเป็นยอดฝีมือแดนปราณนอก
ลู่ฝานกำลังจะปล่อยเสื้อปราณปกคลุมร่างกายตัวเองเช่นกัน แต่ขณะนั้น หลินซันเดินกลับมา