เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 499

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 499
ศิษย์พี่หานเฟิงเงยหน้าดื่มเหล้า ถอนหายใจยาวแล้วพูดว่า “ดื่มเหล้าหลังจากเสร็จเรื่อง ไม่เสียแรงที่เกิดมาบนโลกนี้ ศิษย์น้องลู่ฝานมานั่งสิ”

ลู่ฝานมองศิษย์พี่หานเฟิงที่ตัวแดงจนควันลอยออกมา แล้วใช้มือจับดู

ทันใดนั้นลู่ฝานพบว่าศิษย์พี่หานเฟิงไม่เพียงแต่จะไม่มีพลังความร้อน หนำซ้ำยังเย็นเล็กน้อย

“แปลกจัง ศิษย์พี่หานเฟิง สายเลือดตื่นตัวขึ้นมาคืออะไรกันแน่ อาการแบบนี้เป็นปกติเหรอ”

ศิษย์พี่หานเฟิงยิ้มแล้วพูดว่า “ปกติสิ เมื่อคนตระกูลเราเป็นชายอย่างแท้จริง หมายถึงหลังจากทำเรื่องแบบนั้น นายก็รู้……ก็จะปลุกสายเลือดให้ตื่นตัว พละกำลังเพิ่มขึ้นหนึ่งครั้ง ตอนนี้ฉันกำลังอยู่ในสภาวะพลุ่งพล่าน ใช้เวลาประมาณหนึ่งคืน สีแดงบนตัว เป็นตราสัญลักษณ์สายเลือดตระกูลหานของเรา ศิษย์น้องลู่ฝาน นายอย่าลูบมั่วซั่ว ตอนนี้ฉันไม่สามารถควบคุมพลังตัวเองได้ ถ้าทำให้นายบาดเจ็บจะซวย”
สีหน้าลู่ฝานประหลาดมาก มีการปลุกพลังแบบนี้ด้วยเหรอ โลกใหญ่ไพศาล มิพิศดารมิมี
“มิน่าล่ะพี่ถึงทำจนห้องเป็นแบบนี้ ศิษย์พี่หานเฟิง งั้นครั้งนี้พลังพี่เพิ่มมาเท่าไร ยกระดับขึ้นกี่ขั้น”
ศิษย์พี่หานเฟิงหัวเราะแล้วพูดว่า “ไม่แน่นอนหรอก ลูกหลานตระกูลหานอาศัยชี่หยางมาฝึกฝน ตอนยังไม่ทำสิ่งนั้น ก็สะสมพลังสายเลือด การฝึกฝนก็ช้า อะไรก็ช้าไปหมด เมื่อมันปลดปล่อยออกมา หึหึ มันจะพุ่งทะยานสูงสุด ศิษย์น้องลู่ฝาน อย่าดูแค่ตอนนี้นายแข็งแกร่งกว่าฉัน รอให้คืนนี้ฉันยกระดับพลังจนเสร็จสิ้น ต่อไปนายต้องตามฉัน เมื่อถึงตอนนั้นยอดฝีมือของสำนักโลหิตพิฆาตมา ศิษย์พี่ก็พอต้านทานให้นายได้”
ศิษย์พี่หานเฟิงส่ายหัวไปมา ดูได้ใจมาก
ลู่ฝานพูดว่า “ชี่หยางไม่รั่วไหล สะสมพลัง ศิษย์พี่หานเฟิง แล้วทำไมพี่ไม่สะสมอีกสักสองสามปีล่ะ ถึงตอนนั้นจะได้ไม่ต้องพุ่งทะยาน พุ่งสูงขึ้นทีเดียวไม่ดีเหรอ”
ศิษย์พี่หานเฟิงจ้องหน้าลู่ฝาน พูดทีละคำว่า “นายรู้ไหมว่าฉันอดทนมายี่สิบกว่าปีแล้ว”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ ศิษย์พี่หานเฟิงสีหน้าเศร้า น้ำตาแทบจะไหลออกมา
เขาเงยหน้ามองไปทางหน้าต่าง “พี่ใหญ่ของฉัน ตื่นตัวตั้งแต่อายุ สิบสองส่วนพี่รองตอน 13 ปี ขนาดน้องคนที่ 17 ซึ่งไม่มีวาสนากับผู้หญิงที่สุด ยังตื่นตัวเมื่อสองปีก่อน อายุ 15 ปี มีแค่ฉัน เฮ้อ มีแค่ฉันที่ทนมาถึง 20 กว่าปี นายรู้ไหมว่าโดนคนหัวเราะเยาะทั้งวันมันรู้สึกยังไง นายเข้าใจไหมว่าพวกเลวพาสาวสวยมาเดินอวดต่อหน้านายทุกวัน บอกให้นายสนุกได้ตามสบาย แต่นายทำไม่ได้มันรู้สึกยังไง”

หางตาศิษย์พี่หานเฟิงเปียกชื้น

ลู่ฝานได้ยินแล้วอ้าปากค้าง นี่มันตระกูลประหลาดอะไรกัน!

ศิษย์พี่หานเฟิงสะบัดหัว “พูดขึ้นมาก็ทุกข์ใจ เฮ้อ ความต้องการของพ่อฉันก่อนตายก็คือ ฉันจะตื่นตัวหลังจากอายุ 20 ปี ฉันตั้งใจมาเขตตงหวาอย่างเงียบๆ นับว่าอยู่มา 2-3 ปี ตอนนี้เป็นช่วงที่ฉันตื่นตัวแล้ว ศิษย์น้องลู่ฝาน ขอโทษด้วยนะ อิอิ ทำห้องพังแล้ว เขาให้ชดใช้เท่าไร ฉัน……มีแค่นี้ ที่เหลือรอฉันกลับบ้านแล้วค่อยเอาเงินมาให้นะ”

ศิษย์พี่หานเฟิงเอาเงินตัวเองออกมา ยังไม่ทันได้ใช้แรงที่นิ้ว เหรียญเงินเป็นกำ โดนเขาบีบจนเป็นผงทอง