เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 507
เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 507
อาวุธมากมายรวมตัวกันเป็นกองเหมือนภูเขา เปลี่ยนแปลงไม่สามารถคาดเดาได้ นี่คือเขาดาบในตำนาน
ส่วนด้านบนเขาดาบ มีเมฆเพลิงเชื่อมติดกันเป็นแถบ สุดปลายเมฆเพลิงมีสีแดงและสีขาวเป็นแถบ นั่นคือที่ที่มีจิตอัคคีอยู่
นั่นคือเมฆเพลิงของจริง เปลวไฟลุกโชน ตอนนี้ลู่ฝานยังไม่สามารถเหาะได้ นั่นหมายความว่าถ้าเขาต้องการของในเมฆเพลิง ต้องขึ้นไปบนยอดเขาดาบก่อน จากนั้นเข้าไปในเมฆเพลิง ชิงจิตอัคคีมาด้วยความเร็วสูงสุด
ลู่ฝานแอบกัดฟัน ทำไมถึงเป็นแบบนี้
เขาจำได้ว่าในข้อมูลที่อ่านเมื่อคืน บอกว่าเขาดาบทะเลเพลิงเจอได้ยากมาก
อันที่จริงการสอบประเมินผู้ตรวจการชั้นล่าง มีทั้งหมดเจ็ดด่าน โดยทั่วไปแล้วด่านจะถูกสุ่มจากในนั้น เพื่อใช้เป็นเนื้อหาการสอบประเมิน
ตั้งแต่ค่ายบู๊แดนล้ำลึก ถึงเขาดาบทะเลเพลิงที่ยากที่สุด
อันที่จริงด่านแต่ละด่าน มีระดับความยากแตกต่างกัน
อย่างเช่น ค่ายบู๊แดนล้ำลึก คือการที่สิบคนเข้าไปในค่ายกลหุ่นเชิด แค่เอาชนะหุ่นเชิดที่ค่ายกลก่อตัวขึ้นมา จึงถือว่าผ่านด่าน
พละกำลังของหุ่นเชิดพวกนั้น ประมาณแดนปราณนอก แค่ทั้งสิบคนรวมพลังกัน โดยปกติสามารถผ่านได้สามหรือห้าคนไม่เท่ากัน
แต่เขาดาบทะเลเพลิง ต้องบุกไปด้วยตัวเอง ไม่ต้องพูดถึงระดับความยากที่ยากมาก สิบปีมานี้ยังไม่เคยเคลื่อนไหวเลย
คิดไม่ถึงว่าวันนี้เขาจะเจอแล้ว
เมื่อได้ยินคำว่าเขาดาบทะเลเพลิง นักบู๊ด้านหลังเริ่มพากันโอดครวญ
“พระเจ้า ทำไมดวงซวยขนาดนี้ เจอเขาดาบทะเลเพลิงที่ยากที่สุด”
“นี่คือด่านที่ให้คนผ่านเหรอ ฉันได้ยินคนพูดว่า ไม่มีคนผ่านด่านนี้มาหลายสิบปีแล้ว ถ้าไม่ใช่แดนปราณชีวิต อย่าหวังจะบุกเข้าไปเลย”
“ด่านนี้ทำให้คนตายได้จริงๆ นะ ฉันว่าฉันมาสอบปีหน้าดีกว่า”
……
เกิดเสียงเจี๊ยวจ๊าวดังขึ้น ทันใดนั้นในบรรดาทั้งสิบคน มีสามคนที่ยอมแพ้
ผู้อาวุโสมองอยู่ข้างๆ เมื่อได้ยินว่าทั้งสามคนสละสิทธิ์ จึงพูดว่า “คนที่ไม่อยากฝ่าด่าน ยืนอยู่ตรงนี้ รอให้ด่านสิ้นสุดลง ส่วนคนที่จะฝ่าด่าน เริ่มได้แล้ว เวลาจำกัดอยู่ที่สองชั่วยาม”
ลู่ฝานกำหมัด สูดหายใจลึก
ในเมื่อมาถึงขั้นนี้แล้ว เขาไม่มีทางที่ให้ยอมแพ้ได้
ลู่ฝานหันมาพูดกับเซี่ยวเอ๋อร์ว่า “คุณเซี่ยวเอ๋อร์ นายจะบุกไปกับผมไหม”
เซี่ยวเอ๋อร์กัดฟัน ตอนนี้กำลังลังเล
ผ่านไปครู่หนึ่ง เซี่ยวเอ๋อร์พูดว่า “นายมั่นใจหรือเปล่า”
ลู่ฝานพูดว่า “ยังไม่เคยลอง จะรู้ได้ยังไงว่ามีความมั่นใจหรือเปล่า ตอนนี้อยู่ที่ว่านายเชื่อผมหรือเปล่า”
เซี่ยวเอ๋อร์มองตาลู่ฝาน ทันใดนั้นเธอพูดว่า “เมื่อกี้ฉันไม่เชื่อนายไปรอบหนึ่งแล้ว แต่ความจริงพิสูจน์ว่าฉันผิดไป งั้นครั้งนี้ฉันจะเชื่อนายสักครั้ง ไอ้บื้อ ถ้านายทำให้ฉันเป็นอะไรในนั้น ฉันไม่ปล่อยนายไว้แน่”
ลู่ฝานพูดว่า “ผมรับปากแล้วว่าจะพานายผ่านด่าน ทำได้ตามที่พูดอยู่แล้ว”
เมื่อพูดเช่นนี้ ลู่ฝานก้าวไปยังเขาดาบทะเลเพลิง
นักบู๊ด้านหลังกัดฟันเดินตามมาเช่นกัน
เมื่อเดินเข้ามาใกล้ เขาดาบที่หมุนวน ดูมีแรงสั่นสะเทือน
นี่มันอาวุธแหลมคมไม่รู้ตั้งเท่าไร ส่องแสงสะท้อนภายใต้แสงอาทิตย์ร้อนระอุ
ลู่ฝานจับมือเซี่ยวเอ๋อร์แล้วพูดว่า “ตั้งสติทำใจให้สงบ”
จากนั้นเกราะเกล็ดมังกรสีเงินปรากฏขึ้นทั้งตัวลู่ฝาน
เกราะแผ่ไปทั่วตัวลู่ฝานอย่างรวดเร็ว ไม่นานเซี่ยวเอ๋อร์ก็ถูกปกคลุมไปด้วย
เซี่ยวเอ๋อร์มองตัวเองกับลู่ฝานถูกปกคลุมด้วยเกราะสีเงิน ด้วยความตกตะลึง
เหมือนทั้งสองเชื่อมติดกัน เกราะตัวเดียวกัน ทำให้ทั้งสองคนดูไม่มีระยะห่างกันเลยสักนิด