เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 514
เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 514
ฉานซินพูดว่า “คนอายุน้อยที่มีความทะเยอทะยาน แต่ถ้านายคิดว่าผ่านเขาดาบทะเลเพลิงได้ จะสามารถสอบประเมินผู้ตรวจการชั้นกลางได้ นั่นคือความผิดมหันต์ การสอบประเมินผู้ตรวจการชั้นกลาง ยากกว่าเป็นสิบเท่าร้อยเท่า ด่านแต่ละด่าน ถูกเลือกออกมาด้วยความตั้งใจ ได้รับการอนุมัติจากเบื้องบน นายรู้ไหมว่าทั้งประเทศอู่อาน มีคนสอบประเมินผู้ตรวจการชั้นกลางเท่าไร”
ลู่ฝานพูดว่า “ว่ากันว่าหลายร้อยเกือบพันครับ”
ฉานซินส่ายหน้าพูดว่า “ข่าวนายไม่ถูกต้องนะ ดูเหมือนฟังแค่ข่าวที่โด่งดังเท่านั้น ฉันจะบอกให้นะ มีผู้ตรวจการชั้นกลางทั้งหมด 8543 คน”
ลู่ฝานพูดอย่างตกใจว่า “เยอะขนาดนี้เลยเหรอครับ!”
ฉานซินหัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า “เยอะเหรอ ประเทศอู่อานมีทั้งหมด 108000 เขต คนพวกนี้ยังไม่ถึงเศษส่วนเลย เฉลี่ยดูแล้ว แต่ละเขตยังไม่ถึงครึ่งคนเลย จะบอกนายให้อีกว่า ช่วงนี้มีนักบู๊สอบผ่านหนึ่งคน เขาเป็นคนเขตหมานอี๋ อายุ 23 ปี ผลการฝึกตนระดับปราณชีวิต ภารกิจการสอบประเมินคือ ฆ่าอสูรมังกรตัวโตเต็มวัย ในที่รกร้าง เขาต่อสู้กับอสูรมังกรที่รกร้างสามวันสามคืน ท่ามกลางสายตาของทุกคน สู้กันอย่างดุเดือด สุดท้ายกระดูกทั้งตัวแตกไปเกือบครึ่ง โชคดีที่กระบี่แทงลงบนจุดสำคัญของอสูรมังกรที่รกร้างพอดี จึงทำให้สอบผ่านสำเร็จ”
ลู่ฝานตกใจจนอ้าปากค้าง
อสูรมังกรที่รกร้าง เทียบได้กับนักบู๊แดนปราณฟ้าเลยนะ
ใช้ผลการฝึกตนแดนปราณชีวิต สู้กับอสูรมังกรที่รกร้างที่ทัดเทียมกับนักบู๊แดนปราณฟ้า เขาจะทำได้ยังไง
ฉานซินมองสีหน้าตกใจของลู่ฝาน แล้วพูดว่า “ตอนนี้รู้ระดับความยากของการสอบประเมินผู้ตรวจการชั้นกลางหรือยัง ฉันว่านายกลับไปฝึกอีกสักสองสามปี แล้วค่อยมาเถอะ อย่าหัวร้อนจนทำให้ถึงแก่ชีวิต”
ลู่ฝานกัดฟัน ครุ่นคิดครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ผมอยากลองดู อย่างน้อยให้ผมได้รู้ว่าภารกิจของตัวเองคืออะไร”
ฉานซินพูดว่า “เป็นเด็กที่ไม่ยอมแพ้จริงๆ ช่างเถอะ เพราะการสอบประเมินผู้ตรวจการชั้นกลาง มีโอกาสอบได้สองครั้ง ถ้านายอยากสอบจริงๆ หลังจากสามวัน เอาป้ายคำสั่งไปที่จวนหัวหน้าเขต บอกต่อหน้าทุกคนว่าต้องการสอบ ต้องผ่านสามด่านเหมือนกัน ด่านแรกตรวจสอบผลการฝึกตน ด่านที่สองรับภารกิจ ด่านที่สามคือการตรวจสอบโดยหัวหน้าเขต”
ลู่ฝานคารวะแล้วพูดว่า “ขอบคุณที่ชี้แนะครับ”
ฉานซินปิดตาลงช้าๆ จู่ๆ ลู่ฝานรู้สึกว่าโลกตรงหน้าสั่นไปมา จากนั้นตัวเขาออกมาอยู่ข้างนอกห้องอย่างไม่รู้ตัว
เซี่ยวเอ๋อร์กับผู้อาวุโสรอเขาอยู่นานแล้ว
ผู้อาวุโสมองลู่ฝานแล้วพูดว่า “ได้ป้ายคำสั่งยัง”
ลู่ฝานพยักหน้าพูดว่า “ได้มาแล้ว”
ผู้อาวุโสหัวเราะออกมา “ดีมาก ลู่ฝาน นายจะมีชื่อเสียงในเมืองตงหวาแล้ว ในฐานะที่เป็นผู้ชี้แนะของนาย ต่อไปถ้ามีเรื่องอะไร มาหาฉันได้ ฉันโม่ซั่น แค่พูดชื่อฉันที่จวนหัวหน้าเขต คนอื่นจะรู้ทันที”
ลู่ฝานพูดว่า “ขอบคุณผู้อาวุโสโม่มากครับ ขอทราบได้ไหม ทำไมผมถึงจะมีชื่อเสียงเหรอ”
ผู้อาวุโสโม่ยิ้มอย่างมีเลศนัย เซี่ยวเอ๋อร์ที่อยู่ข้างๆ พูดว่า “หึ คืนนี้นายก็รู้เอง ลู่ฝาน ฉันให้ยาเม็ดกับนายเชียวนะ ไม่ร่วมงานเลี้ยงอื่น ถ้าถึงตอนที่ฉันเชิญนาย นายต้องมานะ”
ลู่ฝานพยักหน้าเบาๆ ถือว่ารับปากแล้ว แม้เขาจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
ผู้อาวุโสโม่ก็ไม่พูดอะไรมาก เขาสะบัดมือ แสงค่ายกลสว่างขึ้นอีกครั้ง
ตัวของทั้งสามคนหายไปพร้อมกัน
ในเวลานี้ที่นอกเมืองตงหวา ข่าวอันน่าตกใจเผยแพร่ไปทั่ว
การสอบประเมินผู้ตรวจการชั้นล่างในปีนี้ เกิดเหตุการณ์สะเทือนขวัญที่สุด ลู่ฝานที่มาจากเมืองเจียงหลิน ผ่านด่านเขาดาบทะเลเพลิง ที่ยังไม่มีใครผ่านได้มาหลายสิบปี!
เมื่อข่าวออกมา เกิดความฮือฮาไปทั่วเมืองตงหวา