เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 537
เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 537
ศิษย์พี่หานเฟิงพูดว่า “ชิ ฉันก็นึกว่าอะไร แค่ปัญหาเรื่องฐานะ แล้วยังไง ในตระกูลหานของฉัน ไม่เคยมีปัญหาเรื่องฐานะ นายรู้ไหมว่าบรรพบุรุษตระกูลหานของฉันก่อตั้งตระกูลได้ยังไง”
ลู่ฝานส่ายหน้าสื่อว่าตัวเองไม่รู้
หานเฟิงส่ายหัวพูดว่า “ปล้นคนรวยช่วยคนจน ครองชื่อด้านนี้ นี่เป็นธุรกิจของบรรพบุรุษตระกูลหาน นายเข้าใจหรือยัง ฐานะไม่เห็นสำคัญ สมัยนี้ดูกันที่พละกำลัง ศิษย์น้องลู่ฝาน แบบนี้ไม่ได้แล้ว หยุดรถเลย ฉันไปรับเธอกลับมาดีกว่า”
ลู่ฝานแทบหมดคำจะพูดแล้ว
“ศิษย์พี่หานเฟิง พี่บอกว่าผู้หญิงไม่มีคุณสมบัตินั่งรถม้าคันเดียวกับเราไม่ใช่เหรอ”
หานเฟิงไม่รอให้รถม้าจอดสนิท ก็ลุกขึ้นอย่างรีบร้อน “ความงามก็คือคุณสมบัติ นายจะไปรู้อะไร”
เมื่อพูดแบบนี้ ศิษย์พี่หานเฟิงเปิดประตูรถม้า
แต่ขณะนั้น ลูกธนูโลหิตพุ่งเข้ามา ไม่ทันตั้งตัว ศิษย์พี่หานเฟิงโดนยิงทะลุที่ไหล่ทันที
“ให้ตายเถอะ ศิษย์น้องลู่ฝาน รีบรีบถอย!”
ลู่ฝานปฏิกิริยารวดเร็ว ใช้หมัดกระแทกประตูจนพัง พาศิษย์พี่หานเฟิงเด้งตัวออกไป
พริบตาเดียว ด้านล่างรถม้ากลายเป็นเถ้าถ่าน เพราะกองเพลิงขนาดใหญ่
คนขับรถม้าเป็นศพทันที ลู่ฝานลอยอยู่กลางอากาศ คว้าศิษย์พี่หานเฟิง เหาะลงมาบนถนนซึ่งอยู่ไกลออกมา
เมื่อเพ่งมอง เห็นคนที่ไฟลุกเต็มตัวขวางทางอยู่
ใบหน้าที่คุ้นเคย ดาบหัวผีที่คุ้นเคย ทำให้ลู่ฝานกัดฟันพูดว่า “เสวี่ยบา!”
ถูกต้อง คนที่มาคือเสวี่ยบาแห่งสำนักโลหิตพิฆาต
เสวี่ยบาพูดด้วยใบหน้าที่มีรอยยิ้มโหดเหี้ยม “อสูรบุกเข้ามาเอง ลู่ฝาน นายกล้ามาเมืองตงหวา ดูเหมือนวันนี้ฉันจะแก้แค้นให้พี่น้องที่ตายไปของฉันได้แล้ว วันนี้นายไม่มีค่ายกลคอยช่วย ดูสิว่าจะหนีไปไหนได้”
พลังธาตุไฟอันแข็งแกร่ง ลามไปทั่วพื้น แม้เพลิงลุกโชนจะอยู่ไกล แต่ทำให้ลู่ฝานรู้สึกเจ็บผิวหนัง
“หนี!”
ลู่ฝานพูดออกมา
ศิษย์พี่หานเฟิงเอามือกุมแผลตัวเอง สบถด้วยสีหน้าไม่พอใจ
ทั้งสองกำลังจะถอยหลัง แต่เห็นคน 5-6 คนล้อมมาจากด้านหลัง ด้านบนตึกและห้องต่างๆ ก็มีเงาคน มีพลานุภาพอยู่ทั่ว รายล้อมพวกเขาเอาไว้จากแปดทิศ
ลู่ฝานกับหานเฟิงชะงักฝีเท้าลง มองนักบู๊อาวุธครบมือ ผลการฝึกตนไม่เลวที่อยู่รอบๆ ลู่ฝานกัดฟันพูดว่า “นี่คือวิธีของสำนักโลหิตพิฆาตเหรอ คุยกันดีแล้วว่าสู้กันหลังจากสามวัน กวนหานเป็นคนต่ำถึงขั้นนี้เลยเหรอ”
เสวี่ยบาเดินมาข้างหน้า เดินพลางตั้งท่าสู้ “นายจะรู้ความสามารถและพรสวรรค์ของเจ้าสำนักได้ยังไง สำนักโลหิตพิฆาตของฉันทำอะไรไม่สนใจวิธีการ ดูแค่ผลลัพธ์เท่านั้น ลู่ฝาน นายไม่คิดว่าถ้าหลังจากสามวัน นายไม่สามารถปรากฏตัวออกมาได้ กลายเป็นคนหนีการต่อสู้ จนทำให้เสื่อมเสียชื่อเสียง ข่าวไม่ดีถูกพูดถึงไปทั่ว มันยิ่งดีกว่าไม่ใช่เหรอ”
ลู่ฝานกำกระบี่หนักไว้ในมือ ในเวลาเดียวกันก็ตะโกนเรียกเจ้าดำในใจ ถ้าไม่มีเจ้าดำ ความสามารถในการต่อสู้ของเขาจะลดลงไม่น้อย
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรปลุกเจ้าดำ ตอนนี้มีอันตรายเต็มไปหมด
ลู่ฝานพูดว่า “หึ พวกนายกล้าทำแบบนี้ในเมืองตงหวา ทำเหมือนไม่มีผู้เฝ้าเมือง ไม่มีหัวหน้าเขต”
เสวี่ยบาพูดว่า “ไอ้เด็กไร้เดียงสา นายคิดว่าพวกเขาตรวจตราทุกวันเหรอ อีกทั้งนายตายไป จะมีใครรู้ เอาชีวิตมาซะ!”
พูดพลาง เสวี่ยบาถือดาบยาวพุ่งเข้ามาหาลู่ฝาน
แต่ขณะนั้น ศิษย์พี่หานเฟิงเด้งตัวขึ้น พร้อมกับการเคลื่อนไหวพลังปราณอันน่ากลัว จากนั้นชิงเตะลงบนท่อนล่างของเสวี่ยบา
“ให้ตายเถอะ นายพูดมากจริงๆ!”