เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 55

ลู่ฝานไม่มีเวลาสนใจความเจ็บบนแขน ใต้เท้าของเขาเกิดสายลม เปลวไฟบนตัวพุ่งขึ้นมา

หมัดไฟถล่มเขา

หมัดปะทะกับมีดสั้นที่เข้ามาโจมตีพอดี ลู่ฝานรู้สึกถึงแรงหมุนอันรุนแรง ผ่านหมัดของเขา เข้ามาในเส้นลมปราณ

สั่นไปทั้งตัว ลู่ฝานรู้สึกชัดเจนอีกครั้งว่า ปราณในชั้นสุดยอดกับปราณในชั้นหนึ่งยังต่างกันราวฟ้ากับเหว

ครั้งนี้ ลูฝ่านกระแทกกับกำแพงหินอย่างแรง เหมือนจะรวมเข้าไปในกำแพงหิน

เด็กผู้หญิงโดนหมัดของลู่ฝานชกใส่ จนถอยหลังไปหลายก้าว มีดสั้นที่ก่อตัวจากพลังปราณ ที่อยู่ในมือ เริ่มเลือนราง

ลู่ฝานรู้สึกมีอะไรที่ลำคอ เลือดกำลังจะพุ่งออกมา แต่เขาฝืนกลืนเลือดลงไป

แสงเพลิงบนตัวหายไป มีเพียงปราณชี่ที่ไหลเวียนอยู่หนึ่งชั้น

เด็กผู้หญิงมองลู่ฝานอย่างละเอียด แล้วพูดว่า “พลังปราณของนายอ่อนแอขนาดนี้ คิดไม่ถึงว่าจะต้านทานการโจมตีของฉันได้ ไม่เลวเลยนี่ เฮ้อ ทำไมพลังปราณของนาย ถึงเป็นแบบนี้”

เมื่อเห็น “พลังปราณ” บนตัวลู่ฝานดูผิดปกติ เด็กผู้หญิงจึงรีบเดินเข้ามา

สายตาลู่ฝานกำลังมองไปทั่วถ้ำ ตอนนี้พละกำลังของเขา คงสู้เด็กผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ โอกาสเพียงอย่างเดียว คือรีบหาอุกกาบาตจิตเย็นให้เจอ แล้วรีบหนีไป

ทันใดนั้น ลู่ฝานเห็นหินสีฟ้ากองเล็กๆ ในกองสิ่งของแวววาวระยิบระยับ

ไม่ต้องสงสัยเลยว่านี่คืออุกกาบาตจิตเย็น

ลู่ฝานสูดหายใจลึก ตอนนี้เด็กผู้หญิงเดินมาตรงหน้าเขาแล้ว

ทันใดนั้น ลู่ฝานเด้งตัวออกมา ยกมือ ปล่อยหมัดออกไป

หมัดถล่มเขาทำลายล้าง!

ราวกับเด็กผู้หญิงคิดไม่ถึง ว่าลู่ฝานยังมีแรงโต้กลับ ระหว่างตื่นตระหนก เธอกลายเป็นเศษเงา ด้านหน้าลู่ฝานกลายเป็นเด็กผู้หญิงที่เหมือนกันสองคน

หมัดชกได้เพียงอากาศ ลู่ฝานชะงักกลางอากาศ

เศษเงาหายไป เด็กผู้หญิงหมุนตัว เอามีดสั้นออกมา แต่ขณะนั้น เท้าของลู่ฝานเหยียบลงบดมีดสั้นของเธอ อย่างคาดไม่ถึง

ต้องการโอกาสนี้แหละ ออกหมัดเพื่อการโจมตีกลับของเด็กผู้หญิง

เมื่อเห็นโอกาสเหมาะ จึงยืมแรงนี้ ลู่ฝานพุ่งออกไปเหมือนสายฟ้า

มาอยู่บนอุกกาบาตจิตเย็น ลู่ฝานคว้าขึ้นมาหนึ่งอัน กำลังจะใช้แรงพุ่งออกไปจากโพรงถ้ำ แต่ขณะนั้น เขารู้สึกว่าอุกกาบาตจิตเย็น ที่คว้าอยู่ในมือซ้าย หยิบขึ้นมาไม่ได้ เหมือนติดอะไรบางอย่าง

ลู่ฝานเก็บแรงเอาไว้ หยุดลงบนกองสมบัติ

เมื่อหันไปมอง เห็นสุนัขตัวเล็ก ที่มีขาหน้าสั้น กอดอุกกาบาตจิตเย็นเอาไว้แน่น แยกเขี้ยวยิงฟันใส่ลู่ฝาน

ลู่ฝานอึ้งไป สุนัขตัวเล็กแค่นี้ คิดไม่ถึงว่าจะมีแรงเยอะขนาดนี้ อีกอย่างสุนัขขาหน้าสั้นตัวนี้ เขาเคยเห็น นี่ไม่ใช่สุนัขที่เจอตอนฝึกฝนที่เขาซีซาน ก่อนงานเทศกาลเซ่นไหว้ไม่ใช่เหรอ ดูเหมือนมันจะโตขึ้นไม่น้อย บนตัวมีแสงสีดำอยู่หนึ่งชั้น

ลู่ฝานกำลังตกใจ มีแรงลมโจมตีมาด้านหลังอีกครั้ง

เด็กผู้หญิงที่โดนลู่ฝานคิดบัญชีอย่างเฉียบแหลม โมโหเล็กน้อย แค่ไอ้คนที่มีปราณในชั้นหนึ่งแค่คนเดียว เธอยังจัดการไม่ได้ คนที่มีผลการฝึกตน ปราณในชั้นสุดยอดแบบเธอ คงฝึกเสียเปล่าแล้วล่ะ

มีดสั้นที่มีแสงสีแดงหนึ่งชั้น เด็กผู้หญิงใช้ท่าไม้ตายของตัวเอง

วิชาหงส์เริงสวรรค์!

มีดเดียวทำลายฟ้า!

กระแสลมด้านหน้ามีดสั้น เริ่มเคลื่อนไหวอย่างรุนแรง ท่าไม้ตายเช่นนี้ ถึงลู่ฝานมีผิวหนังเผ่ามังกร คุ้มกันร่างกายอยู่ ก็ยากจะต้านทานได้

ท่าไม้ตายยังไม่ทันถึงตัว ลู่ฝานโดนกระแสลมอันรุนแรง โจมตีจนเจ็บผิวหนัง

แต่ขณะนั้น สุนัขที่มีขาหน้าสั้น คำรามออกมาเสียงดังฟังชัด จากนั้นเปลวไฟสีดำ พ่นออกมาจากปากสุนัข

ลู่ฝานที่อยู่ใกล้สุด ได้รับบาดเจ็บ เปลวไฟดำอันน่ากลัว แผดเผาจนลู่ฝานเจ็บไปทั้งตัว และรีบปล่อยมือทันที

เด็กผู้หญิงที่พุ่งเข้ามา โดนเปลวไฟดำแผดเผาเช่นกัน มีดสั้นที่ก่อตัวจากพลังปราณ โดนเปลวไฟดำเผาจนหายไป

เสียงร้องตกใจ เด็กผู้หญิงถอยหลังกรูด เปลวไฟดำอันน่ากลัวเหมือนพิษในกระดูก แผดเผาพลังปราณของเธอ

เห็นได้ด้วยตาเปล่าว่า พลังปราณอันแข็งแกร่งของเด็กผู้หญิงกำลังโดนแผดเผาอย่างรวดเร็ว เผาจนเหลือเพียงชั้นบางๆ เปลวไฟดำจึงหายไป

ลู่ฝานกลับรู้สึกดีขึ้นมาหน่อย เหมือนปราณชี่ของเขาจะไม่ค่อยกลัวเปลวไฟดำมากนัก ใช้ปราณชี่โจมตีไป เปลวไฟดำหายไปทันที

อีกทั้งยังมีผิวหนังเผ่ามังกรอยู่ ลู่ฝานเห็นส่วนที่โดนเผาของตัวเอง ฟื้นฟูอย่างรวดเร็ว

เด็กผู้หญิงหวาดกลัวแล้ว ไม่กล้าเข้ามาอีก แต่สุนัขตัวน้อย ไม่มีท่าทีจะปล่อยเด็กผู้หญิงไป ด้านหลังของมันมีปีกเพลิงเล็กๆ โผล่มาสองปีก ทำให้สุนัขตัวเล็กลอยขึ้นมา

ตอนนี้ ลู่ฝานแน่ใจแล้วว่าสุนัขตัวนี้มีสายเลือดของเผ่ามังกร เพราะตอนนี้มันคำรามเสียงมังกรออกมา

แม้เสียงจะไม่ดัง แต่ยังมีพลานุภาพ

เปลวไฟดำรวมตัวในปาก สุนัขเล็งไปที่เด็กผู้หญิง

ตอนนี้ ในแววตาของเด็กผู้หญิง มีความหวาดกลัว ครั้งนี้เธอไม่มีทางรับการโจมตีจากเปลวไฟของสุนัขได้แน่นอน

ใช้วิชาเคลื่อนไหวร่างกาย ตอนนี้เด็กผู้หญิงกลายเป็นเศษเงาอีกครั้ง

แต่เปลวไฟที่สุนัขพ่นออกมาครั้งนี้ ไม่ใช่แค่เส้นตรง ทันใดนั้น ทั้งโพรงถ้ำ กลายเป็นทะเลเพลิง

เปลวไฟดำลุกโชน ลู่ฝานใช้ปราณชี่ของตัวเอง ออกมาบนผิวหนังทั้งหมด

เปลวไฟดำกับปราณชี่ของเขา รวมเข้าด้วยกัน ลู่ฝานได้กลิ่นร่างกายตัวเองกำลังโดนเผาจนเกรียม

ให้ตายเถอะ ที่แท้สุนัขตัวนี้เก่งกาจขนาดนี้

มีเสียงร้องเจ็บปวดมาจากด้านหลัง ลู่ฝานหันไปมอง เห็นเงาเลือนรางของเด็กผู้หญิงอยู่ในเปลวไฟดำ

ไม่รู้ว่าเด็กผู้หญิงคนนั้น หลบอยู่หลังเขาตั้งแต่เมื่อไร

ลู่ฝานเดาความคิดของเด็กผู้หญิงได้ ไม่มีอะไรนอกเสียจากจะให้เขาเป็นโล่เนื้อ กำบังเปลวไฟเอาไว้ แต่เธอคิดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะปล่อยทะเลเพลิงออกมา