เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 559

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 559
ควันสีขาวลอยขึ้นมาในลานประลองอย่างต่อเนื่อง บดบังสายตาของคนจำนวนไม่น้อย

มีเสียงต่อสู้ของลู่ฝานกับกวนหาน ดังออกมาจากกลุ่มควันอย่างต่อเนื่อง

สีแดงเพลิงกับสีฟ้าเย็นยะเยือกปะทะกันไม่หยุด ทุกครั้งที่โจมตี จะระเบิดจนลานประลองบู๊เป็นหลุมใหญ่

ไอ้อ้วนเจิงที่นั่งอยู่ล่างลานประลองบู๊ไม่พูดอะไร ปล่อยให้ทั้งสองคนสร้างความเสียหายต่อไป เห็นท่าทีนิ่งสงบของเขา เหมือนเรื่องแบบนี้ไม่ได้เกิดขึ้นเป็นครั้งแรก

ผู้ชมที่มีพละกำลังแข็งแกร่ง ยังสามารถมองการต่อสู้อย่างรวดเร็วบนเวทีได้ชัดเจน ส่วนผู้ชมที่พละกำลังอ่อนแอ ไม่เห็นแม้แต่เงาของลู่ฝานกับกวนหาน

สีหน้าหานเฟิงยังตึงเครียดอยู่ เขารู้ดีว่าพละกำลังของลู่ฝาน อาศัยยาเร่งมันขึ้นมา เมื่อเทียบกับคนที่ฝึกฝนอย่างแท้จริง ยังห่างชั้นกันอยู่ การต่อสู้ที่สูญเสียพลังแบบนี้ กลัวว่าจะทนไม่ไหวน่ะสิ

เป็นอย่างที่คาดการณ์ไว้ ขณะที่ศิษย์พี่หานเฟิงกำลังเป็นกังวลกับลู่ฝาน มีเสียงปะทะดังขึ้นบนลานประลอง เสียงปะทะดังกว่าก่อนหน้านี้มาก ลานประลองบู๊ก็สั่นสะเทือนตามไปด้วย

เงาของลู่ฝานกับกวนหานปรากฏออกมา คนหนึ่งมีสีหน้าโมโห ส่วนอีกคนเนื้อตัวเต็มไปด้วยบาดแผล

ลู่ฝานคือคนที่เนื้อตัวเต็มไปด้วยบาดแผล กระบี่หนักปักอยู่บนพื้น บาดแผลทั้งตัวลึกจนเห็นกระดูก

แต่ไม่มีเลือดไหลออกมาจากบาดแผล เมื่อมองดูดีๆ จะพบว่าบาดแผลโดนแช่แข็งเอาไว้

กวนหานสีหน้าโมโห เพราะซีกหน้าของเขายุบลงไปทั้งแถบ

กระบวนท่าของลู่ฝานไม่ได้ทำให้เขาบาดเจ็บมากเท่าไร แต่กลับโจมตีลงบนหน้าเขา

“ลู่ฝาน นายกล้ามาก!”

กวนหานแผดเสียงออกมา

ดูไม่ออกเลยว่าเขาเป็นคนที่รักสวยรักงาม

ลู่ฝานเร่งการเคลื่อนไหวของปราณชี่ในตัว เจดีย์เสวียนเก้ามังกรก็เริ่มช่วยฟื้นฟูอาการบาดเจ็บ ทันใดนั้นพลานุภาพบนตัวเริ่มพลุ่งพล่านอีกครั้ง บาดแผลภายนอกเริ่มสมานกันอย่างรวดเร็ว

กวนหานตกใจกับความเร็วการฟื้นฟูของลู่ฝาน และความแข็งแกร่งของพลังปราณ

นั่นเป็นพลังปราณที่แข็งแกร่งที่สุด ที่เขาเคยเห็นมาทั้งชีวิต ทำลายไม่ได้ โจมตีไม่ได้ ความเร็วการฟื้นฟูยังรวดเร็วมากด้วย

เมื่อเห็นว่าใบหน้าตัวเองเสียโฉม กวนหานตัดสินใจใช้ท่าไม้ตายของตัวเอง ไม่เซ้าซี้กับลู่ฝานอีก ต้องฆ่าตายในกระบวนท่าเดียว

กระบี่เย็นยะเยือกออกมาจากแขนเสื้อ ครั้งนี้ไม่ใช่กระบี่ที่ก่อตัวจากพลังปราณ แต่เป็นกระบี่ยาวที่สลักงูเหลือมขนาดใหญ่อยู่

กวนหานมองลู่ฝานแล้วพูดว่า “ลู่ฝาน ตายภายใต้กระบี่นี้ ถือว่าเป็นเกียรติของนาย จำชื่อของมันไว้ กระบี่นี้ชื่อว่ากระบี่กลืนทิพย์!”

เมื่อพูดจบ พลังปราณทั้งตัวกวนหาน เข้าไปในกระบี่กลืนทิพย์

เห็นได้ด้วยตาเปล่าว่างูเหลือมยักษ์บนกระบี่กลืนทิพย์มีชีวิตขึ้นมา

ลู่ฝานยืดตัวตรง จ้องกระบี่กลืนทิพย์ของกวนหาน

ได้ยินเสียงเจดีย์เสวียนเก้ามังกรในตัวตะโกนว่า “ของดี เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ชิงกระบี่เขามา ชิงมา”

ลู่ฝานแอบก่นด่าว่า “นี่ต้องแย่งมาถึงจะได้เหรอ!”

จู่ๆ น้ำแข็งและหิมะโปรยลงมารอบๆ

อยู่ดีๆ ก็มีหิมะโปรยลงมาจากฟ้า

กวนหานสะบัดกระบี่ งูเหลือมยักษ์กับมังกรเกล็ดน้ำแข็งด้านหลังเข้ารวมเป็นหนึ่งเดียว พุ่งเข้าไปฆ่าลู่ฝานทันที

ตอนนี้ลู่ฝานทำเพียงแค่ยกกระบี่หนักไร้คมของตัวเองขึ้นมา ปราณชี่ในตัวเคลื่อนไหวอย่างบ้าคลั่ง!

ต้านทานไว้ ต้านทานไว้!

ตู้ม!

งูเหลือมยักษ์กลืนตัวของลู่ฝาน ใบหน้ากวนหานมีรอยยิ้ม

“จัดการสำเร็จด้วยกระบวนท่าเดียว คนที่มีความสามารถน้อยนิด แต่คิดทำการใหญ่ เพ้อเจ้อ!”

กวนหานพูดเบาๆ แววตามองไปยังด้ามกระบี่กลืนทิพย์ เขารอให้กระบี่กลืนทิพย์เอาเลือดสารจำเป็นของลู่ฝานกลับมา

ถูกต้อง เขาคือผู้ฝึกวิชาชั่วร้าย แต่ไม่ใช่ผู้ฝึกวิชาชั่วร้ายที่แท้จริง เขาเป็นแค่คนที่มีกระบี่ที่ผู้ฝึกวิชาชั่วร้ายเท่านั้น สามารถกลืนกินเลือดสารจำเป็นของคนที่เพิ่งตาย เพื่อนำมาให้ตัวเองใช้ นำมันมายกระดับผลการฝึกตน นี่เป็นสาเหตุที่เขาฝึกฝนถึงขั้นล้ำลึก ในขณะที่หน้าตาดูเหมือนอายุน้อยขนาดนี้

แต่รออยู่พักหนึ่ง กระบี่กลืนทิพย์ก็ยังไม่มีปฏิกิริยาอะไร

กวนหานขมวดคิ้วมองลู่ฝาน เห็นลู่ฝานลุกขึ้นยืนอย่างโงนเงน

กวนหานขมวดคิ้วทันที ก่นด่าออกมาว่า “นายนี่เป็นแมลงสาบที่ฆ่าไม่ตายจริงๆ”

พูดพลาง แสงกระบี่โจมตีออกไปอีกครั้ง

กระบี่หิมะมังกร!

พลังปราณกลายเป็นสายลม พายุทอร์นาโดขนาดใหญ่สองลูก ปะทะลงบนตัวลู่ฝานอีกครั้ง

เสื้อปราณของลู่ฝานโดนฉีกออก พลังอันแข็งแกร่งเข้าไปในตัวลู่ฝาน

ลู่ฝานแสยะยิ้มในใจ ชัยชนะในช่วงนี้ของเขา ทำให้เขาเกิดความจองหอง ไม่เห็นคนเก่งในโลกอยู่ในสายตา จนทำให้ประเมินพละกำลังของกวนหานไม่ดีพอ แล้วฝืนต่อสู้ ถึงมียาคอยช่วย ถึงมีเจ้าดำคอยช่วย เขาก็เป็นฝ่ายที่ถูกกระทำ

แต่จะเอาชนะเขา มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก!