เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 561

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 561
กวนหานโมโหจนสั่นไปทั้งตัว ความเคียดแค้นในแววตาแทบจะทะลักออกมาเหมือนหนอง

กวนหานหอบหายใจ ตอนนี้พลังปราณของเขาอยู่ในสภาวะที่ใกล้จะหมดแล้ว เขายื่นมือเข้าไปคลำหายาในอก แล้วยัดยาใส่ปากต่อหน้าทุกคน

“ลู่ฝาน ไม่ใช่แค่นายที่มียา!”

พูดพลาง บาดแผลบนใบหน้ากวนหานเริ่มฟื้นฟูอย่างรวดเร็ว

ลู่ฝานกวาดตามองความเร็วในการฟื้นฟูบาดแผลของกวนหานเพิ่งแวบเดียว ก็พิจารณาได้ว่ายาที่กวนหานกินเข้าไป น่าจะเป็นยาชีวิตระดับ 5-6

ลู่ฝานหัวเราะเบาๆ เขามียาประเภทนี้ไม่น้อย

ลู่ฝานเอาขวดออกมาจากเข็มขัด

เปิดจุกบนขวดออก กลิ่นยาหอมฟุ้งไปทั่ว ลู่ฝานกรอกใส่ปากจนหมดขวดเหมือนกินลูกอม

กึก กึก!

ลู่ฝานเคี้ยวเพียงสองครั้ง ยากลายเป็นของเหลวเข้าไปในท้อง

วิธีกินยาแบบนี้ ทำให้ทุกคนกลืนน้ำลาย

“รวยจริงๆ ยาขวดนี้ราคาตั้งเท่าไร!”

แอบบ่นพึมพำ แม้เมืองตงหวาเป็นเมืองใหญ่ แต่คนที่เคยเห็นยามีไม่มาก

นักบู๊ที่มีความรู้หน่อย ได้กลิ่นยาก็รู้

ยาขวดนี้อย่างน้อยต้องเป็นยาชีวิต ยาชีวิตหนึ่งขวดเต็มๆ!

นักบู๊จำนวนมาก ไม่สามารถหามาได้ขวดหนึ่งทั้งชีวิต

“เขามีพ่อเป็นผู้ฝึกชี่หรือเปล่า!”

นักบู๊คนหนึ่งพึมพำออกมา คนข้างๆ พยักหน้าตาม ไม่งั้นคงไม่สามารถอธิบายได้ว่าทำไมลู่ฝานรวยขนาดนี้

กวนหานเห็นการกระทำของลู่ฝาน ถึงกับหางคิ้วกระตุก

ไอ้หมอนี่รวยกว่าเขาอีก

ในมือกวนหานไม่มียาชีวิตสักขวด แค่เม็ดเดียว ยังต้องเสียเงินมากมายกว่าจะได้มา

ถึงเขาเป็นเจ้าสำนักเล็กๆ ถึงเขามีระดับผลการฝึกตนแข็งแกร่งกว่าลู่ฝานก็เถอะ

แต่ถ้าพูดเรื่องยา หึหึ นักบู๊จะเทียบกับผู้ฝึกชี่ได้อย่างไร

แค่มีสมุนไพรเพียงพอ ลู่ฝานสามารถทำยาออกมาสองสามขวดได้ทุกคืน

แค่ยาขวดเดียว ไม่นับประสาอะไร

ตอนนี้กวนหานเริ่มสงสัยตัวตนของลู่ฝานแล้ว

ความรวยที่ลู่ฝานแสดงออกมา ไม่เหมือนนักบู๊ที่มาจากเมืองเล็กๆ

อสูรวิเศษ เข็มขัดอากาศธาตุ อาวุธมหัศจรรย์ ยาชีวิตทั้งขวด ไม่ว่าอะไรก็ยากที่จะได้เห็นจากนักบู๊จากเมืองเล็กๆ แต่ตอนนี้สิ่งเหล่านี้อยู่บนตัวลู่ฝานเพียงคนเดียว

กวนหานทั้งอิจฉาทั้งริษยา

เป็นเรื่องที่ยากจะจินตนาการ กวนหานพันกระบี่เย็นเยือก เจ้าสำนักโลหิตพิฆาต จะอิจฉานักบู๊ไม่มีสำนักที่มาจากเมืองเล็กๆ

ถ้าทุกคนรอบๆ รู้ถึงจิตใจของกวนหานในตอนนี้ คนจำนวนไม่น้อยคงต้องตกตะลึง

จะยื้อต่อไปไม่ได้แล้ว!

กวนหานพูดในใจ

เขามองออกแล้ว ลู่ฝานเป็นนักบู๊ประเภทที่ยิ่งสู้ยิ่งแกร่ง ความถึกเต็มเปี่ยม ทั้งเลวทั้งดื้อรั้น

กวนหานคำนวณพลังปราณของตัวเองที่เหลืออยู่อย่างละเอียด มีแสงสีแดงฉายขึ้นในแววตาของเขา

ดูเหมือนต้องใช้วิธีพิเศษแล้ว!

เมื่อคิดได้เช่นนั้น นิ้วมือของกวนหานขยับอย่างรวดเร็ว แบบที่คนทั่วไปไม่สามารถสังเกตเห็น

หัวหน้าเขตอี้ว์ที่นั่งอยู่ตรงที่นั่งผู้ชมยกยิ้มมุมปาก

ดีมาก เขารอช่วงเวลานี้แหละ

ไม่ทำให้เขาผิดหวังจริงๆ ลู่ฝานบีบบังคับให้กวนหานใช้กระบวนท่านี้ออกมาได้

มีกระบวนท่านี้ ถึงลู่ฝานแพ้ เขาต้องรักษาชีวิตลู่ฝานให้ได้

กวนหาน ดูสิว่าครั้งนี้นายกับอาจารย์นายจะหนีไปไหน

กวนหานที่อยู่บนลานประลองไม่ได้คิดอะไรมาก ตอนนี้ในหัวเขามีเพียงความคิดที่จะฆ่าลู่ฝานเท่านั้น