เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 562

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 562
แค่ฆ่าลู่ฝานตาย ของมีค่ามากมายบนตัวลู่ฝาน จะเป็นของเขาทั้งหมด

ยอมเสี่ยงนิดหน่อยเพื่อสิ่งนี้ เห็นได้ชัดว่าคุ้มค่า

ลู่ฝานเร่งปราณชี่ของตัวเองให้ฟื้นฟูเร็วขึ้น ถ้าพูดว่าเขามีความสามารถอะไรที่เหนือกว่านักบู๊แดนปราณชีวิต สิ่งแรกที่พูดถึงคือความสามารถในการฟื้นฟูของเขา

ไม่ว่าจะเป็นความสามารถในการฟื้นฟูอาการบาดเจ็บ หรือความสามารถในการฟื้นฟูปราณชี่ ถึงเป็นนักบู๊แดนปราณดินก็สู้เขาไม่ได้

แค่ปราณชี่หลงเหลืออยู่เพียงเล็กน้อย สามารถงอกงามอย่างต่อเนื่อง เริ่มต้นเพียงน้อยนิด แต่สามารถพัฒนาไปสู่ความยิ่งใหญ่ได้

จู่ๆ กวนหานเคลื่อนไหวทันที

กวนหานพร้อมกับเงาดำ ปรากฏตัวตรงหน้าลู่ฝาน

ลู่ฝานใช้กระบี่จู่โจมออกไปโดยไม่ต้องคิด แต่เมื่อฟันกระบี่ลงไป กลับทำให้ตัวของกวนหานแยกเป็นสอง พลังอันแข็งแกร่งทำให้ลานประลองบู๊ที่เละอยู่แล้ว ระเบิดขึ้นมาอีกครั้ง รู้สึกเหมือนโจมตีไม่โดนกวนหาน

แต่ตัวของกวนหานไม่ได้หายไป เขาแยกเป็นสองส่วนอย่างประหลาด จากนั้นใช้มือหนึ่งบีบไหล่ลู่ฝาน

“ผนึก!”

คำพูดธรรมดาๆ ออกมาจากปากกวนหาน

ทันใดนั้น ลู่ฝานรู้สึกถึงพลังแปลกประหลาดและน่ากลัว ปล่อยออกมาจากมือกวนหาน รบกวนเลือดลมของเขาทันที

ลู่ฝานอยากจะดิ้นขัดขืน

แต่เหมือนพลังนั้นควบคุมร่างกายของเขา ทำให้เขาไม่สามารถขยับได้ ป้ายคำสั่งจิตใจเต๋าสำนักมารในแหวน ส่องแสงสว่างจ้า จะออกมาจากแหวน แต่โดนคาถาสะกดที่อยู่บนแหวนควบคุมเอาไว้

“ลู่ฝาน ได้ตายเพราะชุดวิชานี้ของฉัน นายตายตาหลับแล้ว วางใจเถอะ ฉันจะดูดพลังของนายมาทั้งหมด ผู้หญิงของนาย ตระกูลของนาย ฉันจะเอามาทั้งหมด ให้พวกเขาสัมผัสกับความรู้สึกที่ตายไปเสียยังดีกว่ามีชีวิตอยู่ ทุกข์ทรมาน ดิ้นรน ไอ้กระจอก!”

กวนหานมองลู่ฝานอย่างดูหมิ่น

ตั้งแต่เขาได้วิชานี้มา เขาไม่เคยแพ้ใครเลย

นี่เป็นวิชาที่แฝงอยู่ในกระบี่กลืนทิพย์ แม้กวนหานไม่รู้ว่าวิชานี้คืออะไร แต่เขารู้ว่าเมื่อมีวิชานี้ เขาจะไร้เทียมทาน

ตัวที่แยกออกเป็นสองส่วนของกวนหาน ค่อยๆ รวมตัวกลับสู่สภาพเดิม

นี่ไม่ใช่มายากล ไม่ใช่เศษเงาอะไรทั้งนั้น

แต่นี่เป็นวิชากายที่อยู่ในวิชาชุดนี้ ใช้พลังป้องกันร่างกาย เปลี่ยนให้ไร้รูปร่าง

จากคำอธิบายของวิชา เมื่อไรที่กวนหานสามารถละทิ้งร่างกายของตัวเองได้ วิชาของเขาจะเข้าสู่ระยะรู้ความ

ตอนนี้เขาไร้รูปร่างได้เพียงชั่วคราวเท่านั้น แต่เพียงพอให้เขาฆ่าลู่ฝานแล้ว

ลู่ฝานตกใจ เขารู้สึกว่าเลือดสารจำเป็นและปราณชี่ของตัวเอง เริ่มไหลออกไป แสงมุกเทพในตันเถียนค่อยๆ ริบหรี่ลง

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรในตัวก่นด่าออกมา

“วิชามารกัดกินกาย ให้ตายเถอะ ไอ้หมอนี่เป็นคนที่ฝึกวิชาชั่วร้าย เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ รีบใช้วิชาชั่วร้ายจัดการเขา เขาเรียนวิชาแค่เพียงผิวเผินเท่านั้น คุณยังมีโอกาส”

ลู่ฝานรีบเอาปราณชี่ของตัวเองแปรเปลี่ยนเป็นพลังวิญญาณ

ทันใดนั้น ลู่ฝานรู้สึกว่าร่างกายของตัวเองฟื้นฟูขึ้นมาเล็กน้อย

มีประกายสว่างวาบในตา ลู่ฝานใช้วิชาชิงวิญญาณของตัวเองออกมาเช่นกัน

มีประกายปรากฏขึ้นในตากวนหาน ตัวของเขาสั่นอย่างรุนแรง

เพียงพริบตา ลู่ฝานเห็นช่องโหว่แล้ว

พลังวิญญาณกลายเป็นปราณชี่อีกครั้ง ขับพลังอื่นในร่ายกายออกไป แรงลมระเบิดออกมาจากตัวลู่ฝานอย่างแรง

ฝ่ามือของกวนหานผละออกจากตัวลู่ฝานทันที

กวนหานสีหน้าตกตะลึง เบิกตาโตอ้าปากค้าง