เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 595

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 595
เช้าวันรุ่งขึ้น แสงพระอาทิตย์สาดส่อง

เวทีทดสอบที่อยู่ในเมืองตงหวาเต็มไปด้วยผู้คน

วันนี้ เป็นการสอบผู้ตรวจการชั้นกลาง ทุกปีเมืองตงหวาจะมีการจัดการสอบแบบนี้หนึ่งครั้ง เมื่อถึงเวลานี้ เป็นเวลาที่ประชาชนทั่วไปของเมืองตงหวาจะได้มองเห็นวัยรุ่นอัจฉริยะของเขตตงหวา

ในปีนี้ เมืองตงหวามีอัจฉริยะสิบกว่าคนเข้ารวมการสอบเข้าผู้ตรวจการชั้นกลาง

หนึ่งในนั้นก็คือคุณชายลู่ฝานที่ทุกคนรู้จัก ทำให้ประชาชนทุกคนในเมืองตงหวารู้สึกตื่นเต้นมากๆ

“ไหว้ฟ้าดิน พิธีจบสิ้น!”

เมื่อพิธีกรตะโกนเสียงดังออกมา หัวหน้าเขตอี้ว์กับผู้เฝ้าเมืองจางก็ทำพิธีอันซับซ้อนเสร็จ

ลู่ฝานและคนอื่นๆมองดูอยู่ข้างๆ

พิธีแบบนี้ก็ไม่ต่างอะไรกับการกราบไหว้ประจำปีของตระกูลลู่ แต่มันซับซ้อนกว่าเล็กน้อยเท่านั้น

เมื่อรอจนหัวหน้าเขตอี้ว์และคนอื่นๆทำพิธีจนจบ จากนั้นทุกคนก็นั่งลงทันที

ทหารที่อยู่บริเวณโดยรอบปล่อยพลังปราณพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าอย่างพร้อมเพรียงกัน มีแสงจำนวนมากพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าและโดดเด่นมากๆ มันดึงดวงสายตาของประชาชนในเมืองตงหวาทันทีและพวกเขาก็ตบมือด้วยความดีใจ

มีเด็กจำนวนไม่น้อยดึงมือของพ่อแม่ตัวเอง พวกเขามองดูท้องฟ้า ราวกับเข้าสู่ช่วงเทศกาลสำคัญ

ลู่ฝานหัวเราะเบาๆ การเปิดพิธีและกิจกรรมแบบนี้ไม่เลวจริงๆ

มีชายชราคนหนึ่งเดินมาถึงตรงกลาง คนๆนี้ลู่ฝานรู้จัก เขาคือผู้อาวุโสโม่ ลู่ฝานไม่ได้เจอหน้าเขามาสักพักแล้ว

“คนที่จะเข้าสอบขึ้นมาได้เลย!”

ผู้อาวุโสโม่เอ่ยปากพูด

ทำให้ประชาชนที่อยู่ด้านล่างโห่ร้องด้วยความตื่นเต้นดีใจ

ลู่ฝานลุกขึ้นและเดินไปยังเวทีทดสอบ ทำให้ผู้หญิงที่อยู่ด้านล่างตะโกนออกมา:”คุณชายลู่ฝาน!”

เสียงกรีดร้องดังไปทั่วบริเวณ มีผู้หญิงบางคนกรีดร้องจนหมดสติไป ลู่ฝานมองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น ทำให้เขารู้สึกแปลกใจมากๆ

ในกลุ่มฝูงชน ลู่เฮ่าหราน ลู่หาวกับศิษย์พี่หานเฟิงก็อยู่ในนั้นด้วย

เมื่อมองเห็นลู่ฝานได้รับความนิยมขนาดนี้ ลู่เฮ่าหรานกับลู่หาวก็หัวเราะด้วยความดีใจ

ศิษย์พี่หานเฟิงกอดผู้หญิงคนหนึ่งอยู่และตะโกนออกมา:”ศิษย์น้องลู่ฝานสู้ๆ ฮ่าๆๆ ถ้านายเป็นผู้ตรวจการชั้นกลาง หลังจากนี้ฉันก็จะมีเรื่องให้โม้อีกหนึ่งเรื่องแล้ว”

ผู้หญิงที่โดนหานเฟิงกอดเอาไว้ไม่ใช่ใครที่ไหน เธอคือคุณเมี่ยวหยู่

เพียงแต่ตอนนี้ เมี่ยวหยู่ไม่ได้ดูเย่อหยิ่งอวดดีเหมือนเมื่อก่อนแล้ว เธอทำตัวน่ารักน่าเอ็นดูตลอดเวลา

ลู่ฝานไม่ได้กลัวศิษย์พี่หานเฟิงโดนหลอกเลย เมี่ยวหยู่ตกไปอยู่ในน้ำมือของศิษย์พี่หานเฟิง เธอคงต้องเปลี่ยนนิสัยตัวเองบ้างแล้ว

มีสิบคนเดินขึ้นไปบนเวที เมื่อมองดูแล้ว ลู่ฝานมองเห็นคนรู้จักคนหนึ่ง เธอก็คือคุณหนูอู่คงหลิง

ส่วนคนอื่นๆนั้น ลู่ฝานไม่รู้จักพวกเขาเลย คิดว่าคนพวกนี้น่าจะเป็นคนที่ได้ตำแหน่งผู้ตรวจการชั้นล่างมานานแล้ว

“นายก็คือลู่ฝานเหรอ? ชื่อเสียงของนายโด่งดังมากๆเลย”

มีผู้ชายคนหนึ่งที่ยืนอยู่ข้างๆลู่ฝานเอ่ยปากพูด ลู่ฝานหันหน้ากลับไปมองเขา จู่ๆลู่ฝานก็ขมวดคิ้วทันที

ทั้งๆที่เป็นผู้ชาย แต่เส้นผมปิดบังใบหน้าครึ่งหนึ่ง มุมปากมีรอยยิ้มเจ้าเล่ห์อยู่ เขามีน้ำเสียงแหบ แค่มองก็รู้ได้ทันทีว่าเขาไม่มีความสง่างามของยอดฝีมือเลย

ลู่ฝานพยักหน้าให้อีกฝ่าย ถือว่าตอบรับคำพูดของอีกฝ่ายแล้ว

ชายหนุ่มพูดด้วยรอยยิ้ม:”อืม นายอวดดีจริงๆ อีกเดียวนายก็คงไม่กล้าอวดดีแล้ว”

ขณะพูด ชายหนุ่มก็หัวเราะออกมา

คนที่อยู่ข้างๆ ดูเหมือนจะรู้จักผู้ชายคนนี้ พวกเขาก็หัวเราะออกมาเช่นกัน

ลู่ฝานไม่รู้ว่าทำไมคนพวกนี้ถึงหัวเราะออกมา เขาก็ไม่อยากสนใจอีกฝ่ายด้วย เขามองไปที่หัวหน้าเขตอี้ว์

ตอนนี้หัวหน้าเขตอี้ว์ยืนขึ้นมาและเอ่ยปากพูด:”อัจฉริยะทุกคน พวกนายเตรียมพร้อมหรือยัง?”

ทั้งสิบคนหัวเราะออกมาพร้อมกัน หัวหน้าเขตอี้ว์ตบมือตัวเอง ให้นักบู๊ที่อยู่ด้านหลังยกก้อนหินเจ็ดสีอันหนึ่งออกมา

หัวหน้าเขตอี้ว์ชี้หินศิลาดำแล้วพูด:”หินเฟิ่งหวา วันนี้ใช้ก้อนหินอันนี้เพื่อทดสอบทุกคน ถ้าเตรียมพร้อมแล้วก็ขึ้นมาบนเวทีได้เลย ถ้ายังฝึกฝนไม่ถึงแดนปราณนอกชั้นห้าก็ไม่ต้องเข้าร่วมทดสอบอีกแล้ว ถ้าเข้าร่วมก็เหมือนพาตัวเองไปตายเท่านั้น ก้อนหินแบ่งเป็นเจ็ดสี แบ่งเป็นสีแดง สีส้ม สีเหลือง สีเขียว สีฟ้า สีน้ำเงินและสีม่วง การทำสอบครั้งแรกก็คือ ถ้าสีของก้อนหินต่ำกว่าสีเหลือง ถือว่าไม่ผ่านการทดสอบครั้งแรก พวกคุณมีคำถามอะไรไหม?”