เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 615

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 615
รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้า จู่ๆ ลู่ฝานรู้สึกว่าให้ของไอ้เก้ากินเยอะๆ ก็เป็นเรื่องที่ไม่เลวเหมือนกันแฮะ

ในมือเขายังมีผ้าปิดหน้าที่ยังไม่มีเวลาศึกษา ให้ไอ้เก้ากินได้หรือเปล่า ช่างเถอะ รีบเปิดความสามารถชั้นที่สองเร็วๆ ดีกว่า

อืม เรื่องนี้เก็บไว้คิดได้

อี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์สูดหายใจ ตั้งสติได้แล้ว อาการบวมบนขาเธอหายไปอย่างรวดเร็ว กลับสู่สภาพเดิม

“ขอบใจคุณชายลู่”

อี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์พูดเบาๆ

เจิงหยงดูอยู่ข้างๆ ตลอดเวลา เห็นอี้วเสี้ยวเอ๋อร์มีสติแล้ว เขาถอนหายใจแล้วพูดว่า “คุณชายลู่ คิดไม่ถึงว่านายยังรู้เรื่องการแพทย์ด้วย”

ลู่ฝานพูดว่า “นิดหน่อยเท่านั้น”

ล้วงมือเข้าไปหยิบยาออกมาจากในอกหนึ่งเม็ด แล้วป้อนให้อี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์

ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “คุณเสี้ยวเอ๋อร์ รอบนี้เป็นคิวผมให้ยาเธอแล้ว”

อี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์มองบนใส่ลู่ฝาน “ยาของนายไม่ดีเท่ายาที่ฉันให้หรอก หึ!”

อี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์กำลังจะลุกขึ้นยืน แต่พบว่าตัวเองไม่มีแรง

ลู่ฝานขมวดคิ้วเบาๆ อย่าบอกนะว่ายาเขาใช้ไม่ได้ เป็นไปไม่ได้!

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ลืมบอกไป คนที่โดนฉันดูดพลังจนหมด อย่างน้อยต้องใช้เวลาฟื้นฟูเจ็ดวัน อืม ถึงเจ้านายให้เธอกินยา อย่างน้อยก็ต้องใช้เวลา 3-5 วัน”

ลู่ฝานพูดอย่างตกใจในใจ “แกเอาพลังปราณเธอไปหมดเลยเหรอ”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า “แล้วเจ้านายคิดว่าพลังมากมายแบบนั้นมาจากไหน วางใจเถอะเจ้านาย ฉันแค่เอาพลังปราณปนเปื้อนสารพิษในตัวเธอออกไปทั้งหมด ไม่ได้ทำลายตันเถียนของเธอ ไม่กี่วันเธอจะเดินได้เหมือนเดิม แค่พลังหมดชั่วคราวเท่านั้น!”

ลู่ฝานสีหน้าประหลาด พลังหมดชั่วคราว งั้นสองสามวันนี้ อี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์ก็เหมือนพิการ สถานที่อันตรายแบบนี้ ถ้าอี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์ไม่สามารถต่อสู้ได้ เป็นเรื่องวุ่นวายมาก

อี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์เห็นสีหน้าผิดปกติของลู่ฝาน เข้าใจว่าอาการบาดเจ็บของตัวเองสาหัสมาก รีบถามว่า “ลู่ฝาน เกิดอะไรขึ้น ร่างกายฉันเป็นอะไรไป”

ลู่ฝานรีบพูดว่า “ไม่มีอะไร แค่พลังหมดเอง เธอต้องพักสักระยะ ประมาณ 3-5 วัน จึงจะกลับมาเหมือนเดิม”

“3-5 วันเหรอ”

สีหน้าของอี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์เปลี่ยนไป เธอรู้ว่ามันหมายถึงอะไร

เจิงหยงพูดอย่างตกใจว่า “งั้นแปลว่าคุณเสี้ยวเอ๋อร์จะไม่สามารถร่วมการต่อสู้ต่อไปได้”

ลู่ฝานพยักหน้าพูดว่า “ถูกต้อง คุณเสี้ยวเอ๋อร์ เธอรู้วิธีที่จะทำให้คุณออกไปจากที่นี่ก่อนไหม ตอนนี้คุณไม่มีพลัง ขืนไปตามหากุยวัวต่อ เป็นการรนหาที่ตายอย่างไม่ต้องสงสัย”

อี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์เงียบไปครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า “ไม่มีวิธี การสอบแบบนี้ เดิมทีกำหนดเวลาไว้ 5 วัน ออกไปไม่ได้ หนีไม่ได้ ต้องรอสิ้นสุด 5 วัน ค่ายกลเคลื่อนฟ้าจะเปิดอีกครั้ง ถึงจะกลับไปได้”
ลู่ฝานแอบกัดฟัน เขากลัวสิ่งนี้แหละ
อี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์ยิ้มเศร้า “คุณชายลู่ฝาน ตอนนี้ฉันไม่มีพลังแล้ว เป็นเหมือน……ภาระ! นายทิ้งฉันไว้ที่นี่ แล้วพวกนายไปตามหากุยวัวต่อดีกว่า ฉันคิดว่าฉันอยู่ที่นี่ยังปลอดภัยมาก สามารถทนได้สักสองสามวัน”
ลู่ฝานพูดทันทีว่า “ไม่ได้ ผมไม่ทิ้งเธอให้รอความตายอยู่ตรงนี้หรอก”
“แต่……”
อี้ว์เสี่ยวเอ๋อร์ยังอยากพูดอะไร
ลู่ฝานพูดตัดบททันทีว่า “เธอไปด้วยกันกับผม”
แววตาแน่วแน่ของลู่ฝาน ทำให้อี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์ร้องไห้ออกมา