เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 650
เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 650
น้ำแข็งนี่แข็งจนน่าแปลก!
ลู่ฝานหอบหายใจ วางมือลงแล้วนอนลงบนพื้น “ครั้งนี้ลำบากจริงๆ”
อู่คงหลิงที่มีมือของโครงกระดูกอยู่บนหัวพูดว่า “ยินดีด้วย นายมีชีวิตรอดได้อีกสักพัก”
ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “ไม่ใช่สักพักหรอก แต่อีกนานเลยล่ะ วางใจเถอะ เราไม่มีทางตายที่นี่”
อู่คงหลิงพูดเบาๆ ว่า “นายยังไม่บอกฉันเลย ทำไมนายถึงช่วยฉัน ฉันเป็นผู้ฝึกวิชาชั่วร้าย แต่นายไม่ใช่”
ลู่ฝานหัวเราะแล้วพูดว่า “ตอนนี้เธอยังสนใจเรื่องนี้อีกเหรอ ความคิดฉันตอนนี้ มีเพียงแค่คนสองคนที่จะโดนขังตาย เรื่องเป็นผู้ฝึกวิชาชั่วร้ายหรือไม่ ค่อยว่ากันหลังออกไปเถอะ”
อู่คงหลิงพูดว่า “นายนี่ไม่ยอมแพ้จริงๆ เลยนะ น่าเสียดาย ฉันกลัวว่าคงไม่รอดแล้วน่ะสิ ฉันรู้สึกว่าร่างกายโดนน้ำแข็งกัดอีกแล้ว ฉันสูญเสียการควบคุมพลังตัวเองแล้ว”
ลู่ฝานพูดอย่างตกใจว่า “อะไรนะ เธอต้านทานพลังนี้ได้ไม่ใช่เหรอ”
อู่คงหลิงพูดว่า “นั่นมันเมื่อกี้ แต่ตอนนี้ฉันรู้สึกว่าแค่จะพูดยังไม่มีแรงเลย ลู่ฝาน นายเข้ามาใกล้ฉันหน่อยได้ไหม ฉันรู้สึกหนาวนิดหน่อย”
ลู่ฝานรีบขยับไปข้างหน้า ยื่นมือไปลูบหัวอู่คงหลิง ร้อนขึ้นอีกแล้ว แต่เธอพูดว่าหนาว!
“เข้ามาอีกนิด!”
หน้าของอู่คงหลิงเริ่มสั่นเล็กน้อย ลู่ฝานเห็นสีฟ้าค่อยๆ ไหลตามเส้นลมปราณของเธอขึ้นไปด้านบน
ลู่ฝานกัดฟัน ตัดสินใจกอดอู่คงหลิงเอาไว้
อู่คงหลิงพูดว่า “นายพูดอะไรกับฉันหน่อยสิ”
ลู่ฝานพูดว่า “เธอจะให้ฉันพูดอะไร”
อู่คงหลิงพูดว่า “เล่าเรื่องที่ผ่านมาของนายสิ”
ลู่ฝานพูดว่า “เรื่องที่ผ่านมาของฉันเหรอ ธรรมดามาก ฝึกบู๊ กินข้าว แล้วก็ฝึกบู๊”
“น่าเบื่อ ในเมื่อนายไม่ยอมเล่า งั้นฉันเล่าเอง นายรู้ไหมว่าฉันไม่อยากเป็นผู้ฝึกวิชาชั่วร้ายสักนิด”
เสียงของอู่คงหลิงเบาลงอีกแล้ว ตอนนี้เหมือนเสียงแหบพร่า
“อันที่จริง ฉันเป็นลูกสาวของผู้เฝ้าเมืองปั้นเจี่ยว ตอนเด็กฉันร่าเริงและมีความสุข ฉันมีพ่อที่มีเมตตา มีแม่ที่อ่อนโยน ทุกวันฉันใช้ชีวิตอย่างไร้ความกังวล ช่วงก่อนอายุสิบสี่ปี ฉันไม่เคยฝึกบู๊เลย”
ลู่ฝานพูดเบาๆ ว่า “ไม่เคยฝึกบู๊เหรอ งั้นเธอคงใช้ชีวิตอย่างมีความสุขจริงๆ”
อู่คงหลิงพูดต่อ “แน่นอน ตั้งแต่เด็กฉันรู้ว่าฝึกบู๊เหนื่อยมาก ฉันไม่ชอบฝึกบู๊ ฉันแค่อยากเป็นอิสระ แต่วันที่ฉันอายุสิบสี่ปี มีคนคนหนึ่งมาที่ตระกูลฉัน เขาเป็นผู้ฝึกชี่ที่แข็งแกร่ง เขาบอกว่าฉันมีพรสวรรค์ของการฝึกชี่ จะพาฉันไปด้วย”
พูดถึงตรงนี้ เห็นได้ชัดว่าอู่คงหลิงดูสะเทือนใจ
“แต่พ่อแม่ฉันไม่ได้ตอบตกลง พวกเขาคิดว่าฉันอยู่อย่างมีความสุขก็พอแล้ว ฝึกชี่อะไรและฝึกบู๊อะไรนั่นไม่น่าจะเกี่ยวกับฉัน พวกเขาต้อนรับผู้ฝึกชี่คนนี้อย่างเป็นกันเอง แต่ใครจะไปรู้ ไอ้ปีศาจชั่วร้ายคนนี้ ฆ่าคนในครอบครัวของฉันจนหมดภายในคืนเดียว”
มือของอู่คงหลิงกำเสื้อลู่ฝานแน่น
ลู่ฝานมองอู่คงหลิงอย่างตกใจ เธอขยับได้แล้วเหรอ
อู่คงหลิงไม่ได้สังเกตเห็นสิ่งเล็กน้อยนี้ เธอพูดต่อ “ฉันไม่มีทางลืมที่เขาฆ่าคนเสร็จแล้วมาตรงหน้าฉัน พูดกับฉันด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยเลือด เธอสวยมาก ฉันต้องการเธอ เธอจะเป็นคู่ฝึกที่ทำให้ฉันก้าวสู่จุดสูงสุด”
คู่ฝึกงั้นเหรอ
เมื่อลู่ฝานได้ยิน ใจเขาสั่นอย่างรุนแรง
คู่ฝึกที่ว่าคือการเอาคนเป็นยาสมุนไพร กลั่นเป็นยา หรือถ้าน่าเวทนากว่านั้น จะโดนเลี้ยงเหมือนหมูเหมือนหมา จากนั้นวันหนึ่งจะเสียตัว โดนดูดพลังแล้วฆ่าให้ตาย