เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 655

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 655
หลังผ่านไปหนึ่งวัน

พลั่ก!

ในที่สุดลู่ฝานก็แบ่งจิตอัคคีเป็นสองได้

สิ่งนี้แข็งกว่าหินเจ็ดสีที่นำมาใช้ทดสอบเสียอีก ลู่ฝานเชื่อว่าถ้าเป็นหินเจ็ดสี มือของเขาไม่มีทางบวมแดงแบบนี้ กว่าจะจัดการมันได้

“โอเค คนละครึ่ง เดี๋ยวฉันเอาไปลองก่อน เธออย่าขยับ!”

ลู่ฝานเอาจิตอัคคีครึ่งหนึ่งกำไว้ในมือ แล้วพูดกับอู่คงหลิง

ลู่ฝานสูดหายใจลึก ยืดเส้นยืดสายเล็กน้อย

แม้เขาจะผ่าจิตอัคคีอยู่ทั้งวัน แต่เพราะฤทธิ์ยาที่แผ่กระจายกับการเคลื่อนไหวปราณชี่ที่รวดเร็ว พลังของเขาฟื้นฟูได้เกือบสมบูรณ์แล้ว

ส่วนอู่คงหลิง เวลาหนึ่งวัน นอกจากขยับได้คล่องขึ้นเล็กน้อย ก็ยังไม่มีพลังต่อสู้สักนิด

นี่คือความแตกต่างของพลังฟื้นฟู ลู่ฝานเชื่อว่าถึงเป็นนักบู๊แดนปราณดิน ก็ไม่มีทางทำได้ดีกว่าเขา

ครั้งนี้ลู่ฝานรู้สึกว่าหลังจากปราณชี่โดนควบคุม มันมีแนวโน้มยกระดับขึ้น

ลู่ฝานเชื่อว่าขอแค่ฟื้นฟูพลังกลับมาได้ เขาต้องฮึดสู้จนพุ่งถึงแดนปราณนอกชั้นแปดด้

ขยับคอไปมา เกิดเสียงกระดูกลั่น

ลู่ฝานเด้งตัวจากแท่นหินขึ้นไป ฝ่าเท้าเหยียบลงในน้ำเย็น

ไอเย็นเข้ามาในเส้นลมปราณ เริ่มพุ่งขึ้นไปด้านบนอีกครั้ง

“ไม่มีปฏิกิริยาเหรอ”

ลู่ฝานตกใจเล็กน้อย รีบโยนจิตอัคคีลงบนพื้น

เมื่อจิตอัคคีตกลงบนพื้น น้ำเย็นพวกนี้จึงระเหยไปอย่างรวดเร็ว

ลู่ฝานรีบต้านทานไอเย็นที่พุ่งขึ้นมาเอาไว้ หันไปพูดกับอู่คงหลิงว่า “เหมือนจะมีปัญหานิดหน่อย!”

อู่คงหลิงพูดว่า “ต้องวางไว้บนพื้นถึงจะได้เหรอ งั้นเอาจิตอัคคีฝังไว้บนรองเท้าได้ไหม”

ลู่ฝานหัวเราะแล้วพูดว่า “เป็นความคิดที่ดี ฉันจะลองดู”

ลู่ฝานถอดรองเท้าออก นี่เป็นรองเท้าที่ซื้อในเมืองตงหวาเชียวนะ พื้นรองเท้าเป็นหนังเต่าหิน ด้านบนยังมีหนังของสัตว์อสูรจิ้งจอกไฟอีกสองชั้น เมื่อสวมใส่ทั้งสบายและอบอุ่น ลู่ฝานเสียไปหลายร้อยเหรียญทอง

ลู่ฝานใช้แรงทำให้รองเท้าเป็นรู แล้วเอาจิตอัคคีติดไว้

อืม ใส่แล้วรู้สึกไม่ค่อยสบายเท้า แต่ฝีมือของเขาก็ได้แค่นี้แหละ

เมื่อเดินหนึ่งก้าว น้ำเย็นแยกออกจากกันทันที

ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “ไม่เลว แค่ทำให้ฉันเดินกะโผลกกะเผลก แต่ฉันคิดว่าฉันปรับตัวได้”

อู่คงหลิงมองบน เธอคิดไม่ถึงว่าลู่ฝานจะทำแบบนี้จริงๆ

อู่คงหลิงเอาจิตอัคคีครึ่งหนึ่งอมไว้ในปาก เปลวไฟสีขาวเคลื่อนไหวไปมา ทำให้ทั้งตัวของอู่คงหลิงเป็นสีขาว จากนั้นเธอก็เดินลงมาช้าๆ

สิ่งมหัศจรรย์เกิดขึ้นแล้ว ที่ที่อู่คงหลิงเดินไป น้ำเย็นหายไปเอง

แม้ระยะห่างไม่กี่เมตร แต่ทำให้เธอไม่ต้องสนใจน้ำเย็นน่ากลัวพวกนี้ได้

ลู่ฝานเห็นการกระทำของอู่คงหลิง เขาอ้าปากค้าง “ทำแบบนี้ได้ด้วยเหรอ”

อู่คงหลิงพ่นจิตอัคคีออกมา เปลวไฟสีขาวลุกโชนขึ้นบนจิตอัคคีอีกครั้ง

“นายไม่รู้เหรอ สมบัติที่มีพรสวรรค์แบบนี้ มีวิธีใช้หลายแบบมาก ฉันเคยเรียนกับผู้ฝึกชี่”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ เหมือนอู่คงหลิงคิดถึงเรื่องไม่ดีบางอย่างขึ้นมาได้ สีหน้าของเธอเปลี่ยนไป

ลู่ฝานรู้ว่าผู้ฝึกชี่ที่เธอพูดคือใคร ก็คนที่จะเปลี่ยนเธอให้เป็นคู่ฝึกยังไงล่ะ ดูเหมือนคนคนนั้นทำบาปมหันต์จนไม่น่ามีชีวิตอยู่ เขาสอนทักษะให้อู่คงหลิงด้วย

ลู่ฝานเป็นผู้ฝึกชี่แท้จริงยังไม่รู้เลย

ลู่ฝานสีหน้ากระอักกระอ่วน รีบดึงจิตอัคคีออกจากรองเท้า

มองจิตอัคคีที่มีกลิ่นเท้า ลู่ฝานคิดว่ารออีกสักพัก แล้วค่อยเอาเข้าปากดีกว่า อืม รอให้กลิ่นหายไปค่อยว่ากัน

หรือยังมีวิธีอื่นอีก