เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 681

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 681
ในขณะที่หัวหน้าเขตอี้ว์เตรียมจะขึ้นบนเวที เพื่อรับมอบเกียรติยศให้ลู่ฝานภายใต้สายตาที่จับจ้องมองมาของทุกคนนั้น

เงาดำหลายร่างก็พุ่งขึ้นมาบนเวทีในทันที

“สังหาร! ”

ลำแสงสีดำประกายแวบขึ้น พร้อมด้วยเจตนาสังหารอันรุนแรง

ลำแสงสีดำทั้งหมดสิบลำแสงได้พุ่งจู่โจมมาจากทั่วทุกสารทิศ ปิดกั้นทุกโอกาสที่เป็นไปได้ในการหลบหนีของลู่ฝานเอาไว้ทั้งหมด!

แน่นอนว่า พวกคนเหล่านี้ล้วนเป็นนักฆ่าอำมหิตทั้งนั้น ซึ่งการลงมือของพวกเขา ได้กระทำขึ้นขณะที่ทุกคนกำลังลุกยืนขึ้น โดยการขยับเคลื่อนไหวของทุกคนนั้นได้ปกปิดเสียงการลงมือของพวกเขาเอาไว้ ทำให้ในขณะที่ทุกคนยังไม่ทันตั้งตัวพวกเขาก็จู่โจมสังหารมายังแท่นเวทีแล้ว

ความเร็ว ทิศทาง และแรงพลัง ล้วนแต่เป็นยอดฝีมือทั้งนั้น

เมื่อสังเกตจากเจตนาสังหารอันรุนแรง และการเคลื่อนไหวของพลังปราณแล้ว ล้วนแต่เป็นวิทยายุทธยอดแดนปราณนอกทั้งหมด

นักบู๊ยอดแดนปราณนอกทั้งสิบคน เข้าโจมตีพร้อมกันทั้งหมด โดยมั่นหมายว่าจะต้องสังหาร ลู่ฝานให้สำเร็จให้ได้ในทันที

ภายในคนกลุ่มนั้น ผู้ชายที่สวมงอบคนหนึ่งกำลังมองดูสถานการณ์ทุกอย่างด้วยความตึงเครียด

ภารกิจที่ท่านเจ้าคุณอี่ว์มอบให้กับเขา เขาจำเป็นต้องทำการให้สำเร็จ ซึ่งจะสำเร็จหรือล้มเหลวนั้นก็อยู่ในช่วงไม่กี่อึดใจนี้

“นักฆ่า! ”

ลู่ฝานตื่นตกใจ แล้วก็ระเบิดปราณชี่โดยพลัน เปลวไฟพุ่งทะยานขึ้นฟ้า

บึ้มมม!

เปลวไฟลุกโชนขึ้นพร้อมกับลมพายุหมุน ซึ่งสามารถต้านทานปราณกระบี่ที่พุ่งตรงเข้ามาสังหารได้ทั้งหมด

หัวหน้าเขตอี้ว์ตกใจขึ้นเล็กน้อย แล้วก็ตะโกนเสียงดังขึ้นว่า: “รนหาที่ตายชัด ๆ! ”

พลังอานุภาพอันน่ากลัวที่หัวหน้าเขตอี้ว์ปล่อยออกมา ก็ปกคลุมไปทั่วบริเวณโดยรอบทั้งหมดทันที

ชายชุดดำทั้งเก้าคนกระอักเลือดออกมาพร้อมกัน และตายลงในทันใด

หลงเหลือเพียงคนสุดท้าย ที่ร้องโอดครวญขึ้นขณะล้มกองอยู่กับพื้น

หัวหน้าเขตอี้ว์แสดงสายตาที่เย็นชา และกวาดมองไปโดยรอบ ในขณะนั้น ก็ไม่มีใครที่กล้าจะเคลื่อนไหวอีก

“นำตัวไป! นำพาตัวพวกเขาไปทั้งหมดเดี๋ยวนี้! ”

ผู้เฝ้าเมืองจางเองที่ตั้งสติกลับมาได้แล้ว ก็รีบสั่งการพวกทหารโดยรอบให้นำร่างของทั้งสิบคนที่อยู่บนเวทีนั้นไปให้หมด ส่วนคนที่ยังมีชีวิตอยู่นั้น ก็จะต้องควบคุมตัวให้ดี โดยได้ชกให้สลบก่อนแล้วค่อยนำตัวไป

เมื่อทำการทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้ว สายตาของผู้เฝ้าเมืองจางก็ได้สอดส่องไปโดยรอบอย่างระมัดระวัง

หัวหน้าเขตอี้ว์พูดกับผู้เฝ้าเมืองจางว่า: “ไปตรวจสอบมาให้กระจ่างว่าเป็นใคร และจะต้องจับตัวมันมาให้ได้”

ผู้เฝ้าเมืองจางรับทราบพร้อมกับพยักหน้า

เวลานี้ลู่เฮ่าหรานเองก็ตั้งสติกลับคืนมาได้แล้ว โดยที่กัดฟันพูดว่า: “หากยังมีชีวิตอยู่ก็ต้องพบเจอตัว หากตายแล้วก็ต้องพบเจอศพ”

จากนั้นผู้เฝ้าเมืองจางก็เดินจากไป

เวลานี้หัวหน้าเขตอี้ว์ได้พูดเสียงดังขึ้นว่า: “ลู่ฝาน พลังความสามารถของนายพัฒนาขึ้นไปอีกระดับแล้ว! ”

ลู่ฝานมองไปที่แววตาที่เป็นประกายของหัวหน้าเขตอี้ว์ พร้อมกับยับยั้งความโมโหของตนและพูดขึ้นว่า: “พัฒนาขึ้นเล็กน้อย! ”

เวลานี้พวกกลุ่มคนเหล่านั้นเพิ่งจะตั้งสติกลับคืนมาได้ ใช่เลย เมื่อครู่ที่ลู่ฝานแสดงพลังความสามารถออกมานั้นมันเหนือกว่านักบู๊แดนปราณนอกแล้ว!

“ลู่ฝาน! ลู่ฝาน! ”

ทุกคนต่างก็ส่งเสียงร้องไชโยขึ้นอย่างดีอกดีใจ

หัวหน้าเขตอี้ว์เดินขึ้นมาบนเวที และก็ยกชูป้ายคำสั่งในมือขึ้น

“ลู่ฝานผู้ตรวจการชั้นกลาง รับคำสั่งเดี๋ยวนี้! ”

ลู่ฝานยกมือขึ้น เพื่อรับป้ายคำสั่งมาจากมือของหัวหน้าเขตอี้ว์

ลำแสงหนึ่ง พลันพุ่งออกมาจากป้ายคำสั่งนั้น แล้วก็เข้าไปสู่ร่างกายของลู่ฝานในทันที

ทันใดนั้น ร่างกายของลู่ฝานก็พลันประกายแสงโชติช่วง ราวกับดวงอาทิตย์ที่ร้อนแรง

ฝูงนกบินลอยลงมา ส่งเสียงร้องกันอย่างพร้อมเพรียง ส่วนเสียงร้องไชโยด้านล่างนั้นก็ยิ่งจะดังกึกก้องมากขึ้นอีก

ลู่ฝานมองมาที่ป้ายคำสั่ง แล้วก็ยิ้มแย้มขึ้น

ผู้ตรวจการชั้นกลาง ในที่สุดฉันก็ได้รับตำแหน่งนี้แล้ว

ลู่ฝานค่อย ๆ ชูป้ายคำสั่งขึ้น

ลำแสงพุ่งทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า เปรียบดั่งกระบี่เทพแทงทะลุชั้นฟ้าชั้นดิน

สีหน้าท่าทางของอู่คงหลิงดูเคลิบเคลิ้มเล็กน้อย ขณะมองไปที่แผ่นหลังของลู่ฝานนั้น ก็แทบจะหลงใหลอย่างที่สุดแล้ว!