เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 694

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 694
ท่อนแขนมีสีฟ้า และมีความแข็งกระด้างอย่างที่สุด

ลู่ฝานแกล้งทำเป็นนำมือของเขาวางไปบนข้อมือของอี่ว์ชิงเฉิน และก็เกิดรอยยิ้มขึ้นที่มุมปากแล้ว

“ไอ้เก้า จัดการนำพิษใส่ร่างเขาไปหน่อย ซึ่งต้องเป็นพิษที่แน่ใจว่าจะทำให้เขาตายนะ”

เสียงของเจดีย์เสวียนเก้ามังกรดังขึ้นในใจของลู่ฝาน

“เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ใช้พิษกัดหัวใจดีไหม? ”

ลู่ฝานถามขึ้นในใจว่า: “พิษกัดหัวใจ? คือพิษอะไร? ”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรหัวเราะแหะแหะและพูดขึ้นว่า: “มันเป็นพิษที่มีความพิเศษชนิดหนึ่ง ในช่วงเดือนแรก มันจะค่อย ๆ เพิ่มพลังความสามารถให้กับคนที่ถูกพิษ ทำให้เกิดเป็นภาพลวงตาว่าตนเองกำลังมีพลังความแข็งแกร่งมากขึ้น แต่ที่จริงแล้วมันคือการที่สารพิษเข้าสู่ไขกระดูก และเริ่มที่จะแสดงศักยภาพการบีบกด จากนั้นเข้าสู่เดือนที่สอง ก็เริ่มแสดงอาการเจ็บปวดที่หัวใจ ไม่สามารถโมโห ไม่สามารถเสียใจได้ ซึ่งหากว่าสภาพจิตใจเกิดการผันผวนอย่างหนัก พิษก็จะเริ่มออกฤทธิ์ในทันที เมื่อถึงเวลานั้น ก็เหมือนจะตายทั้งเป็น สุดท้ายฤทธิ์ของพิษก็จะแพร่กระจายไปทั่วร่างกายโดยสิ้นเชิง และจะต้องเสียชีวิตลงไปอย่างแน่นอน”

ลู่ฝานได้ฟังแล้วเกิดความหวาดกลัวขึ้น มันช่างเป็นพิษที่มีความ “พิเศษ” อย่างมากเลยทีเดียว

พิษชนิดนี้ ชั่วชีวิตนี้เขาเองก็ไม่อยากที่จะลองสัมผัส

“แล้วจะถูกตรวจพบไหม? ”

ลู่ฝานสอบถามเพิ่มขึ้น

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดขึ้นว่า: “อืม หากเป็นพวกไอ้แก่แดนปราณฟ้าขึ้นไปมาพบเจอเข้า บางทีอาจจะรับรู้ได้ แต่ไม่เป็นไร เมื่อถึงเวลานั้น อี่ว์ชิงเฉินก็คงจะตายไปแล้วอย่างแน่นอน”

“อย่างนั้นก็ใช้มันเลย! ”

ลู่ฝานยืนยันอยู่ในใจ

หลังจากนั้น เขาก็รู้สึกได้ว่ามีพลังที่แปลกประหลาดอย่างหนึ่งที่ถูกปลดปล่อยออกมาจากเจดีย์เสวียนเก้ามังกร

ราวกับว่าปราณชี่ของเขาได้กลายร่างเป็นหนอนตัวน้อยขึ้นทีละตัวทีละตัว และหลั่งไหลเข้าไปสู่ภายในร่างกายของอี่ว์ชิงเฉิน

ทันใดนั้น อี่ว์ชิงเฉินก็ส่งเสียงโอดครวญขึ้น ราวกับว่าถูกพวกหนอนตัวน้อยเหล่านี้กัดจนเกิดความเจ็บปวด

เวลานี้ลู่ฝานอาศัยช่วงจังหวะที่ผู้คนไม่สนใจ ใช้มือซ้ายหยิบจิตอัคคีครึ่งชิ้นออกมา โดยที่ไม่มีผู้ใดเห็นถึงการกระทำของเขา

เมื่อพวกเขาได้หันมามองที่ตัวของลู่ฝานนั้น ร่างกายของลู่ฝานก็เกิดเปลวไฟลุกโชติช่วงขึ้น

พลังฟ้าดินโดยรอบภายใต้การกระตุ้นของลู่ฝาน ก็ได้มาบรรจบรวมตัวกันเป็นเงาลางของเปลวไฟ ตระหง่านโชติช่วงอยู่ของด้านหลังของลู่ฝาน

ความร้อนแรงของเปลวไฟนั้น ถึงกับทำให้อู๋เหลียงและพ่อบ้านอาวุโสต้องถอยร่นออกมากี่ก้าว

เปลวไฟที่ลุกโชนก็ได้บดบังการมองเห็นของพวกเขาแล้ว

ลู่ฝานอาศัยช่วงจังหวะนี้ นำจิตอัคคีทาลงไปบนร่างของอี่ว์ชิงเฉิน

ทันใดนั้น ตรงบริเวณจุดที่ได้ทาจิตอัคคีลงไป แสงสีฟ้าก็พลันหายสูญไปอย่างรวดเร็ว

เพียงพริบตาเดียว ลู่ฝานก็กำจัดแสงสีฟ้าที่แฝงอยู่ในร่างกายท่อนบนของอี่ว์ชิงเฉินจนหมดไป

จากนั้น เขาก็รีบเก็บจิตอัคคีขึ้น ในขณะเดียวกัน เปลวไฟที่ร่างกายของเขาก็หายวูบลงไปด้วย

ทุกอย่างเสร็จสิ้นแล้ว ลู่ฝานพูดขึ้นอย่างสงบเงียบว่า: “ท่านเจ้าคุณอี่ว์ รู้สึกดีขึ้นมากเลยใช่ไหมล่ะ”

อี่ว์ชิงเฉินมองไปที่ลู่ฝานด้วยความหวาดกลัว เขาเองก็มองไม่เห็นอย่างชัดเจนว่าเมื่อครู่นี้ลู่ฝานได้ทำอะไรไปบ้าง

ตกลงว่าสูญสิ้นแรงกำลังไปหมดแล้วอย่างนั้นเหรอ อี่ว์ชิงเฉินดิ้นรนอยู่สักครู่หนึ่ง ในที่สุดก็ลุกนั่งขึ้นได้แล้ว

พ่อบ้านอาวุโสปลื้มปิติอย่างมาก และตะโกนพูดขึ้นว่า: “ท่านเจ้าคุณอี่ว์ ท่านหายดีแล้ว ท่านหายดีแล้วจริง ๆ ด้วย! ”

ด้านหลัง ผู้ฝึกชี่อู๋เหลียงนั้นก็เขินอายมีสีหน้าทั้งแดงและขาวสลับกันเป็นระยะ ๆ

แม้ว่าเขาจะมั่นใจว่าสามารถรักษาอาการป่วยของอี่ว์ชิงเฉินได้ แต่คงจะไม่รวดเร็วอย่างลู่ฝานแบบนี้ อีกทั้ง เปลวไฟเมื่อครู่ที่ลู่ฝานปลดปล่อยออกมานั้น ก็ถึงกับทำให้เขาตกใจมากเลยทีเดียว

โดยเหนือกว่าระดับนักเรกิทั่วไปอย่างแน่นอน ซึ่งพลังความสามารถระดับนี้ ถือว่าทัดเทียมอยู่ในระดับเดียวกันกับเขาเลย

ไม่ อาจจะแข็งแกร่งมากกว่าเขาเล็กน้อยด้วย

ผู้ฝึกชี่อู๋เหลียงรู้สึกว่าตนเองเหมือนจะถูกตบเข้าไปที่บ้องหูอย่างจัง ใบหน้าแทบจะปูดบวมขึ้นแล้ว

อี่ว์ชิงเฉินรู้สึกว่าร่างกายท่อนบนของเขาฟื้นฟูกลับคืนสู่สภาพปกติแล้ว นอกจากพลังปราณที่ยังไม่ฟื้นฟูดังเดิม แต่ส่วนอื่นนั้นกลับเป็นปกติดีทุกอย่างแล้ว

ให้เวลาเขาสักระยะ เขาเองก็สามารถที่จะขับไล่คำสาปแช่งที่แฝงอยู่ในร่างกายท่อนล่างออกไปได้

อี่ว์ชิงเฉินพูดขึ้นอย่างตื่นเต้นว่า: “ผู้ฝึกชี่เถ่เมี่ยน ต้องขอบคุณมาก ขอบคุณมาก ๆ เลย ท่านหลิว จัดงานสังสรรค์ เพื่อเลี้ยงฉลองให้กับผู้ฝึกชี่เถ่เมี่ยน”