เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 703
เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 703
ดวงตาของลู่ฝานถูกหนึ่งในแท่นหินในนั้นดึงดูด โดยหินมีรูปร่างขรุขระ และยังคงหมุนอยู่ แม้ว่าจะมีเกราะแสงคลุมอยู่ ลู่ฝานสามารถสัมผัสได้ถึงรัศมีเรกิ
“อุกกาบาตเหล็กหลิงซาน！”
ลู่ฝานพูดพึมพำ
นอกจากนี้แล้ว เขาไม่รู้ว่าตระกูลอวี่ยังมีสิ่งของอะไรอีกที่เหมือนเรกิ
ลู่ฝานลูบจับไปที่อุกกาบาตเหล็กหลิงซาน อย่างไม่ลังเล
แต่เกราะแสงชั้นนั้น ได้ขวางกั้นมือของเขาเอาไว้ ถึงมือของลู่ฝานจะเต็มไปด้วยปราณชี่
แรงคล้ายคลื่นกระทบกับแขนของลู่ฝานอย่างต่อเนื่อง ในแง่ของความแข็งแกร่ง พลังเหล่านี้ได้มาถึงระดับแดนปราณแล้ว
ปราณชี่บนตัวของลู่ฝานได้ขจัดจุดแข็งเหล่านี้ออกไปอย่างต่อเนื่อง และกล้ามเนื้อบนแขนของเขาก็เริ่มปรากฏเป็นคลื่น
“เปิด！”
ทันใดนั้น ลู่ฝานก็ระเบิดปราณชี่ออกมา และเกราะแสงก็มีช่องว่างระเบิดแตกออกมา
แขนมีแผลเหวอะหวะ แต่ลู่ฝานไม่สนใจแม้แต่น้อย และนำอุกกาบาตเหล็กหลิงซานออกมา
ได้มาแล้ว！
ลู่ฝานรู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก แต่ในเวลานี้เอง เสียงเรียกของเจดีย์เสวียนเก้ามังกรก็ดังขึ้น
“เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ เร็วเข้า เจ้าหมอนั่นมาแล้ว！”
ลู่ฝานหันกลับมามองดู และเห็นทันทีว่าประตูของจวนอากาศธาตุเปิดออก อี่ว์ชิงเฉินพุ่งตัวเข้ามาอย่างรวดเร็ว
“หัวขโมย！”
อี่ว์ชิงเฉินตะโกนเรียกอย่างโมโห
ลู่ฝานหยิบอุกกาบาตเหล็กหลิงซานใส่เข้าไปในอก ต่อหน้าต่อตาของอี่ว์ชิงเฉิน
ดวงตาของอี่ว์ชิงเฉินโกรธจนแทบแตกออกเป็นเสี่ยงๆ พุ่งตรงเข้ามายังลู่ฝานทันที
พลังปราณพลุ่งพล่านในร่างกายของเขา การบ่มเพาะของแดนปราณ ทำให้จวรทั้งหลังเริ่มสั่นคลอน
แสงสว่างในมือของเขาเป็นประกาย อี่ว์ชิงเฉินดวงตาแดงก่ำ เขาใช้ทักษะเฉพาะที่ไม่มีการถ่ายทอดต่อแล้ว ซึ่งเป็นหัตถ์ศักดิ์สิทธิ์ปิดเมฆ
ลู่ฝานหลบหลีกอย่างรวดเร็ว อี่ว์ชิงเฉินใช้ฝ่ามือตบแท่นหินที่อยู่หลังของลู่ฝาน
พลังอันน่าสะพรึงกลัว ทำให้แท่นหินแหลกสลายทันที ลู่ฝานที่มีปฏิกิริยาเร็วมากยังได้รับผลกระทบ ปลิวไปตามฝ่ามือของเขา！
หลังจากทำให้ชั้นวางปลิวกระเด็น ลู่ฝานไม่มีเวลารับรู้ความเจ็บปวด เขารีบลุกขึ้นแล้วพุ่งออกไปทันที
“เจ้านาย รีบออกไปเร็วเข้า นี่คือจวนของเขา ถ้าขืนยังไม่ออกไป เดี๋ยวจะออกไปไม่ได้นะครับ！”
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรตะโกนเรียกไปด้วย เปิดประตูของจวนไปด้วย
อี่ว์ชิงเฉินเห็นจุดประสงค์ของลู่ฝาน จึงพุ่งเข้ามาฆ่าเขาอีกครั้ง
“อยากไปงั้นหรอ？จะไปไหน！”
เขาเหวี่ยงฝ่ามือลงไปอีกครั้ง ฝ่ามือสะท้านภูผา
ลู่ฝานหันมือไปหาเขา ฝ่ามือทั้งสองปะทะกัน ร่างของอี่ว์ชิงเฉินหยุดลง แรงผลักที่แปลกประหลาด ทำให้อี่ว์ชิงเฉินรู้สึกไม่สบายเนื้อไม่สบายตัว
ลู่ฝานกระโจนเฉียงออกไป และบิดตัวอย่างน่าเหลือเชื่อ ราวกับร่างกายด้านบนกับด้านล่างอยู่ผิดที่ปิดทาง
ทักษะระดับนี้ อี่ว์ชิงเฉินไม่เคยเห็นมาก่อน
ลู่ฝานอาศัยแรงกระแทกพุ่งตัวออกจากจวนอากาศธาตุไป
อี่ว์ชิงเฉืนโกรธจนหนาบิดเบี้ยว เขารีบตามออกมาทันที
เขาเร่งฝีเท้าขึ้น วินาทีที่ลู่ฝานกระโจนออกมา เข้าเริ่มเปิดวิชาร่างผสานฟ้าดิน รวมถึงความสามารถเฉพาะตัวในการแยกพลังฟ้าดิน
เขาซ่อนตัวอยู่ในเงามืด ลู่ฝานราวกับหายตัวไปยังไงอย่างงั้น
อี่ว์ชิงเฉินที่พุ่งตัวออกมาพร้อมกันนั้นพบว่าตนหาร่างของลู่ฝานไม่เจอแล้ว
อี่ว์ชิงเฉินโกรธจนดวงตาเส้นเลือดแดงในตาแดงก่ำ หลังจากมองไปโดยบริเวณโดยรอบแล้ว“หยุดหลบแล้ว ฉันรู้ว่าเธออยู่ที่นี่”
ลู่ฝานมองเขาในที่มืดอย่างเงียบๆ มุมปากแสยะยิ้มออกมา
อี่ว์ชิงเฉินพูดต่อไปว่า“ไม่ว่าแกจะเป็นใคร วันนี้แกหนีออกจากที่นี่ไม่รอดแล้ว”
พูดจบ อี่ว์ชิงเฉินก็พุ่งตัวขึ้นฟ้า ตระกูลอี่ว์ทั้งตระกูลถึงกับวุ่นวายโกลาหล！