เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 745
เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 745
หญิงชราเห็นลู่ฝานจ้องมือตัวเอง เธอหัวเราะเบาๆ แล้วยกมือขึ้นมา
“แผลเก่าน่ะ ไม่มีอะไรน่าดูหรอก เจ้าหนุ่ม เข้ามาให้ฉันดูหน่อย”
ลู่ฝานเดินเข้าไป มือของหญิงชราวางอยู่บนแขนของเขา
ความรู้สึกเย็นถูกส่งเข้ามาในตัวลู่ฝาน ลู่ฝานขนลุกไปทั้งตัว แต่เมื่อจะตรวจดูว่าพลังนี้คืออะไร กลับพบว่าไม่มีอะไร
ประหลาด!
ลู่ฝานไม่เชื่อว่านี่คือภาพหลอน หญิงชราข้างหน้าคือผู้แข็งแกร่งเหรอ
เมื่อมองอย่างละเอียด ลู่ฝานดูไม่ออกว่าหญิงชรามีอะไรที่แตกต่าง
ไม่มีพลังชี่ ไม่มีพลังปราณ
พลังฟ้าดินรอบๆ เคลื่อนไหวปกติ ถ้าไม่ใช่ฝีมือของเธอถึงระดับที่ไม่รั่วไหลออกมา ก็ไม่มีวิทยายุทธอะไรเลย
จู่ๆ ลู่ฝานไม่เข้าใจ
หญิงชราดึงมือกลับไป หัวเราะแล้วพูดว่า “เจ้าหนุ่ม มีวาสนามาก โชคดีมาก”
ลู่ฝานมองหญิงชราอย่างไม่เข้าใจ
หลิงเหยาพูดด้วยตาเป็นประกาย “คุณย่าบอกว่าเขามีโชควาสนาใหญ่เหรอ”
หญิงชราพูดว่า “ใช่ มีโชควาสนาใหญ่เหรอ แต่จะเป็นโชคดีหรือโชคร้ายนั้นพูดยาก หลิงเหยา พยุงฉันขึ้นหน่อย”
ลู่ฝานกับหลิงเหยารีบช่วยกันพยุงหญิงชราขึ้นมา
ผมขาวสยาย หญิงชรานั่งข้างเตียง จับมือลู่ฝานเอาไว้
“ในเมื่อนายคบกับหลิงเหยา ต่อไปต้องดูแลเธอให้ดี เชื่อฉันสิ แค่นายไม่ทำผิดต่อหลิงเหยา ต่อไปต้องทะยานไปข้างหน้าแน่นอน”
ลู่ฝานอ้าปากค้าง พูดอย่างกระอักกระอ่วนว่า “ผมกับหลิงเหยา……แค่กๆ ยังไม่ได้คบกับหลิงเหยาครับ”
“ยังไงก็ต้องคบอยู่แล้ว ฉันว่าคบกันก็ต้องคบกัน”
หญิงชราพูดอย่างมั่นใจมาก
ลู่ฝานก็ไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว มองหลิงเหยาหน้าแดงจนถึงหู
“มีอะไรกินไหม เธอไม่อยู่สองสามวัน ฉันกินได้แค่พวกธัญพืช ทำของอร่อยให้ฉันกินหน่อยสิ”
หญิงชราหันมาพูดกับหลิงเหยา
หลิงเหยาพยักหน้า จากนั้นเปิดกระเป๋าเงินตัวเองเพื่อนับเงิน นับพลางเดินออกไปข้างนอก
ลู่ฝานเห็นแล้วหัวเราะเบาๆ เดินเข้าไปยื่นถุงเหรียญทองให้หลิงเหยา แล้วพูดว่า “เอาไปใช้ ซื้อของอร่อยมาเยอะๆ ไปข้างนอกก็ระวังด้วย ปลุกศิษย์พี่หานเฟิงให้ไปเป็นเพื่อนเธอสิ”
หลิงเหยารับถุงเงินมาดู ถูกแสงสีทองของเหรียญทองด้านในส่องจนตาลาย
“ได้ๆ ฉันไปแล้ว ลู่ฝาน นายรวยจัง”
ลู่ฝานลูบจมูก พูดขึ้นมาก็ถือว่าเขาเป็นคนรวยแล้ว ถือว่าทำหนึ่งในความฝันวัยเด็กสำเร็จไปหนึ่งอย่าง แต่ทำไมตอนนี้เขาไม่รู้สึกถึงความสุขจากการมีเงินล่ะ
อืม ถ้าพูดว่าเงินให้ความสุขเขาไม่ได้ งั้นแสดงว่าเขาต้องใช้เงินผิดวิธีแน่นอน ต่อไปต้องระวังหน่อย
หลิงเหยากระโดดโลดเต้นออกไป
ตอนนี้หญิงชราลุกขึ้นช้าๆ หยิบไม้เท้าหัวงูจากข้างเตียง
“เจ้าหนุ่ม บอกชื่อนายมา”
ลู่ฝานหันไปพูดกับหญิงชราว่า “ลู่ฝาน”
หญิงชราพยักหน้า แล้วถามต่อ “อาจารย์นายเป็นใคร เป็นลูกหลานตระกูลวิถีบู๊หรือเปล่า”
ลู่ฝานพูดว่า “ขอโทษด้วยครับ อาจารย์สั่งไม่ให้พูดข้างนอกครับ”
หญิงชรายิ้มแล้วพูดว่า “ดูเหมือนเป็นศิษย์ของยอดฝีมือลึกลับ นั่งสิ ในเมื่อนายจะเป็นสามีของหลิงเหยาในอนาคต งั้นฉันจะบอกอะไรนายสักหน่อย”
ลู่ฝานพูดว่า “เชิญคุณย่าพูดได้เลยครับ”
หญิงชราพูดว่า “หลิงเหยาเกิดในครอบครัวยากจนข้นแค้น ได้รับความโชคดีจากสวรรค์ จึงมีวันนี้ได้ แตกต่างกับคุณชายที่เพียบพร้อมตั้งแต่เด็ก ไม่เห็นเงินอยู่ในสายตาแบบนาย เธออาจคิดเล็กคิดน้อยทางด้านสิ่งของ หวังว่านายจะยอมอ่อนข้อให้”
ลู่ฝานพยักหน้าเบาๆ