เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 751

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 751
มุกเวิ้งว้าง เครื่องรางที่ผู้ฝึกชี่โหยหา

มันมีชื่อเสียงมาก ผู้ฝึกชี่เคยได้ยินแทบทุกคน แต่ผู้ฝึกชี่ที่เคยเห็นมีน้อยมาก

ไม่ใช่เพราะสาเหตุอะไร มุกแบบนี้หายากมาก

แค่พูดเงื่อนไขของการกลั่นมุกนี้ อันดับแรกคือต้องใช้มุกมังกรกลั่นออกมา

แค่ข้อนี้ก็ทำให้ผู้ฝึกชี่นับไม่ถ้วนทำได้แค่มอง

สัตว์อสูรเผ่ามังกรแข็งแกร่งที่มีมุกมังกร หรือยอดฝีมือมนุษย์เผ่ามังกร ล้วนเป็นสิ่งที่แข็งแกร่งทั้งนั้น

จะแย่งมุกมังกรที่สำคัญของพวกเขามา จินตนาการได้เลยว่ามีความยากมาก

อีกทั้งถึงได้มุกมังกรมา

จะกลั่นให้เป็นเครื่องราง ก็ไม่ได้ง่ายขนาดนั้น

อันดับแรกต้องหายอดฝีมือที่กลั่นเครื่องรางอย่างแท้จริง เพื่อใส่พลังว่างเปล่า ต้องใช้พลังมากกว่าการสร้างจวนอากาศธาตุเยอะมาก

รองลงมา เปิดพื้นที่ ใช้ความว่างเปล่ากระตุ้นความว่างเปล่า หนึ่งส่งเสริมเกื้อหนุนให้มีสอง สองส่งเสริมเกื้อหนุนให้มีสาม สามส่งเสริมเกื้อหนุนให้มีสรรพสิ่ง

งอกงามอย่างต่อเนื่องไม่หยุด!

ถ้าไม่เข้าสู่วิถีก็ไม่สามารถทำได้

อย่างน้อยความสามารถของลู่ฝานในตอนนี้ ก็ไม่สามารถทำได้สำเร็จ

แต่ถ้าฝึกสำเร็จ มุกเวิ้งว้าง จะกลายเป็นเครื่องรางที่มีพลังแข็งแกร่งของผู้ฝึกชี่

ซ่อนตัวในความว่างเปล่า ยามรุกสามารถบุกโจมตีได้ ยามถอยก็สามารถป้องกันเอาไว้ได้

มุกเวิ้งว้างหนึ่งลูก อยู่ในมือของยอดฝีมือที่แท้จริง สามารถเปลี่ยนแปลงได้เป็นหมื่นสิ่ง

เรียกได้ว่ามุกเวิ้งว้าง เป็นหยกแขวนจิตบู๊ของโลกผู้ฝึกชี่ ไม่ว่าจะระดับขั้นไหนก็ใช้ได้ อีกทั้งพลังยิ่งแข็งแกร่ง ประโยชน์ที่สามารถแสดงออกมาก็ยิ่งเยอะขึ้น

ลู่ฝานพยายามสะกดกลั้นความตื่นเต้นของตัวเองเอาไว้ ถามในใจว่า “ไอ้เก้า แกแน่ใจแล้วใช่ไหมว่าเป็นมุกเวิ้งว้าง ร้านแผงลอยขายมุกเวิ้งว้าง ที่แม้แต่เซียนบำเพ็ญชี่ก็อยากครอบครองเนี่ยนะ เรื่องดีๆ แบบนี้ ฉันก็เคยฝันนะ”

เสียงของเจดีย์เสวียนเก้ามังกรยังสั่นอยู่ นี่เป็นครั้งแรกที่ลู่ฝานได้ยินไอ้เก้าเสียสติ ภูติอาวุธก็เสียสติได้ ดูก็รู้ว่าสิ่งนี้มีผลต่อไอ้เก้าไม่น้อย

“ดูไม่ผิดแน่ นี่คือมุกเวิ้งว้างที่สมบูรณ์ แต่พลังว่างเปล่าด้านในโดนใช้ไปจนหมด เจ้าของแผงลอยนี้โง่ เอามันมาขายเหมือนไข่มุกเรืองแสง เจ้านายรีบซื้อมันเลย หรือไม่ก็หยิบแล้วหนีเลย”

ลู่ฝานกำมุกเล่นครู่หนึ่ง จากนั้นถามเจ้าของร้านว่า “อันนี้เท่าไร”

เจ้าของร้านอายุน้อยมองแล้วพูดว่า “อ้อ ขอโทษด้วย อันนี้มีคนจองแล้ว ฉันลืมเก็บมันไว้ ขอคืนด้วย”

เจ้าของร้านมองลู่ฝานอย่างขอโทษ ประโยคเดียวทำให้ลู่ฝานขมวดคิ้ว

เขากำมุกเอาไว้ในมือ ของดีแบบนี้อยู่ในมือแล้ว จะคืนให้เขาได้ไง

ลู่ฝานพูดว่า “ไม่ว่าใครจอง ฉันให้ราคาสิบเท่า ขายให้ฉัน”

เจ้าของร้านได้ยินคำว่าสิบเท่า ก็อ้าปากค้างทันที

ลู่ฝานพูดว่า “ว่าราคามา”

หลิงเหยากับหานเฟิงมองลู่ฝานอย่างสงสัย มุกเก่าๆ แบบนี้ มีค่าให้ซื้อด้วยราคาสิบเท่าเลยเหรอ

หานเฟิงกำลังจะพูด แต่หลิงเหยารั้งเขาไว้

เจ้าของร้านครุ่นคิดครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า “สูตรการกลั่นยาสิบใบ สูตรการกลั่นยาที่สามารถกลั่นยาเม็ดได้จริง ไม่ใช่พวกยาทารักษาหรือยาน้ำ”

ลู่ฝานขมวดคิ้วเบาๆ เมื่อเจ้าของร้านเห็นสีหน้าลู่ฝานไม่สู้ดี ก็พูดอีก “แปดใบก็ได้ ไม่งั้นก็ห้าใบ น้อยกว่านี้ไม่ได้”

อันที่จริงลู่ฝานแค่ตกใจ ของดีแบบนี้แลกกับสูตรการกลั่นยาบ้าบอห้าใบเนี่ยนะ

ตอนนี้สูตรการกลั่นยาในมือเขามีเป็นปึก โดยเฉพาะสูตรการกลั่นยาที่ให้นักบู๊กิน อย่าว่าแต่สิบใบเลย ห้าสิบใบเขาก็ให้ได้โดยไม่ลังเล

ลู่ฝานเอาสูตรการกลั่นยาห้าใบออกมา วางไว้หน้าเจ้าของร้านทันที