เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 766

เดินเล่นในหอแดนสวรรค์ต่อ อาคารขนาดใหญ่ ทุกที่ล้วนงดงามมาก

ลู่ฝานใช้โอกาสนี้ซื้อของเล็กน้อย

ของที่เขาวางขาย กลายเป็นคะแนนอย่างรวดเร็ว อีกทั้งคะแนนพวกนี้ โดนเขาเอามาซื้อสูตรการกลั่นยาทั้งหมด

ใช่ แค่สูตรการกลั่นยา

ลู่ฝานคิดว่าของอย่างอื่นเปลืองคะแนน มีแค่สูตรการกลั่นยาที่เป็นกำไร

สูตรการกลั่นยาที่นี่ มีเยอะจนลู่ฝานตาลายไปหมด แต่ 99 เปอร์เซ็นต์ ล้วนให้นักบู๊กิน มีส่วนน้อยที่ให้ผู้ฝึกชี่กิน อีกทั้งราคาแพงจนไร้เหตุผล

แต่นี่เหมาะกับความต้องการของลู่ฝาน สูตรการกลั่นยาที่มหัศจรรย์ วางอยู่ตรงหน้าเขา

สำหรับเขา สูตรการกลั่นยาที่ใช้กลั่นยาให้นักบู๊ กับสูตรการกลั่นยาให้ผู้ฝึกชี่ ไม่มีอะไรแตกต่างกัน ล้วนยกระดับพละกำลังของเขาได้ แต่ราคาทั้งสองอย่าง ต่างกันราวฟ้ากับเหว เรียกว่าต่างกันร้อยเท่าก็ไม่เกินไป

ลู่ฝานแค้นที่ตัวเองมีคะแนนไม่ถึง ดังนั้นจึงขยันขายของ

จนสุดท้ายลู่ฝานเอาของที่เซียนสือฟางเก็บไว้ในจวนอากาศธาตุออกมาขาย

การที่เขาทำแบบนี้ เรียกความสนใจของคนบางส่วน

เพราะนักบู๊ซื้อสูตรการกลั่นยาอย่างบ้าคลั่ง เป็นเรื่องที่แปลกมาก

เดินอยู่หลายชั่วยาม ลู่ฝานใช้คะแนนจนหมด จึงหยุดซื้อ

มีสูตรการกลั่นยาอยู่ในมือหลายสิบใบ แต่ละใบสามารถกลั่นยาระดับทิพย์ขึ้นไป อีกทั้งมีสองใบที่ถึงระดับยาเสวียน

ได้มาเยอะจริงๆ ได้มาเยอะอย่างแท้จริง

นี่หมายความว่า ต่อไปเขาไม่ต้องออกไปหาสูตรการกลั่นยาอีกนานเลย

เก็บสมุนไพรมาอีกสักส่วนหนึ่ง ลู่ฝานจะได้เริ่มคิดเรื่องการกลั่นยาครั้งใหญ่

พละกำลังของเขา ต้องยกระดับขึ้นอย่างรวดเร็วแน่นอน

เขามีรอยยิ้มบนใบหน้า ดูคึกคักขึ้นมา หานเฟิงกับหลิงเหยามองเขาอย่างประหลาด

ผ่านไปนาน หานเฟิงถามว่า “ศิษย์น้องลู่ฝาน นายรังแกเขาแบบนี้ ไม่ค่อยดีหรือเปล่า”

ลู่ฝานถามอย่างสงสัย “รังแกอะไร”

หานเฟิงพูดว่า “นายซื้อสูตรการกลั่นยาเยอะขนาดนี้ ผู้ฝึกชี่ที่นายรู้จักจะเหนื่อยเอานะ รังแกคนแบบนี้ไม่ดี อืม หลังจากเขากลั่นยาออกมา แบ่งให้ฉันด้วยสิ”

หลิงเหยาพูดว่า “ฉันด้วย”

ลู่ฝานหน้ากระตุก “พวกนายสองคนยังมียางอายอยู่ไหม”

หลิงเหยายิ้มแล้วพูดว่า “ยังไงนายก็รังแกไปแล้ว ทำให้เยอะอีกหน่อยก็ไม่เป็นไร”

ลู่ฝานพูดในใจว่า “แต่คนที่พวกนายบอกว่าโดนรังแก อันที่จริงคือฉัน!”

ลู่ฝานพยักหน้าอย่างเหนื่อยใจ ถือเป็นการรับปาก

ทันใดนั้น หานเฟิงกับหลิงเหยาดีใจขึ้นมาทันที

โดนเฉพาะหานเฟิง หลิงเหยาโยกหัวไปมา “มีความสุขด้วยกัน ดีกว่ามีความสุขคนเดียว”

ทันใดนั้นแสงไฟในหอแดนสวรรค์มืดลง

เฟิ่งไฉ่ที่อยู่ข้างๆ พูดว่า “ลูกค้าทั้งสามท่าน เชิญไปห้องด้านบนเถอะค่ะ งานแดนสวรรค์ใกล้เริ่มแล้ว”

ลู่ฝานสีหน้าวูบไหว พยักหน้าหงึกๆ คนที่อยู่ในโถงด้านใน พากันขึ้นไปข้างบน มีคนเหาะขึ้นไปด้วย

ลู่ฝานเดินขึ้นมาชั้นแปด มาถึงห้องห้องหนึ่ง

รูปแบบงดงาม กลิ่นอายโบราณ เครื่องลายครามจากเตาหลวง รูปวาดจีนสบายตา โต๊ะเก้าอี้ที่ลอยอยู่ อีกทั้งกระจกทองเหลืองบานใหญ่ที่วางอยู่สี่ด้าน